jen⭑

jen⭑

   (adverb⭑·o)

          Adverb⭑·o uz⭑·at·a por⭑ anonc⭑·i io·n, pri⭑ kio oni atent⭑·ig·as: jen⭑ est⭑·as
          la⭑ pom⭑·o, kiu·n mi trov⭑·is ; jen⭑ est⭑·as la⭑ rest⭑·o de⭑ la⭑ mon⭑·o ; jen⭑
          hav⭑·u ; jen⭑ kio·n ordon⭑·is la⭑ Etern⭑·ul·o: … ; jen⭑ ĉio ; pli⭑ bon⭑·a
          est⭑·as mal·grand⭑·a jen⭑ pren⭑·u ol⭑ grand⭑·a morgaŭ⭑ ven⭑·u ; jen⭑ kia·j ni
          est⭑·as ; jen⭑ star⭑·as la⭑ bov⭑·oj antaŭ⭑ la⭑ mont⭑·o ; jen⭑ mi re·ven⭑·is! jen⭑
          pren⭑·u seĝ⭑·on ; jen⭑ kial⭑ li est⭑·as sam⭑+temp⭑·e jun⭑·a kaj⭑ mal·jun⭑·a ; jen⭑
          est⭑·as mi⭑·a plej⭑ vir⭑·in·a sort⭑·o .

jen⭑... jen⭑...

          {Altern⭑·e} iu situaci⭑·o kaj⭑ ali⭑·a, iu okaz⭑·aĵ·o kaj⭑ ali⭑·a: ŝi kutim⭑·as
          hav⭑·i ĉe⭑ si⭑·a zon⭑·o jen⭑ roz⭑·on, jen⭑ diamant⭑·on ; jen⭑ [li] vetur⭑·is tra⭑
          arb⭑·ar·oj, jen⭑ […] mez⭑·e tra⭑ urb⭑·o ; vi preskaŭ⭑ ĉiu+tag⭑·e leg⭑·as en⭑ la⭑
          gazet⭑·oj, ke⭑ jen⭑ tie jen⭑ ali⭑+lok⭑·e aper⭑·is […] ankoraŭ⭑ kelk⭑·aj art⭑·aj
          lingv⭑·oj ; jen⭑ en⭑ form⭑·o de⭑ mal·long⭑·aj foli⭑·et·oj, jen⭑ eĉ⭑ en⭑ la⭑ form⭑·o
          de⭑ dik⭑·aj libr⭑·oj ; okul⭑·oj tiel⭑ blu⭑·aj, tiel⭑ blu⭑·aj, jen⭑ mal·tim⭑·aj
          kaj⭑ rid⭑·ant·aj, jen⭑ mal·ĝoj⭑·aj .

   {foj⭑·e... foj⭑·e...} , {ĉu⭑} , {aŭ⭑}

jen⭑·a

          Montr⭑·a adjektiv⭑·o, signif⭑·ant·a „tiu sekv⭑·ant·a“: mi fin⭑·as do⭑ per⭑ la⭑
          jen⭑·aj vort⭑·oj […] ; ŝi⭑·a pli⭑ kaj⭑ pli⭑ grand⭑·a ĝoj⭑·o dikt⭑·is al⭑ ŝi
          jen⭑·an respond⭑·on, kiu·n ŝi gaj⭑·e dir⭑·is […] ; ankoraŭ⭑ pli⭑ mal·long⭑·a
          […] voj⭑·o est⭑·as jen⭑·a . {ĉi⭑-apud⭑·a}

jen⭑·e

          Tiel⭑, kiel⭑ oni tuj⭑ cit⭑·os aŭ⭑ klar⭑·ig·os: Di⭑·o dir⭑·is al⭑ No⁽⁺⁾·a jen⭑·e: […]
          ; si⭑·ajn sent⭑·ojn al⭑ ŝi li esprim⭑·is jen⭑·e: […] ; unu⭑ vort⭑·o, kiu·n mi
          jen⭑·e kri⭑·is .

jen⭑·o

          Tio ĉi⭑, kio sekv⭑·as; tiu sekv⭑·ant·aĵ·o: [li] dir⭑·is pri⭑ la⭑ lingv⭑·o
          Esperant⭑·o jen⭑·on: la⭑ facil⭑·ec·o de⭑ ĝi⭑·a el·lern⭑·ad·o est⭑·as tia, ke⭑ […]
          ; tio·n ĉi⭑ kompren⭑·os ĉiu mem⭑, se⭑ li konsider⭑·os la⭑ jen⭑·on: […] ;
          vi⭑·a unu⭑·a afer⭑·o, kiam⭑ vi ven⭑·os en⭑ la⭑ urb⭑·on, dev⭑·as est⭑·i jen⭑·o.

jen⭑ vi hav⭑·as

          Tio dev⭑·is okaz⭑·i, est⭑·is fatal¹·a mal·feliĉ⭑·o:  _en·ir⭑·as_. – tie
          al·vetur⭑·is ial⭑ la⭑ urb⭑·estr·o, li inform¹·iĝ·as kaj⭑ demand⭑·as pri⭑ vi.
           _ek·tim⭑·int·e_. – jen⭑ vi hav⭑·as ! nu⭑, jen⭑ vi hav⭑·as: mi
          sci⭑·is, ke⭑ ankaŭ⭑ tie ĉi⭑ vi disput⭑·os ; jen⭑ vi hav⭑·as!, li dir⭑·is,
          nun⭑ vi ne⭑ hav⭑·os plu⭑ la⭑ dezir⭑·on mok⭑·i mi·n ! {damn⁽⁺⁾·e} , {fek⁹} ,
          {ve⭑^2} , {vid⭑·u}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.48 2023/12/03 07:09:18 ]
     __________________________________________________________________