vidu ankaŭ la klarigojn
juĝ·/·i

juĝ·i

   1.
          (tr)
          Laŭ·leĝ·e kaj jur·e {decid·i} , ĉu iu est·as kulp·a  ne, prav·a 
          ne: hom·o, kiu·n oni dev·as juĝ·i est·as juĝ·ot·o ; ili ne ven·is, kaj
          ĉiu pens·is, ke oni juĝ·os ili·n en for·est·o, kiam subit·e 
          aper·is kiel ili·a defend·ant·o ; ne juĝ·u, por ke vi ne est·u juĝ·at·aj
          ; la reĝ·o kun·vok·is du×dek konsil·ist·ojn por juĝ·i la marŝal·on, ili
          kondamn·is li·n ; jam tri tag·ojn oni li·n juĝ·is, kaj ni nenio·n
          aŭd·is ; kiu kutim·is ĉio·n juĝ·i, nenie pov·as rifuĝ·i ; ebri¹·ul·on kaj
          mal·saĝ·ul·on oni ne juĝ·as . {arbitraci³·i} , {verdikt¹·i}

   2.
          (x)
          {Esplor·i} afer·on, libr·on ktp, kaj esprim·i si·an opini·on pri tio;
          {pri·juĝ·i} : oni juĝ·u ne l' aŭtor·on, sed la verk·on ; [ili] juĝ·as
          pri ĉio supr·aĵ·e kaj sen ia logik¹·a pri·pens·o kaj mezur·as ĉio·n per
          mezur·il·o de la mod·o ; ni vol·as ĉio·n juĝ·i nur laŭ ni·aj kutim·oj ;
          oni prezent·is al vi la afer·on kiel io·n terur·an, [sed] est·u
          pacienc·aj, aŭskult·u kaj juĝ·u ; ni memor·u, ke pri ni·aj ag·oj la
          est·ont·ec·o sever·e ni·n juĝ·os ; la libr·ist·o […] juĝ·is la
          literatur·an labor·on de Mart·a ; juĝ·u mem, mi·a kar·a, kiel do ? per
          unu rigard·o, la praktik·ist·o juĝ·is la stat·on de la mal·san·ul·o ;
          Viktor⁽⁺⁾·o halt·is moment·e por juĝ·i la efekt³·on far·it·an ; ŝajn·on ne
          fid·u, juĝ·i ne rapid·u ; ne juĝ·u pri afer·o laŭ ĝi·a ekster·o ; pri
          propr·a afer·o neniu juĝ·as liber·e . {kritik·i} , {rezon¹·i} , {taks·i}
          , {trov·i}

juĝ·o

   1.
          Ag·o juĝ·i, juĝ·ad·o: [tiu ide·o dev·as] tra·ir·i la juĝ·on de la publik·o
          ; hom·o kler·a, kiu kuraĝ·as hav·i propr·an juĝ·on, sci·as ja tre bon·e,
          ke […] ; fripon·a atest·ant·o mok·as juĝ·on ; jen mi jam est·as
          trans·don·it·a al la juĝ·o ! la du·a juĝ·o dev·is est·i simpl·a formul¹·aĵ·o
          ; mond+fin·a, last·a juĝ·o ; kiu komenc·as juĝ·on (proces·on) ir·as sub
          jug·on ; juĝ·o komenc·it·a pac·iĝ·on ne mal·help·as .

   2.
          Rezult²·o de la ag·o juĝ·i, juĝ·aĵ·o: la juĝ·o kondamn·is li·n al mort·o ;
          el·labor·i al si tut·e klar·an juĝ·on pri io ; mi pet·is ĉiu·jn amik·ojn
          […] esprim·i ili·an juĝ·on ; el·parol·i juĝ·on pri ŝi·a estont[ec·o] ;
          kompetent·aj hom·oj est·is don·ont·aj si·an juĝ·on pri la grad·o de la
          art·ist·aj kapabl·oj de  ; propr·an juĝ·on en la kap·o ten·u ;
          kiom da juĝ·ant·oj, tiom da juĝ·oj . {verdikt¹·o}

juĝ·a

          {Jur·a} , koncern·ant·a proces·ojn kaj juĝ·ojn: juĝ·a disput·o ; la
          juĝ·ist·o […] dir·os al vi la juĝ·an decid·on ; mi far·u juĝ·an
          analiz¹·on koncern·e vi·n ; juĝ·e batal·i kun iu ; ĉu tio est·as juĝ·a
          esplor·o ? juĝ·a aŭskult·ad·o ; mi mem vid·is juĝ·an proces·on, kiam
          [li] est·is akuz³·it·a ; pli valor·as inter·konsent·o, ol juĝ·a
          dokument·o .

juĝ·ej·o

          Lok·o kaj tie funkci¹·ant·a administr·o por juĝ·ad·o; {tribunal¹·o} : mi
          plend·os al la juĝ·ej·o ; ili est·is invit·it·aj al la juĝ·ej·o, por
          prav·ig·i si·n kontraŭ la plend·oj .; la juĝ·ej·o est·is jam plen·a, kaj
          oni en·konduk·is la juĝ·ot·on ; distrikt·a juĝ·ej·o ; juĝ·ej·a serv·ist·o .

juĝ·ist·o

          Hom·o, kies oficial·a ofic·o est·as juĝ·i: mi hav·as la honor·on
          prezent·i mi·n: juĝ·ist·o de la ĉi tie·a juĝ·ej·o ; se la juĝ·ist·oj
          postul·as vi·an atest·on, vi est·os sci·ig·it·a ; la reg·ist·ar·oj de la
          du land·oj, ne pov·ant·e inter·konsent·i, trans·don·is la problem¹·on al
          neŭtral²·a arbitraci³·a juĝ·ist·ar·o (vd {arbitraci³·ant·o} ) ;
          esplor+juĝ·ist·o ; pac+juĝ·ist·o ; (vd {mediaci⁽⁺⁾·ist·o} ); ven·os ŝtel·ist·o
          al la juĝ·ist·o .

al·juĝ·i

   (tr)

          {Asign·i} al iu io·n (per juĝ·o): mi al·juĝ·is la unu·an premi·on al la
          lepor·o kaj la du·an al la limak·o ; la kvar ali·ajn Nobel·--premi·ojn
          […] al·juĝ·as sved⁸·aj akademi¹·oj ; [vi] dev·us almenaŭ al·juĝ·i honor·on
          al mi ; la Inter·naci·a Mon·a Fondus⁽⁺⁾·o […] al·juĝ·is prunt·on je 4
          miliard¹·oj da eŭr⁹·oj al la island⁸·a ŝtat·o ; la rezultat·o de l’
          proces·o […] de·pend·as, grand~apart·e, de […] ne·preciz·aj dokument·oj
          , pli·ĝust·e, de la senc·o kaj signif·o, kiu·jn la juĝ·ist·ar·o
          al·juĝ·os rilat·e al iu·j geografi·aj detal·oj en ili ; al la breton⁽⁺⁾·a
          reĝ·o Sal-om⁽⁺⁾·on oni al·juĝ·as la fond·on de gimnazi²·o por kanonik¹·oj .
          {al·difin·i} , {al·skrib·i} , {atribu¹·i} , {imput⁽⁺⁾·i}

antaŭ·juĝ·i

   (tr)

          Anticip³·e juĝ·i sen sufiĉ·a inform¹·iĝ·o: ne antaŭ·juĝ·u, patr·in·o, mi
          pet·eg·as vi·n ; ni ne antaŭ·juĝ·u, oni dev·as antaŭ·e sond³·i la princ·on
          ; mi jam antaŭ·juĝ·is li·n venk·it·a  ; la polic·o not·is tiu·jn
          fakt¹·ojn, […] sen antaŭ·juĝ·i, ĉu util·os  ne .

antaŭ·juĝ·o

          Tro fru·a juĝ·o, opini·o far·it·a sen kon·o de la afer·o: zorg·u pri
          tiu·j afer·oj sen antaŭ·juĝ·o, far·ant·e nenio·n pro parti·ec·o ; glaci·a
          tavol·o da antaŭ·juĝ·oj ; mi est·is cert·a, ke vi est·as super ĉiu·j
          antaŭ·juĝ·oj . {opini·o} , {supoz·o}

mis·juĝ·i

   (tr)

          Mal·ĝust·e, mal·traf·e juĝ·i: Di·o pardon·u mi·n, se mi ŝi·n mis·juĝ·as ;
          Reĝ·o Karl⁽⁺⁾·o ankaŭ inform¹·iĝ·as, ke li mis·juĝ·is la sen·kulp·an
          El·e~gast·on ; se li mis·juĝ·as la alt·on de la pilk·o, li·a
          antaŭ·en-sving·o est·os  tro alt·a  tro mal·alt·a .

pri·juĝ·i

   (tr)

          {Juĝ·i^2} : ili […] tut·e ne vol·is pri·juĝ·i la nask·iĝ·ant·ajn nov·ajn
          aper·ojn ; tio·n ĉi ni pov·os pri·juĝ·i, akcept·i  ne akcept·i, sed
          ni neniam dev·os ĝi·n blind·e for·ĵet·i antaŭ·e ; la knab·o hav·as
          talent·on, kvankam mi ne pov·as pri·juĝ·i, ĉu ĝi est·as ver·e grand·a .

sen·antaŭ·juĝ·a

          Kiu ne hav·as antaŭ·juĝ·on, kiu juĝ·as {neŭtral²·e} , post sen·parti·a
          ek·kon·o de la afer·o: sen·antaŭ·juĝ·a hom·o ; sen·antaŭ·juĝ·a ekzamen·o
          montr·as, ke... ; li·aj propr·a fantazi¹·em·o kaj sci+vol·em·o pri
          mister·aj afer·oj inklin·ig·is li·n aŭskult·i […] kun sen·antaŭ·juĝ·a
          atent·o . {objektiv²·a} , {sen·parti·a^2}

juĝ·o-kost·oj

          La leĝ·e difin·it·aj kost·oj de iu proces·o: kondamn·i iu·n al la
          juĝ·o-kost·oj .

juĝ·a afer·o

          {Proces·o^1} : la Luksemburg⁽⁺⁾·a juĝ·ist·ar·o oficial·e konfes·is la
          ekzist·ad·on de la grafologi¹·o […] en unu juĝ·a afer·o ; en mi·a juĝ·a
          afer·o mi est·as refut¹·at·a ; ne for·klin·u la rajt·on de vi·a mal·riĉ·ul·o
          en li·a juĝ·a afer·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.51 2023/12/03 07:09:18 ]
     __________________________________________________________________