infinitiv²·/·o

infinitiv²·o

          Verb⭑·a {modus⁽⁺⁾·o^2} esprim⭑·ant·a la⭑ ag⭑·on aŭ⭑ stat⭑·on en⭑ plej⭑ abstrakt¹·a,
          ne·difin⭑·a manier⭑·o: sen·rilat⭑·e al⭑ la⭑ ag⭑·ant·o (sen·person⭑·e), sen⭑
          {verb⭑·a modal⁽⁺⁾·o} kaj⭑ sen⭑ verb⭑·a temp⭑·o: kiel⭑ la⭑ {nom⭑·oj^4} ,
          infinitiv²·o pov⭑·as rol¹·i kiel⭑ subjekt⭑·o, objekt⭑·o, predikativ⁽⁺⁾·o aŭ⭑
          epitet¹·o; la⭑ vort⭑·oj „por⭑“ kaj⭑ „anstataŭ⭑“, uz⭑·at·aj antaŭ⭑
          infinitiv²·o, hav⭑·as la⭑ senc⭑·on ne⭑ de⭑ pur⭑·a prepozici⭑·o, sed⭑ preskaŭ⭑
          de⭑ konjunkci⭑·o ; Jano apenaŭ⭑ not⭑·is la⭑ region⭑·an uz⭑·on de⭑ „pro⭑“ kun⭑
          infinitiv²·o ; kiel⭑ modus⁽⁺⁾·o verb⭑·a, infinitiv²·o de⭑ transitiv²·a verb⭑·o
          pov⭑·as akcept⭑·i rekt⭑·an komplement²·on; en⭑ Esperant⭑·o infinitiv²·o est⭑·as
          la⭑ norm²·a vort⭑·o-form⭑·o vort⭑·ar·a; en⭑ Esperant⭑·o infinitiv²·o ĉiam⭑
          fin⭑·iĝ·as je⭑ -i, tial⭑ oni pov⭑·as nom⭑·i ĝi·n „la⭑ i-moduso“;

          Rim.: Zamenhof atent⭑·ig·as, ke⭑ "en⭑ Esperant⭑·o oni uz⭑·as la⭑
          infinitiv²·on nur⭑ aŭ⭑ en⭑ form⭑·o de⭑ rekt⭑·a komplement²·o (ekzempl⭑·e: mi
          am⭑·as danc⭑·i), aŭ⭑ en⭑ form⭑·o de⭑ ne·rekt⭑·a komplement²·o kun⭑ la⭑
          prepozici⭑·oj por⭑, antaŭ⭑ (ol⭑), anstataŭ⭑, kaj⭑ ke⭑ en⭑ ĉiu·j okaz⭑·oj,
          kiam⭑ oni bezon⭑·as uz⭑·i la⭑ infinitiv²·on kun⭑ iu ali⭑·a prepozici⭑·o, oni
          dev⭑·as uz⭑·i anstataŭ⭑ ĝi particip⭑·on aŭ⭑ substantiv⭑·on kun⭑ prepozici⭑·o
          (ekzempl⭑·e: li for·ir⭑·is, ne⭑ prem⭑·int·e li⭑·an man⭑·on aŭ⭑ sen⭑ prem⭑·ad·o de⭑
          li⭑·a man⭑·o anstataŭ⭑ sen⭑ prem⭑·i li⭑·an man⭑·on".

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2023/11/19 10:22:13 ]
     __________________________________________________________________