iu

iu

   1.
          Ne·difin⭑·a pronom⭑·o uz⭑·at·a por⭑ montr⭑·i person⭑·on: iu ven⭑·is; iu tio·n
          dir⭑·is al⭑ mi; mi rest⭑·ig·os iu·jn el⭑ la⭑ hom⭑·oj ĉi⭑ tie ; tio·n dir⭑·is al⭑
          mi iu, kiu bon⭑·e tio·n sci⭑·as. ‐ Tiu iu mensog⭑·is; li est⭑·as ja⭑ pli⭑
          merit⭑·a ol⭑ iu ajn⭑. {io}

   2.
          Ne·difin⭑·a pronom⭑·o uz⭑·at·a por⭑ montr⭑·i person⭑·on aŭ⭑ aĵ⭑·on, konsider⭑·at·an
          individu¹·e kaj⭑ apart⭑·e inter⭑ ali⭑·aj sam⭑+spec⭑·aj: iu·j el⭑ la⭑ libr⭑·oj
          est⭑·as ŝir⭑·it·aj . {unu⭑}

          Rim.: ĉi⭑-okaz⭑·e _iu_ simil⭑·as al⭑ ne·difin⭑·a artikol⭑·o.

   3.
          Ne·difin⭑·a adjektiv⭑·o, uz⭑·at·a por⭑ montr⭑·i, ke⭑ la⭑ person⭑·o aŭ⭑ objekt⭑·o
          est⭑·as konsider⭑·at·a kiel⭑ simpl⭑·a unu⭑·o inter⭑ ali⭑·aj sam⭑+spec⭑·aj: iu·j
          hom⭑·oj hav⭑·as apart⭑·ajn kapabl⭑·ojn por⭑ la⭑ matematik¹·o; mi leg⭑·is tio·n
          en⭑ iu libr⭑·o mi⭑·a. {unu⭑}

          Rim.: _Iu_ montr⭑·as la⭑ individu¹·ec·on de⭑ hom⭑·o aŭ⭑ objekt⭑·o kontrast¹·e
          kun⭑ la⭑ tut⭑·o de⭑ sam⭑·aj ali⭑·aj. _Ia⭑_ montr⭑·as la⭑ special⭑·an kvalit¹·on
          de⭑ hom⭑·o aŭ⭑ objekt⭑·o kontrast¹·e kun⭑ la⭑ mal·sam⭑·aj kvalit¹·oj de⭑ la⭑
          ali⭑·aj.

kelkiuj

   1.
          Kelk⭑·aj hom⭑·oj inter⭑ ali⭑·aj: kelkiuj rigard⭑·as mir⭑·ig·it·aj al⭑ la⭑
          graci⭑·a, ankoraŭ⭑ preskaŭ⭑ knab⭑·in·ec·a mastr⭑·in·o, kiu nun⭑ star⭑·as antaŭ⭑
          ili ;

   2.
          Ia⭑ nombr⭑·o da⭑: el⭑ kelkiuj fenestr⭑·oj el·iĝ⭑·is lum⭑·o .

multiuj

          Mult⭑·aj hom⭑·oj inter⭑ ali⭑·aj: sci⭑·ant·e, ke⭑ mi skrib⭑·as por⭑ gazet⭑·o,
          multiuj nom⭑·us mi·n „intelekt⁴·ul·o“ .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.101 2023/11/19 10:22:14 ]
     __________________________________________________________________