investitur⁽⁺⁾·/·o

investitur⁽⁺⁾·o

   1.
          Solen⭑·a, rit³·a, ceremoni¹·a {en·ofic⭑·ig·o} : la⭑ en·hav⭑·o de⭑ la⭑
          konstituci²·a ĉart⁽⁺⁾·o, ĵur⭑·it·a de⭑ la⭑ Doĝ⁽⁺⁾·o post⭑ la⭑ investitur⁽⁺⁾·o sur⭑ la⭑
          altar⭑·o de⭑ S-ta Mark⁽⁺⁾·o ; ili (histori⭑·aj roman¹·oj kaj⭑ legend⭑·oj)
          tem⭑·as pri⭑ la⭑ Tri⭑ Regn⭑·oj kaj⭑ Investitur⁽⁺⁾·o de⭑ Sen·mort⭑·ul·oj .

   2.
          Mez⭑+epok⭑·e, en⭑ la⭑ okcident⭑·e krist⭑·an·a Eŭrop⭑·o: la⭑ ceremoni¹·o dum⭑ kiu
          la⭑ feŭd²·estr·o ricev⭑·as la⭑ omaĝ⁹·on de⭑ nov⭑·a vasal⭑·o kaj⭑ trans·don⭑·as al⭑
          li la⭑ feŭd²·on.

   3.
          Mez⭑+epok⭑·e, en⭑ la⭑ okcident⭑·e krist⭑·an·a Eŭrop⭑·o: rajt⭑·o de⭑ la⭑ laik³·a
          potenc⭑·o part⭑·o-pren⭑·i en⭑ nom⭑·um·o de⭑ episkop⭑·oj.

investitur⁽⁺⁾·i

   1.
          Solen⭑·e, rit³·e, ceremoni¹·e {en·ofic⭑·ig·i} .

   2.
          Mez⭑+epok⭑·e, en⭑ la⭑ okcident⭑·e krist⭑·an·a Eŭrop⭑·o: instal²·i vasal⭑·on per⭑
          investitur⁽⁺⁾·o^2.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.19 2023/10/17 16:46:14 ]
     __________________________________________________________________