vidu ankaŭ la klarigojn
jam⭑
jam⭑
Adverb⭑·o signif⭑·ant·a:
1.
De⭑~post⭑ {nun⭑} ; ek⭑~de⭑ nun⭑; sen+pli⭑·e; sen·ali⭑·e; sen⭑ plu⭑·a atend⭑·o: mi
jam⭑ hav⭑·as mi⭑·an ĉapel⭑·on, nun⭑ serĉ⭑·u vi vi⭑·an ; jam⭑ est⭑·as temp⭑·o ir⭑·i
dom⭑·en ; ni ir⭑·as al⭑ ni⭑·a cel⭑·o jam⭑ kun⭑ plen⭑·a trankvil⭑·ec·o ; riĉ⭑·ig·ad·i
la⭑ lingv⭑·on per⭑ nov⭑·aj vort⭑·oj oni pov⭑·as jam⭑ nun⭑ ; ĉu⭑ vi forges⭑·as
jam⭑, ke⭑ vi krist⭑·an·o est⭑·as?
2.
Tuj⭑ de⭑~post⭑ {tiam⭑} ; tuj⭑ ek⭑~de⭑ tiam⭑: post⭑ unu⭑ hor⭑·o la⭑ forn⭑·o est⭑·is
jam⭑ varm⭑·a; jam⭑ de⭑ tri⭑ tag⭑·oj mi ne⭑ ferm⭑·is la⭑ okul⭑·ojn; vi bezon⭑·as
nur⭑ […] en·met⭑·i en⭑ la⭑ leter⭑·on […] ekzempler⭑·on de⭑ la⭑ vort⭑·ar·et·o, —
kaj⭑ la⭑ adres⭑·it·o vi·n jam⭑ kompren⭑·os ; kiel⭑ long⭑·e (de⭑~post⭑ kiam⭑) vi
est⭑·as jam⭑ tomb⭑·ist·o ? jam⭑ dek⭑ jar⭑·ojn (de⭑~post⭑ dek⭑ jar⭑·oj) li loĝ⭑·as
tie ĉi⭑; [tia] uz⭑·ad·o […] est⭑·us jam⭑ arbitr⭑·aĵ·o kaj⭑ konduk⭑·us al⭑
ĥaos⭑·o ; post⭑ unu⭑ sol⭑·a du⭑·on-hor⭑·o [li] ek·posed⭑·as la⭑ tut⭑·an
gramatik⭑·on kaj⭑ […] al⭑ li rest⭑·as jam⭑ nur⭑ la⭑ simpl⭑·a kaj⭑ facil⭑·a
akir⭑·ad·o de⭑ proviz⭑·o de⭑ vort⭑·oj ; vi bezon⭑·as nur⭑ simpl⭑·e ek·pens⭑·i pri⭑
la⭑ esenc⭑·o de⭑ tiu·j ĉi⭑ fraz¹·oj, kaj⭑ vi jam⭑ kompren⭑·os, ke⭑ [la⭑
kritik⭑·oj] ne⭑ hav⭑·as eĉ⭑ la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·an fundament⭑·on .
3.
Antaŭ⭑ nun⭑: se⭑ li jam⭑ ven⭑·is, pet⭑·u li·n al⭑ mi ; ĉu⭑ vi jam⭑ trov⭑·is
vi⭑·an horloĝ⭑·on ? li jam⭑ kelk⭑+foj⭑·e demand⭑·is pri⭑ vi; mi jam⭑ dir⭑·is al⭑
vi, ke⭑ mi for·ir⭑·as.
4.
Antaŭ⭑ tiam⭑: kiam⭑ vi vid⭑·is ni·n en⭑ la⭑ salon⭑·o, li jam⭑ antaŭ⭑·e dir⭑·is
al⭑ mi la⭑ ver⭑·on ; kiam⭑ vi⭑·a dom⭑·o est⭑·is konstru⭑·at·a, mi⭑·a dom⭑·o est⭑·is
jam⭑ long⭑·e konstru⭑·it·a ; mi ŝi·n en·brak⭑·ig·is, sed⭑ ŝi jam⭑ mort⭑·is.
5.
Pli⭑ {fru⭑·e} ol⭑ oni atend⭑·as aŭ⭑ atend⭑·is: post⭑ semajn⭑·o ebl⭑·e vi
trov⭑·os jam⭑ ia·n sci⭑·ig·on; la⭑ verk⭑·o est⭑·as jam⭑ pret⭑·a; li kred⭑·as
sukces⭑·i kaj⭑ jam⭑ rid⭑·et·as.
Rim. 1: Z uz⭑·as ia+foj⭑·e _jam⭑_ kun⭑ apart⭑·a senc⭑·o, kiu ekzist⭑·as en⭑ la⭑ slav⁽⁺⁾·aj
kaj⭑ german⭑·a lingv⭑·oj sed⭑ ne⭑ est⭑·as konform⭑·a al⭑ la⭑ ĝeneral¹·a uz⭑·ad·o de⭑ la⭑
ceter⭑·aj: en⭑ tiu okaz⭑·o _jam⭑_ kun⭑ futur⁽⁺⁾·o signif⭑·as _fin⭑·e; pli⭑ mal·pli⭑
baldaŭ⭑_: ili est⭑·as iom⭑ mal·bon⭑~eduk⭑·it·aj, sed⭑ kun⭑ la⭑ temp⭑·o ili jam⭑
solid²·iĝ·os; ili tio·n ne⭑ pov⭑·as ankoraŭ⭑ far⭑·i bon⭑·e, sed⭑ la⭑ afer⭑·o jam⭑ ir⭑·os;
ne⭑ plor⭑·u, vi iel⭑ jam⭑ ven⭑·os tie·n. Tia uz⭑·o est⭑·as tut⭑·e ne·rekomend⭑·ind·a.
Rim. 2: _Jam⭑... ne⭑_. Tiu esprim⭑·o hav⭑·as la⭑ senc⭑·on de⭑ _jam⭑_^1 kaj⭑ ^2
sekv⭑·at·a de⭑ _ne⭑_: ve⭑, mult⭑·aj el⭑ ni⭑·aj pionir⭑·oj jam⭑ ne⭑ viv⭑·as ; cent⭑·oj da⭑
mil⭑·oj […] da⭑ radik⭑·et·oj sub·ten⭑·as ni⭑·an arb⭑·on, kiu jam⭑ (de⭑ nun⭑) ne⭑ tim⭑·as
la⭑ vent⭑·on ; la⭑ [naci⭑·aj] lingv⭑·oj hav⭑·as akcent⭑·on mal·regul⭑·an kaj⭑
mal·facil⭑·an, kiu·n ili jam⭑ (de⭑ nun⭑) ŝanĝ⭑·i ne⭑ pov⭑·as ; est⭑·as domaĝ⭑·e, ke⭑ vi
ne⭑ lern⭑·is pli⭑ mult⭑·e, pli⭑ fundament⭑·e, pli⭑ vast⭑·e, ke⭑ nun⭑ lern⭑·i vi, kiel⭑
ŝajn⭑·as, ne⭑ hav⭑·as jam⭑ (de⭑~post⭑ tiu moment⭑·o) la⭑ ebl⭑·on ; eĉ⭑ se⭑ ni vol⭑·us nun⭑
halt⭑·i, ni jam⭑ ne⭑ pov⭑·us ; vid⭑·ant·e la⭑ parti⭑·ec·on de⭑ la⭑ prezid⭑·ant·o, li jam⭑
(de⭑~post⭑ tiam⭑) ne⭑ parol⭑·is (li tut⭑·e ne⭑ parol⭑·is); kiu okaz⭑·on for·ŝov⭑·as, ĝi·n
jam⭑ ne⭑ re·trov⭑·as . Kiel⭑ oni vid⭑·as per⭑ tiu·j last⭑·aj ekzempl⭑·oj _jam⭑... ne⭑_
ne⭑ sam⭑~signif⭑·as ĉiam⭑ kiel⭑ „ne⭑... {plu⭑} “: sed⭑ ĝi montr⭑·as preciz⭑·e ŝanĝ⭑·on
de⭑ stat⭑·o, special⭑·e ne·efektiv⭑·iĝ·int·an dezir⭑·on aŭ⭑ intenc⭑·on. _Ne⭑... jam⭑_.
Tiu esprim⭑·o est⭑·as, laŭ⭑ la⭑ konsil⭑·o de⭑ Z, evit⭑·ind·a, kaj⭑ anstataŭ⭑·ig·ot·a per⭑
„ {ankoraŭ⭑} ... ne⭑“.
jam⭑·a
Tiu, kiu jam⭑ est⭑·as …: mi⭑·a bon⭑·a amik⭑·o, la⭑ jam⭑·a art⭑·ist·o ; Vi ven⭑·is
ĉi⭑ tie·n kun⭑ nigr⭑·a humor⭑·o, / Kun⭑ jam⭑·a intenc⭑·o, / […] Kondamn⭑·e
raport⭑·i laŭ⭑ sek⭑·a rigor³·o ; [la⭑] nov⭑·aj komision⁴·an·oj […] ne⭑ hav⭑·os
propr⭑·ajn respond⭑·ec·ojn sed⭑ akompan⭑·os jam⭑·ajn komision⁴·an·ojn por⭑
ek·lern⭑·i la⭑ sistem⭑·on ; okaz⭑·a labor⭑·o en⭑ la⭑ jam⭑·aj EU-ŝtat⭑·oj .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.108 2023/12/03 07:09:06 ]
__________________________________________________________________