inteligent¹·/·a

inteligent¹·a

          Facil⭑·e kompren⭑·ant·a kaj⭑ vigl⭑·e pens⭑·ant·a: inteligent¹·a infan⭑·o,
          lern⭑·ant·o, serv⭑·ist·o; li ne⭑ est⭑·as tre⭑ inteligent¹·a rilat⭑·e al⭑ si⭑·a
          aĝ⭑·o; inteligent¹·aj rigard⭑·oj, respond⭑·oj; dek⭑-du⭑-jar⭑·a knab⭑·in·et·o,
          rid⭑·ant·a, bril⭑·ant·a per⭑ si⭑·aj inteligent¹·aj okul⭑·oj ; hom⭑·o
          inteligent¹·a kaj⭑ akir⭑·ant·a si⭑·an pan⭑·on per⭑ labor⭑·o spirit⭑·a ; la⭑
          polic⭑·estr·o est⭑·is hom⭑·o inteligent¹·a: li tuj⭑ diven⭑·is, kiu est⭑·is la⭑
          mort⭑·ig·int·o ; la⭑ pli·mult⭑·o de⭑ la⭑ inteligent¹·a mond⭑·o (de⭑ la⭑ mond⭑·a
          {intelekt⁴·ul·ar·o} ) jam⭑ nun⭑ trov⭑·os tiu·n ĉi⭑ demand⭑·on tut⭑·e super·flu⭑·a
          . {prudent⭑·a} , {sagac⭑·a} , {saĝ⭑·a} , {sprit⭑·a} , {ruz⭑·a} .

inteligent¹·o

          Kapabl⭑·o facil⭑·e kompren⭑·i kaj⭑ vigl⭑·e pens⭑·i: la⭑ inteligent¹·o
          konsist⭑·as el⭑ tio, ke⭑ per⭑ juĝ⭑-kapabl⭑·o kaj⭑ rezon¹·ad·o hom⭑·oj el·trov⭑·as
          solv⭑·ojn pri⭑ problem¹·oj, kiu·jn star⭑·ig·as la⭑ viv⭑·o ; sav⭑·i ĝi·n pov⭑·is
          nur⭑ grand⭑·a inteligent¹·o kaj⭑ detal⭑·a kompren⭑·o de⭑ l'⭑ situaci⭑·o ; la⭑
          hom⭑·a inteligent¹·o [...] tre⭑ facil⭑·e erar⭑·as ; la⭑ kamp⭑·ar·an·oj kovr⭑·is
          al⭑ vi la⭑ tut⭑·an mond⭑·on, vual⭑·is vi⭑·an inteligent¹·on . {intelekt⁴·o}
          {kompren⭑·em·o} , {kompren⭑-kapabl⭑·o} , {kompren⭑-pov⭑·o}

inteligent¹·ec·o

          {Inteligent¹·o} : plen⭑·um·i si⭑·an task¹·on kun⭑ inteligent¹·ec·o; hav⭑·i
          grand⭑·an inteligent¹·ec·on pri⭑ la⭑ negoc⭑·o; la⭑ faraon⁽⁺⁾·o rimark⭑·is en⭑
          [tiu·j soldat⭑·oj] inteligent¹·ec·on kaj⭑ kviet⭑·an energi⭑·on ; viv⭑·ec·aj
          okul⭑·oj indik³·is inteligent¹·ec·on pli⭑ ol⭑ ordinar⭑·an ; en⭑ tiu·j okul⭑·oj
          est⭑·is mult⭑·e da⭑ inteligent¹·ec·o, eĉ⭑ da⭑ saĝ⭑·o ; tiu·j ĉi⭑ plej⭑ alt⭑·aj
          reprezent⭑·ant·oj de⭑ la⭑ mond⭑·a inteligent¹·ec·o (de⭑ la⭑ mond⭑·a
          {intelekt⁴·ul·ar·o} ) [...] viv⭑·is unu·j apud⭑ la⭑ ali⭑·aj, ne⭑ kompren⭑·ant·e
          unu·j la⭑ ali⭑·ajn .

          Rim.: Ebl⭑·as foj⭑+foj⭑·e percept¹·i nuanc⭑·on inter⭑ la⭑ kapabl⭑·o
          (inteligent¹·o) kaj⭑ ies⭑ ec⭑·o posed⭑·i ĉi⭑ tiu·n kapabl⭑·on
          (inteligent¹·ec·o).

inteligent¹·ul·o

   1.
          Hom⭑·o inteligent¹·a: se⭑ oni observ⭑·as la⭑ hom⭑·ojn, oni konstat⭑·as, ke⭑
          inter⭑ ili trov⭑·iĝ·as mal·mult⭑·e da⭑ inteligent¹·ul·oj: preskaŭ⭑ ĉiu·j ja⭑
          est⭑·as kutim⭑·ul·oj, rutin¹·ul·oj, tradici¹·ul·oj .

   2.
          {Intelekt⁴·ul·o} : mi, kiel⭑ ĉiu inteligent¹·ul·o, ne⭑ pov⭑·as verk⭑·i sen⭑
          la⭑ humor⭑·o .

mal·inteligent¹·a

          Ne⭑ {inteligent¹·a} , {stult²·a} : la⭑ edz⭑·in·o kaj⭑ bo·patr⭑·in·o per⭑
          mal·inteligent¹·a babil⭑·ad·o el·vok⭑·as mok⭑·ad·on de⭑ ali⭑·aj ; eĉ⭑ la⭑ plej⭑
          mal·inteligent¹·aj polic⭑·an·oj pens⭑·us pri⭑ tio .

art⭑·a inteligent¹·o, art⭑·e~far⭑·it·a inteligent¹·o

          Branĉ⭑·o de⭑ {komputik⁽⁺⁾·o} , kiu aŭtomat¹·ig·as lern⭑·ad·on, rezon¹·on,
          decid⭑·ad·on, ĝeneral¹·e por⭑ solv⭑·ad·o de⭑ kompleks⁽⁺⁾·aj problem¹·oj: komenc⭑·e
          de⭑ la⭑ 1960-aj⁽⁺⁾ jar⭑·oj mond⭑-vast⭑·e oni instal²·is laboratori⁸·ojn por⭑
          esplor⭑·i la⭑ art⭑·an inteligent¹·on ; sistem⭑·o ... uz⭑·as art⭑·e~far⭑·it·an
          inteligent¹·on por⭑ ident¹·ig·i vi⭑·an tip¹·ar·on per⭑ simpl⭑·aj demand⭑·oj

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/19 10:22:13 ]
     __________________________________________________________________