jes⭑

jes⭑

   1.
          Interjekci⭑·o uz⭑·at·a por⭑ esprim⭑·i konsent⭑·on, aprob⭑·on, permes⭑·on pri⭑
          la⭑ tut⭑·o da⭑ demand⭑·o: ĉu⭑ vi ven⭑·os? ― jes⭑, mi ven⭑·os; ĉu⭑ mi pov⭑·as
          el·ir⭑·i? ― jes⭑; vi⭑·a parol⭑·o est⭑·u: jes⭑, jes⭑, ne⭑, ne⭑; ĉio ekster⭑ tio
          est⭑·as el⭑ mal·bon⭑·o ; ĉiu·j est⭑·is jes⭑+opini⭑·aj pri⭑ tio .

          Rim.: Sekv⭑·e, ankaŭ⭑ esprim⭑·ant·e konsent⭑·on pri⭑ la⭑ tut⭑·o da⭑ negativ²·a
          demand⭑·o, est⭑·as logik¹·a uz⭑·i „jes⭑“ laŭ⭑ la⭑ kutim⭑·o de⭑ la⭑ lingv⭑·oj
          orient⭑·aj (rus⭑·a, ĉin⁹·a, japan⁹·a): ĉu⭑ ŝi ne⭑ edz⭑·in·iĝ·is? demand⭑·is
          Mart⭑·a — jes⭑, iel⭑·e tiel⭑ far⭑·iĝ·is, ke⭑, kvankam⭑ ŝi est⭑·is bon⭑·e
          eduk⭑·it·a kaj⭑ bel⭑·a, ŝi ne⭑ edz⭑·in·iĝ·is ; ĉu⭑ mi ne⭑ kun·est⭑·as kun⭑ vi?
          dir⭑·is Ajn⭑·a kaj⭑ post⭑·e rid⭑·et·is kvazaŭ⭑ iom⭑ surpriz⭑·it·e — jes⭑, vi
          prav⭑·as, dum⭑ kelk⭑·aj semajn⭑·oj mi renkont⭑·is vi·n nur⭑ okaz⭑·e kaj⭑ en⭑ la⭑
          kun·ven⭑·oj . Tamen⭑ praktik⭑·e laŭ⭑ la⭑ kutim⭑·o de⭑ la⭑ lingv⭑·oj okcident⭑·aj
          „jes⭑“ en⭑ tia·j okaz⭑·oj oft⭑·e rilat⭑·as sol⭑·e al⭑ la⭑ verb⭑·o (kaj⭑ sekv⭑·e
          esprim⭑·as neg⁽⁺⁾·on de⭑ la⭑ tut⭑·o).

   2.
          Modal⁽⁺⁾·a vort⭑·et·o uz⭑·at·a por⭑ emfaz³·i asert¹·on de⭑ la⭑ fraz¹·o: proksim⭑·a
          est⭑·as la⭑ tag⭑·o, jes⭑, proksim⭑·a est⭑·as la⭑ tag⭑·o de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o ; „sed⭑
          la⭑ flor⭑·oj ja⭑ ne⭑ pov⭑·o-sci⭑·as danc⭑·i!“ dir⭑·is la⭑ mal·grand⭑·a Id⁽⁺⁾·a ― „ho⭑
          jes⭑!“ dir⭑·is la⭑ student⭑·o, „[…] ili gaj⭑·e danc⭑·as, preskaŭ⭑ ĉiu·n
          nokt⭑·on ili hav⭑·as bal⭑·on“ ; jes⭑, jes⭑, est⭑·is efektiv⭑·e tiel⭑! ; ke⭑
          tia·n karakter⭑·on la⭑ lingv⭑·o jes⭑ hav⭑·as, tio·n oni ne⭑ pov⭑·as serioz⭑·e
          ne⭑·i ; en⭑·e kuŝ⭑·is bon⭑·e en·pak⭑·it·a griz⭑·a tajp⁸·il·o, simpl⭑·a kaj⭑ ĉiu+tag⭑·a,
          ĝi jes⭑ sur·hav⭑·is la⭑ nom⭑·on „Valent⁽⁺⁾+in⭑·a“ ; ci ne⭑ kompren⭑·is, jes⭑, ne⭑
          kompren⭑·is! .

          Rim.: Ĉi⭑ tia·n uz⭑·on PIV kaj⭑ PAG mal·rekomend⭑·as, supoz⭑·ant·e ke⭑ „tio
          ebl⭑·e de·ven⭑·as el⭑ konfuz⭑·o inter⭑ la⭑ german⭑·a _ja⭑_ kaj⭑ ni⭑·a jes⭑“ ;
          efektiv⭑·e, tia konfuz⭑·o ja⭑ okaz⭑·is ‐ en⭑ tio ke⭑ la⭑ signif⭑·ojn de⭑ la⭑
          esperant⭑·a {ja⭑} la⭑  -  -aj⁽⁺⁾ aŭtor⭑·oj konfuz⭑·is kun⭑ „jes⭑“.
          En⭑ la⭑ real¹·a uz⭑·o ekzist⭑·as diferenc⭑·o inter⭑ la⭑ konced⁸·a-kontrast¹·ig·a
          mi ja⭑ dir⭑·is... (tamen⭑...) unu⭑+flank⭑·e, kaj⭑ la⭑ sen·rezerv⭑·e cert⭑·ig·a
          mi jes⭑ dir⭑·is... (ne⭑ pri·dub⭑·u tio·n), ali⭑+flank⭑·e.

jes⭑·a

          Konsent⭑·ant·a, aprob⭑·ant·a, permes⭑·ant·a: ĉu⭑ li don⭑·is al⭑ vi jes⭑·an
          respond⭑·on aŭ⭑ ne⭑·an? ; li sid⭑·iĝ·is de·nov⭑·e kaj⭑ jes⭑·e balanc⭑·is la⭑
          kap⭑·on .

jes⭑·i

   (x)

          Dir⭑·i jes⭑, respond⭑·i jes⭑: jes⭑·i demand⭑·on; jes⭑, sinjor⭑·in·o, respond⭑·is
          la⭑ administr⭑·ant·o per⭑ ton⭑·o jes⭑·ant·a kaj⭑ sam⭑+temp⭑·e demand⭑·a ; ŝajn⭑·is
          al⭑ ŝi, ke⭑ la⭑ ond⭑·oj mister⭑·e jes⭑·as al⭑ ŝi ; la⭑ mort⭑·int·in·o klin⭑·is
          si⭑·an kap⭑·on jes⭑·ant·e kaj⭑ met⭑·is la⭑ man⭑·on sur⭑ la⭑ brust⭑·on .

jes⭑·o

          Ag⭑·o jes⭑·i: li kap⭑-balanc⭑·is si⭑·an jes⭑·on ;  balanc⭑·is kaj⭑
          turn⭑·is la⭑ kap⭑·on, kio pov⭑·is sam⭑·e bon⭑·e signif⭑·i jes⭑·on aŭ⭑ ne⭑·on .

jes⭑·ig·i

   (tr)

          {Konfirm⭑·i} : li jes⭑·ig·is al⭑ mi si⭑·an al·ven⭑·on ; li tut⭑·ajn tag⭑·ojn
          sid⭑·as super⭑ [la⭑ map⁸·oj] kaj⭑ kun⭑ ĝoj⭑·o trov⭑·as en⭑ ili jes⭑·ig·on de⭑
          li⭑·aj teori⭑·aj supoz⭑·oj ; ŝi⭑·a bon⭑·eg·ec·o est⭑·as nur⭑ jes⭑·ig·o de⭑ la⭑
          mal·nov⭑·a sentenc⭑·o, ke⭑ la⭑ virt⭑·o si·n mem⭑ rekompenc⭑·as ; kamarad⭑·oj,
          li mensog⭑·as [...], inĝenier⭑·o  jes⭑·ig·os tio·n, ĉu⭑ ne⭑? .
          {cert⭑·ig·i} , {asert¹·i} .

jes⭑·ul·o

          Hom⭑·o kiu jes⭑·as, aprob⭑·as:

        a)
                Aprob⭑·ant·o, favor⭑·a voĉ⭑-don⭑·ant·o: bombard¹·is jes⭑·ul·oj kaj⭑ ne·ul⭑·oj
                unu⭑ la⭑ ali⭑·an per⭑ ver⭑·oj, du⭑·on-ver⭑·oj, kred⭑·oj, esper⭑·oj,
                mensog⭑·oj kaj⭑ ali⭑·aj propagand¹·il·oj ; mi ne⭑ ĝoj⭑·as pro⭑ la⭑
                rezult²·o de⭑ la⭑ referendum⁽⁺⁾·o kaj⭑ eĉ⭑ kaz⭑·e de⭑ venk⭑·o de⭑ la⭑
                jes⭑·ul·oj mi ne⭑ ĝoj⭑·us .

        b)
                Hom⭑·o, kiu tro⭑ facil⭑·e jes⭑·as kaj⭑ akcept⭑·as sen·kritik⭑·e: iam⭑·a
                ĝeneral¹·a sekretari⭑·o de⭑ la⭑ asoci¹·o […] dir⭑·is pli⭑ post⭑·e, ke⭑
                la⭑ Estr⭑·ar·o konsist⭑·as el⭑ jes⭑·ul·oj .

          {ne·ul⭑·o}

mal·jes⭑·i

          {Ne⭑·i^1} , rifuz⭑·i, mal·aprob⭑·i: tri⭑·on·o de⭑ la⭑ Komitat⭑·o mal·jes⭑·is .

kap⭑-jes⭑·i

   (ntr)

          Sign⭑·i si⭑·an jes⭑·ad·on per⭑ mov⭑·o de⭑ la⭑ kap⭑·o, oft⭑·e per⭑ klin⭑·o de⭑ ĝi
          mal·supr⭑·en kaj⭑ supr⭑·en: al⭑ mi⭑·a demand⭑·o, li kap⭑-jes⭑·is ; la⭑ en·ven⭑·int·o
          [...] demand⭑·is: „Ĉu⭑ vi permes⭑·as, ke⭑ mi sid⭑·iĝ·u?“, kaj⭑ ricev⭑·int·e
          kap⭑-jes⭑·on li okup⭑·is la⭑ brak⭑-seĝ⭑·on .

jes⭑ ja⭑

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          Emfaz³·a konfirm⭑·o: do⭑, ĉu⭑ ja⭑ kriz⭑·o? jes⭑ ja⭑ ; almenaŭ⭑ ili las⭑·is al⭑
          ŝi akv⭑·on, varm⭑·aĉ·an akv⭑·on, jes⭑ ja⭑, apenaŭ⭑ trink⭑·ebl·an ; ni re·kon⭑·u
          la⭑ teror⁽⁺⁾·ist·ojn kia·j ili est⭑·as: murd⁴·em·aj, mal·hom⭑·aj, kaj⭑, jes⭑ ja⭑,
          oft⭑·e mem⭑ sufiĉ⭑·e riĉ⭑·aj . {cert⭑·e} , {kompren⭑·ebl·e} .

   2.
          Mal·konfirm⭑·a respond⭑·o al⭑ negativ²·a demand⭑·o aŭ⭑ dir⭑·aĵ·o: ĉu⭑ vi ne⭑
          vol⭑·as trink⭑·i la⭑ mal·varm⭑·an kaf⭑·on? ― jes⭑ ja⭑! (= jes⭑, mi ja⭑ vol⭑·as
          trink⭑·i ĝi·n) ; vi tut⭑·e ne⭑ est⭑·is ― jes⭑ ja⭑! mi ja⭑ tamen⭑ est⭑·is! .
          {tamen⭑} , {mal⭑·e} .

          Rim.: PMEG pri⭑ respond⭑·oj al⭑ negativ²·aj demand⭑·oj: „kelk⭑·aj uz⭑·as
          ‚tamen⭑!‘ anstataŭ⭑ ‚jes⭑ ja⭑!‘; eventual¹·e ‚sed⭑ jes⭑!‘ pov⭑·as est⭑·i
          pli⭑·a ebl⭑·o.“ La⭑ sam⭑·a paĝ⭑·o menci³·as ‚mal⭑·e!‘ kiel⭑ ebl⭑·an
          alternativ²·on.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.129 2023/12/03 07:09:18 ]
     __________________________________________________________________