iom⭑

iom⭑

   (adverb⭑·o)

   1.
          Ne·difin⭑·it·a sed⭑ plej⭑ oft⭑·e ne·grand⭑·a kvant⭑·o aŭ⭑ nombr⭑·o: don⭑·u al⭑ mi
          iom⭑ da⭑ te⭑·o, iom⭑ da⭑ pan⭑·o; pren⭑·i iom⭑ el⭑ la⭑ sang⭑·o ; mi vol⭑·us hav⭑·i
          iom⭑ de⭑ tiu kuk⭑·o, iom⭑ el⭑ vi⭑·a riĉ⭑·ec·o; iom⭑ da⭑ temp⭑·o; en⭑ ĉiu mal·bon⭑·o
          est⭑·as iom⭑ da⭑ bon⭑·o .

   2.
          En⭑ ne·difin⭑·it·a sed⭑ plej⭑ oft⭑·e ne·alt⭑·a grad⭑·o aŭ⭑ mezur⭑·o: post⭑ du⭑
          hor⭑·oj [la⭑ forn⭑·o] est⭑·is nur⭑ iom⭑ varm⭑·et·a ; per⭑ help⭑·o de⭑ vort⭑·ar·o
          [...] mi kompren⭑·is iom⭑ vi⭑·an leter⭑·on ; iom⭑ mal·fru⭑·e; sed⭑ nun⭑ pens⭑·u
          iom⭑ ankaŭ⭑ pri⭑ vi⭑·aj propr⭑·aj infan⭑·oj ; mi ankaŭ⭑ aŭd⭑·is kaj⭑ mi iom⭑
          kred⭑·as .

   Rim.:Teori⭑·e oni pov⭑·as uz⭑·i la⭑ vort⭑·on iom⭑ por⭑ ajn⭑·a kvant⭑·o aŭ⭑ grad⭑·o, sed⭑
   en⭑ praktik⭑·a uz⭑·ad·o preskaŭ⭑ ĉiam⭑ tem⭑·as pri⭑ kvant⭑·o aŭ⭑ grad⭑·o, kiu ne⭑ est⭑·as
   grand⭑·a. En⭑ okaz⭑·oj, kiam⭑ oni vol⭑·us ne·ambigu⁽⁺⁾·e dir⭑·i, ke⭑ tem⭑·as pri⭑
   mal·grand⭑·a kvant⭑·o aŭ⭑ grad⭑·o, oni pov⭑·as elekt⭑·i uz⭑·i la⭑ vort⭑·on {iom⭑·et·e}
   anstataŭ⭑·e.

iom⭑·a

          Ne·preciz⭑·e et⭑+kvant⭑·a aŭ⭑ etn⁹+ombr⭑·a: sekv⭑·is [...] iom⭑·a sen·zorg⭑·em·o
          [...] en⭑ la⭑ mond⭑·a politik¹·o ; la⭑ parol⭑·ant·in·o vol⭑·is [per⭑ la⭑ ton⭑·o
          de⭑ la⭑ voĉ⭑·o] esprim⭑·i sam⭑+temp⭑·e surpriz⭑·on, vir⭑·in·an ofend⭑·iĝ·on kaj⭑
          iom⭑·an dezir⭑·em·on ; iom⭑·aj aŭskult⭑·ant·oj protest¹·is. {kelk⭑·aj} ,
          {plur⁴·aj}

iom⭑·e

          {Iom⭑^2} : ĉirkaŭ⭑ 10 milion⭑·oj iam⭑ iom⭑·e stud¹·is ĝi·n ; sur⭑ paĝ⭑·o 29
          est⭑·as iom⭑·e modif³·it·a por⭑ la⭑ kovr⭑·il·o ; nur⭑ iom⭑·e ard³·u kor⭑·' ĉe⭑ ni .

iom⭑·et·e

   1.
          Je⭑ mal·grand⭑·a kvant⭑·o aŭ⭑ nombr⭑·o: la⭑ unu⭑·an vesper⭑·on ni nur⭑ iom⭑·et·e
          manĝ⭑·is ; ĉiu·n okaz⭑·on por⭑ akir⭑·i iom⭑·et·e da⭑ mon⭑·o li util⭑·ig·is .
          {er⭑·o} , {flok⭑·o} , {grajn⭑·o ^2} , {gut⭑·o} , {ombr⭑·o}

   2.
          Je⭑ mal·alt⭑·a grad⭑·o aŭ⭑ mezur⭑·o: la⭑ ĉiel⭑·o est⭑·is ankoraŭ⭑ iom⭑·et·e blu⭑·a
          en⭑ la⭑ mez⭑·o ; ebl⭑·us pli·bon⭑·ig·i per⭑ aplik³·ad·o de⭑ nur⭑ iom⭑·et·e pli⭑ da⭑
          zorg⭑·o kaj⭑ diligent⭑·o ; ili fort⭑·e brak⭑·um·is unu⭑ la⭑ ali⭑·an por⭑ iom⭑·et·e
          varm⭑·iĝ·i ; ni met⭑·u ŝerc⭑·ojn flank⭑·en kaj⭑ iom⭑·et·e serioz⭑·iĝ·u .

   {apenaŭ⭑^2} , {mal·mult⭑·e}

kelkiom

          En⭑ iu kvant⭑·o, {ia+grad⭑·e} , {iom⭑} : ni dev⭑·is ĝis⭑ la⭑ lok⭑·o de⭑ ni⭑·a
          nokt⭑·um·ad·o pas⭑·i ankoraŭ⭑ kelkiom da⭑ kilometr⭑·oj {kelk⭑·e}

iom⭑ post⭑ iom⭑, iompostiom

          Mal·subit⭑·e, per⭑ et⭑·aj sin⁸+sekv⭑·aj kvant⭑·oj: kun⭑ la⭑ temp⭑·o, la⭑ form⭑·o
          nov⭑·a iom⭑ post⭑ iom⭑ el·puŝ⭑·os la⭑ form⭑·on mal·nov⭑·an, kiu far⭑·iĝ·as
          arkaism⁸·o ; tiel⭑ iompostiom, post⭑ dek⭑~kvin⭑ tag⭑·oj mi sen·danĝer⭑·e
          el·lit⭑·iĝ·is, du⭑·on-san⭑·a, sed⭑ mal·sat⭑·ant·a . {gut⭑·o} , {nest⭑·o} , {paŝ⭑·o}
          ,

iom⭑-post⭑-iom⭑·a, iompostioma

          Laŭ·temp⭑·e evolu²·ant·a per⭑ et⭑·aj ŝanĝ⭑·oj: iom⭑-post⭑-iom⭑·a unu⭑·iĝ·o de⭑ la⭑
          hom⭑·ar·o ; mult⭑·aj revizi³·ant·oj est⭑·is varb⭑·it·aj per⭑ iompostiomaj
          person⭑·aj kontakt¹·oj .

po⭑~iom⭑·a

          {Iompostioma} : en⭑ la⭑ du⭑·a du⭑·on·o de⭑ la⭑ 17-a jar⭑-cent⭑·o Gniezno
          not⭑·is po⭑~iom⭑·an fal⭑·on pro⭑ la⭑ sved⁸·aj invad³·oj, infekt⭑·o-plag⁴·oj kaj⭑
          ŝanĝ⭑·o de⭑ komerc⭑·aj itiner⁽⁺⁾·oj .

post⭑~iom⭑·e

          Post⭑ iom⭑·o da⭑ temp⭑·o: ili daŭr⭑·ig·is si⭑·an voj⭑·on […] „kie ni traf⭑·os
          'buson?“ demand⭑·is Georg⭑·o post⭑~iom⭑·e . {post⭑~ne·long⭑·e}

sen⭑ iom⭑·a

          {Sen⭑ ajn⭑·a, sen⭑ iom⭑ ajn⭑} : tiu·n depozici⁽⁺⁾·on  far⭑·is
          afer⭑·em·e kaj⭑ mal·rapid⭑·e sed⭑ sen⭑ iom⭑·a hezit³·o ;  [...] dev⭑·is
          ig⭑·i si⭑·an best⭑·on, ne⭑ sen⭑ iom⭑·a pen⭑·o, kaŭr²·i, por⭑ ke⭑ li pov⭑·u
          el·sel⭑·iĝ·i . {sen⭑ ia⭑} ; {sen⭑ ia⭑ eĉ⭑ plej⭑ mal·grand⭑·a} .

          Rim.: Tio est⭑·as dub⭑·ind·a dir⭑-manier⭑·o, ĉar⭑ „kiom⭑·a“ — kaj⭑ respektiv²·e
          do⭑ „iom⭑·a“ — hav⭑·as la⭑ gramatik⭑·an signif⭑·on numer⭑·an (rilat⭑·an al⭑
          vic⭑+montr⭑·aj numeral⁽⁺⁾·oj). Pli⭑ klar⭑·a, ne·mis·kompren⭑·ebl·a dir⭑-manier⭑·o
          est⭑·as „sen⭑ iom⭑ da⭑“: mi ver⭑·e ne⭑ pov⭑·as permes⭑·i daŭr⭑·ig·on de⭑ ĉio ĉi⭑
          sen⭑ iom⭑ da⭑ klar⭑·ig·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.123 2024/01/16 09:24:32 ]
     __________________________________________________________________