intuici⁽⁺⁾·/·o , intu⁽⁺⁾·/·o

intuici⁽⁺⁾·o, intu⁽⁺⁾·o

          La⭑ kapabl⭑·o sen·per⭑·e, kvazaŭ⭑ instinkt¹·e kompren⭑·i sen⭑ konsci⭑·a
          rezon¹·ad·o aŭ⭑ esplor⭑·o: la⭑ intuici⁽⁺⁾·o, tiu alt⭑·a kaj⭑ mal·oft⭑·a
          natur⭑-don⭑·o, kiu el⭑ hom⭑·o far⭑·as du⭑·on-di⭑·on, lev⭑·iĝ·is el⭑ la⭑ profund⭑·o de⭑
          la⭑ spirit⭑·o de⭑ la⭑ jun⭑·a vir⭑·in·o kaj⭑ murmur⭑·is al⭑ ŝi en⭑ la⭑ orel⭑·on
          vort⭑·ojn de⭑ ĝis⭑ nun⭑ ne⭑ kon⭑·at·aj problem¹·oj ; interpret¹·i la⭑ tekst⭑·on
          sol⭑·e laŭ⭑ si⭑·a lingv⭑·a sent⭑·o kaj⭑ intuici⁽⁺⁾·o, fid⭑·ant·e si⭑·an art⭑·ism·an
          geni¹·ec·on, kaj⭑ mal·respekt⭑·ant·e la⭑ lingv⭑·o-scienc⭑·an stud¹·ad·on de⭑
          traduk⭑·ot·aĵ·o ; li per⭑ geni¹·a intuici⁽⁺⁾·o ek·kapt⭑·is nov⭑·an scienc⭑·an
          leĝ⭑·on. subit⭑·e gest⭑·oj ne⭑ respond⭑·as al⭑ vort⭑·oj de⭑ la⭑ person⭑·o, vi⭑·a
          intu⁽⁺⁾·o tuj⭑ ek·salt⭑·as ; pri⭑ kio li pens⭑·as? pri⭑ la⭑ akcident²·o? pri⭑ la⭑
          est⭑·ont·o? patr⭑·in·a intu⁽⁺⁾·o sugest⁹·is ke⭑ pri⭑ neniu el⭑ tiu·j .

   Rim.: PV, PIV1 kaj⭑ PIV2 don⭑·as ĉe⭑ „intu⁽⁺⁾·o“ difin⭑·on iom⭑ ali⭑·e vort⭑·ig·it·ajn,
   ol⭑ ĉe⭑ „intuici⁽⁺⁾·o“, sed⭑ la⭑ senc⭑·o de⭑ tia disting⭑·o ne⭑ est⭑·as klar⭑·a. Krom⭑·e,
   ĉiu·j tri⭑ vort⭑·ar·oj mark⭑·as ĝi·n kiel⭑ termin⭑·on filozofi¹·an. En⭑ la⭑ mal·mult⭑·aj
   real¹·aj uz⭑·oj de⭑ la⭑ vort⭑·o „intu⁽⁺⁾·o“, kiu·jn ni trov⭑·is, ĝi aper⭑·as kiel⭑
   mal·long⭑·a sinonim¹·o de⭑ (la⭑ komun⭑+uz⭑·a) „intuici⁽⁺⁾·o“; la⭑ traduk⭑·aj vort⭑·ar·oj
   simpl⭑·e egal⭑·ig·as la⭑ du⭑ vort⭑·ojn (ankaŭ⭑ la⭑ Varingjen⁽⁺⁾·a vort⭑·ar·o
   franc⭑·a-esperant⭑·a).

intuici⁽⁺⁾·a, intu⁽⁺⁾·a

          Karakteriz¹·at·a per⭑ intuici⁽⁺⁾·o: intuici⁽⁺⁾·a kon⭑·o, ver⭑·aĵ·o; intuici⁽⁺⁾·a
          karakter⭑·o; por⭑ anstataŭ⭑·ig·i la⭑ raci¹·an latin⁽⁺⁾·an lingv⭑·on per⭑
          intuici⁽⁺⁾·a lingv⭑·o, la⭑ aŭtor⭑·o propon⭑·as Esperant⭑·on ; rapid⭑·a, facil⭑·e
          al·ir⭑·ebl·a kaj⭑ intuici⁽⁺⁾·a en⭑ la⭑ uz⭑·ad·o, la⭑ inter·naci⭑·a ret⭑·ej·o en·ten⭑·as
          en·tut⭑·e 200 000 film⁸·et·ojn: ĉiu el⭑ ili respond⭑·as al⭑ unu⭑·op·a sign⭑·o,
          mal·antaŭ⭑ kiu kaŝ⭑·iĝ·as vort⭑·oj, ĉiu+tag⭑·aj fraz¹·oj kaj⭑ nombr⭑·oj ;
          agrabl⭑·a, grafik⁹·a kaj⭑ intu⁽⁺⁾·a inter·fac⁸·o ;  est⭑·as […]
          re·kod⁹·it·a por⭑ est⭑·i rapid⭑·a, mal·pez⭑·a, intu⁽⁺⁾·a kaj⭑ etend⭑·ebl·a .

intuici⁽⁺⁾·e, intu⁽⁺⁾·e

          Laŭ⭑, per⭑ intuici⁽⁺⁾·o: li nur⭑ intuici⁽⁺⁾·e, ne⭑ kompren⭑·ant·e si·n mem⭑,
          konstru⭑·is nov⭑·an teori⭑·on; nur⭑ trov⭑·iĝ·is iu ne·kapt⭑·ebl·a, intuici⁽⁺⁾·e
          atend⭑·at·a antaŭ·sent⭑·o de⭑ io ; li intuici⁽⁺⁾·e diven⭑·is, ke⭑ hom⭑·aj ec⭑·oj
          ne⭑ pov⭑·as est⭑·i egal⭑·e fort⭑·aj ; vizit⭑·ant·e Soveti⁽⁺⁾·on en⭑ 1923, li
          intu⁽⁺⁾·e sent⭑·as, ke⭑ la⭑ revoluci¹·o fiask¹·os. Nur⭑ dek⭑ jar⭑·ojn post⭑·e li⭑·an
          intuici⁽⁺⁾·on prav⭑·ig·as fakt¹·oj kaŝ⭑·it·aj sed⭑ ne·kontest⁸·ebl·aj .

intuici⁽⁺⁾·i, intu⁽⁺⁾·i

   (tr)

          Kompren⭑·i per⭑ intuici⁽⁺⁾·o: ni klar⭑·e intuici⁽⁺⁾·as nun⭑, ke⭑ la⭑ mond⭑·o
          mal·trankvil⭑·ig·e simil⭑·as al⭑ la⭑ ŝajn⭑·e ne·raci¹·aj „prag⁽⁺⁾·aj koŝmar⁽⁺⁾·oj“,
          cert⭑·e ĉar⭑ ili ne⭑ est⭑·is fantazi¹·aĵ·oj, sed⭑ simpl⭑·aj spegul⭑·oj de⭑ la⭑
          efektiv⭑·o ;  intuici⁽⁺⁾·as la⭑ ver⭑·on: […] ; vi, kiu·j am⭑·as la⭑
          poezi¹·on [laŭ⭑] titol⭑·o de⭑ mi⭑·a preleg⁸·o, rapid⭑·e intu⁽⁺⁾·as, ke⭑ mi
          intenc⭑·as parol⭑·ad·i pri⭑  , unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑
          el·star⭑·aj poet¹·oj de⭑ ni⭑·a epok⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/11/19 10:22:14 ]
     __________________________________________________________________