invit⭑·/·i

invit⭑·i

   (tr)

   1.
          Afabl⭑·e pet⭑·i iu·n, ke⭑ li ie·n ven⭑·u: invit⭑·i iu·n al⭑ bal⭑·o, al⭑ ia⭑
          amuz⭑·o, koncert¹·o, festen⭑·o, ceremoni¹·o; invit⭑·i amik⭑·on, gast⭑·on en⭑
          si⭑·an dom⭑·on; mi invit⭑·is vi·n al⭑ mi; mal·afabl⭑·e akcept⭑·i la⭑
          invit⭑·it·ojn de⭑ si⭑·a edz⭑·o; anstataŭ⭑ sur⭑ la⭑ tron⭑·on mi·n invit⭑·i, vi
          ebl⭑·e mi·n el·pel⭑·us el⭑ la⭑ regn⭑·o.

   2.
          Afabl⭑·e pet⭑·ant·e, {instig⭑·i} iu·n, ke⭑ li io·n far⭑·u: invit⭑·i iu·n far⭑·i
          parol⭑·ad·on; oni invit⭑·is li·n rakont⭑·i si⭑·ajn vojaĝ⭑·ojn; invit⭑·i al⭑
          danc⭑·o, por⭑ danc⭑·i; li invit⭑·is ili·n manĝ⭑·i pan⭑·on; al⭑ mi li
          komisi⭑·is, ke⭑ mi invit⭑·u vi·n al·est⭑·i ankaŭ⭑ al⭑ la⭑ prezent⭑·ad·o; la⭑
          bel⭑~veter⭑·o invit⭑·as (log⭑·as) al⭑ promen⭑·ad·o; bel⭑·a tapiŝ⭑·o invit⭑·as
          sid⭑·i.

invit⭑·o

   1.
          Ag⭑·o, vort⭑·oj de⭑ tiu, kiu invit⭑·as: far⭑·i, akcept⭑·i invit⭑·on; invit⭑·a
          leter⭑·o; mizer⭑·o far⭑·as vizit⭑·on ne⭑ atend⭑·ant·e invit⭑·on

   2.
          En⭑ {dialog¹·o} , ag⭑·o de⭑ la⭑ komput⁹·a sistem⭑·o per⭑ kiu ĝi invit⭑·as(^2)
          la⭑ uz⭑·ant·on en·ig⭑·i komand⭑·on aŭ⭑ datum⁽⁺⁾·on.

          Rim.: Kutim⭑·e la⭑ sistem⭑·o el·ig⭑·as por⭑ tio tekst⭑·on aŭ⭑ piktogram⁽⁺⁾·on,
          ebl⭑·e akompan⭑·ant·e ili·n per⭑ son⭑-signal⭑·o ‐ kiu·jn oni pov⭑·as nom⭑·i
          „invit⭑·il·o“.

invit⭑·il·o

          Dokument⭑·o invit⭑·ant·a al⭑ iu okaz⭑·aĵ·o, ordinar⭑·e rajt⭑·ig·ant·a al⭑
          part⭑·o-pren⭑·o: ven⭑·int·e en⭑ la⭑ kultur¹-palac⭑·on indik³·it·an en⭑ la⭑
          invit⭑·il·o, mi est⭑·is tre⭑ agrabl⭑·e surpriz⭑·it·a, ĉar⭑ deĵor⭑·ant·o atend⭑·is
          mi·n .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/11/19 10:22:14 ]
     __________________________________________________________________