kaduk⭑·/·a

kaduk⭑·a

   1.
          {Mal·fortik⭑·a} , ruin⭑·iĝ·ant·a, baldaŭ⭑ fal⭑·ont·a aŭ⭑ pere⭑·ont·a: mi vid⭑·as
          mal·nov⭑·ajn, mizer⭑·ajn, kaduk⭑·ajn kaban²·ojn, kvazaŭ⭑ mi trov⭑·iĝ·us en⭑
          provinc⭑·a urb⭑·et·o ; du⭑ vic⭑·oj da⭑ dom⭑·oj, ĉe⭑ kiu·j ĉie pend⭑·is
          mal·modern¹·aj kaduk⭑·aj balkon¹·oj ; vi pen⭑·os fal⭑·ig·i li·n […] kiel⭑
          bar⭑·il·on kaduk⭑·an . {klin⭑·iĝ·i} , {putr⭑·a} , {ŝancel⭑·iĝ·i} , {ŝim⭑·a} ,
          {velk⭑·a}

   2.
          Baldaŭ⭑ fin⭑·iĝ·ont·a, mal·aper⭑·ont·a, ne·daŭr⭑·a, ne·firm⭑·a: ĉie mal·nov⭑·a
          kaduk⭑·a neĝ⭑·o, kaj⭑ la⭑ voj⭑·o est⭑·is kot⭑·ej·o ; sur⭑ la⭑ nub⭑·o la⭑ sun⭑·o
          pentr⭑·is kaduk⭑·ajn ĉiel⭑+ark⭑·ajn figur⭑·ojn ; kaduk⭑·aj esper⭑·oj ; hom⭑·aj
          intenc⭑·oj est⭑·as kaduk⭑·aj kompar⭑·e kun⭑ la⭑ dekret¹·oj de⭑ l'⭑ ĉiel⭑·o ;
          kaduk⭑·aj kutim⭑·oj ; sen⭑ mi vi⭑·aj afer⭑·oj – vol⭑·u mi·n pardon⭑·i – est⭑·is
          tre⭑ kaduk⭑·aj . {efemer³·a}

   3.
          Tre⭑ {mal·jun⭑·a} , {mal·fort⭑·a} , {mal·san⭑·em·a} , baldaŭ⭑ mort⭑·ont·a:
          kaduk⭑·aj mal·jun⭑·ul·oj ; hejm⭑·e li regal⭑·as si·n per⭑ dolĉ⭑·aj bon⭑·eg·aj
          vin⭑·oj kaj⭑ dorlot⭑·as si⭑·ajn kaduk⭑·ajn membr⭑·ojn en⭑ kusen⭑·oj el⭑ lanug⭑·o
          ; la⭑ du⭑·on·a kripl⭑·ig·it·a voĉ⭑·o […] predik⭑·as terur⭑·e laŭt⭑·e per⭑ la⭑
          trem⭑·ant·a kaduk⭑·a korp⭑·o ; unu⭑ el⭑ la⭑ strat⭑+vend⭑·ist·oj, kaduk⭑+aspekt¹·a
          mal·jun⭑·ul·o, star⭑·ant·a apud⭑ kaduk⭑·a puŝ⭑-vetur⭑·il·o, al·parol⭑·is li·n ; li
          far⭑·is tio·n kun⭑ pli⭑ grand⭑·a vigl⭑·ec·o, ol⭑ li⭑·a kaduk⭑·a mien⭑·o supoz⭑·ig·us
          ebl⭑·a .

   4.
          Perd⭑·int·a si⭑·an jur⭑·an efik⭑·on pro⭑ trans·pas⭑·o de⭑ difin⭑·it·a temp⭑-lim⭑·o,
          sen·valid⁴·iĝ·int·a: kaduk⭑·a klaŭz⁽⁺⁾·o.

kaduk⭑·aĵ·o

          Difekt⭑·o aŭ⭑ vid⭑·ebl·a sign⭑·o de⭑ kaduk⭑·ec·o: la⭑ sur·dec⭑·o est⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑
          plej⭑ oft⭑·aj kaduk⭑·aĵ·oj de⭑ la⭑ mal·jun⭑·ul·oj.

kaduk⭑·ec·o

          Stat⭑·o de⭑ iu aŭ⭑ io kaduk⭑·a: mi nepr⭑·e konduk⭑·us vi·n al⭑  ,
          malgraŭ⭑ […] la⭑ kaduk⭑·ec·o de⭑ mi⭑·aj ost⭑·oj ; Petr⭑·o […] mal·jun⭑·a,
          zorg⭑·o-plen⭑·a […] ŝajn⭑·is al⭑ ili ĉi⭑-moment⭑·e kvazaŭ⭑ person⭑·ig·o de⭑
          kaduk⭑·ec·o kaj⭑ mal·fort⭑·o . {agoni¹·o} , {krepusk⭑·o} .

kaduk⭑·eg·a

          Perd⭑·int·a si⭑·ajn mens³·ajn kapabl⭑·ojn pro⭑ grand⭑·a mal·jun⭑·ec·o; {senil⁽⁺⁾·a}
          .

kaduk⭑·eg·ec·o

          Stat⭑·o de⭑ kaduk⭑·eg·a person⭑·o; {sen·il⭑·ec·o} .

kaduk⭑·ig·i

   (tr)

          Ig⭑·i kaduk⭑·a, mal·fortik⭑·ig·i, mal·valid⁴·ig·i: lac⭑·ec·o ekstrem⭑·e kaduk⭑·ig·is
          li·n, ke⭑ li⭑·aj okul⭑·oj apenaŭ⭑ pov⭑·is vid⭑·i ; neniu pov⭑·as si·n for·tir⭑·i
          de⭑ la⭑ spirit⭑·a kaduk⭑·ig·o kaj⭑, kiam⭑ la⭑ infan⭑·o jam⭑ el·lern⭑·is parol⭑·i,
          ili tuj⭑ […] klopod⭑·as konfuz⭑·i li⭑·an klar⭑·an vid⭑·on ; ne·ind⭑·a
          monaĥ⭑·ej·estr·o Daniel⁽⁺⁾·o […], kaduk⭑·ig·it·a de⭑ mult⭑·aj pek⭑·oj, ne·sufiĉ⭑·a
          en⭑ ĉiu bon⭑·a afer⭑·o .

kaduk⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Iĝ⭑·i kaduk⭑·a: hom⭑·oj […] kaduk⭑·iĝ·int·aj moral¹·e kaj⭑ mens³·e ; ĉu⭑ kiam⭑ mi
          kaduk⭑·iĝ·is, mi hav⭑·us ankoraŭ⭑ volupt⭑·on ? kvankam⭑ ni⭑·a ekster⭑·a hom⭑·o
          kaduk⭑·iĝ·as, tamen⭑ ni⭑·a intern⭑·a hom⭑·o re·nov⭑·iĝ·as tag⭑·on post⭑ tag⭑·o ; li
          rimark⭑·is la⭑ konstant⭑·an kaduk⭑·iĝ·on de⭑ la⭑ tut⭑·a viv⭑·o . {konsum⭑·iĝ·i} ,
          {velk⭑·i} .

kaduk⭑·ul·o

          {Mal·jun⭑·ul·o} perd⭑·ant·a si⭑·ajn korp⭑·ajn kaj⭑ mens³·ajn kapabl⭑·ojn: en⭑
          ili⭑·aj trib⁹·oj est⭑·is neniu kaduk⭑·ul·o ; [li], kvankam⭑ en⭑ mal·jun⭑·a
          aĝ⭑·o, tut⭑·e ne⭑ est⭑·is kaduk⭑·ul·o ; la⭑ tra·vetur⭑·ant·a ofic⭑·ist·o vol⭑·os
          antaŭ⭑ ĉio ĉirkaŭ·rigard⭑·i la⭑ kaduk⭑·ul·ej·ojn, kiu·j est⭑·as sub⭑ vi⭑·a
          estr⭑·ec·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/12/02 21:20:03 ]
     __________________________________________________________________