kaĵol⁽⁺⁾·/·i

kaĵol⁽⁺⁾·i

   (tr)

          Prov⭑·i {inklin⭑·ig·i} iu·n per⭑ flat⭑·ad·o, kares⭑·ad·o, afabl⭑·aj vort⭑·oj ks:
          est⭑·is  , kiu kaĵol⁽⁺⁾·is la⭑ re·ĝin²·on re·aper⭑·i al⭑ la⭑ publik⭑·o
          en⭑ 1872 por⭑ venk⭑·i respublik¹·ism·on ; vi tro⭑ kaĵol⁽⁺⁾·as ŝi·n, ŝi
          sen·ĉes⭑·e plor⭑-grimac⭑·as kaj⭑ vi permes⭑·as [al⭑ ŝi] konduk⭑·i vi·n per⭑ la⭑
          naz⭑·o ; ili [...] tiom⭑ kaĵol⁽⁺⁾·as al⭑ la⭑ ekonom⁽⁺⁾·oj ; la⭑ pet⭑-skrib⭑·oj kaj⭑
          sign⭑·oj de⭑ kor⭑-inklin⭑·o de⭑ tri⭑ eŭrop⭑·aj gvid⭑·ant·oj […], kiu·j kaĵol⁽⁺⁾·is
          s-ron  , serv⭑·is al⭑ nenio . {ĉarm⭑·i} , {dorlot⭑·i} ,
          {flat⭑·i} , {konsol⭑·i}

kaĵol⁽⁺⁾·a

          Kaĵol⁽⁺⁾·ant·a: kaĵol⁽⁺⁾·a gest⭑·o, parol⭑·o:  ! — mi ek·parol⭑·is
          per⭑ timid⁽⁺⁾·a kaj⭑ kaĵol⁽⁺⁾·a voĉ⭑·o, — […] je⭑ Di⭑·o, ne⭑ plor⭑·u! ; mi vol⭑·us
          pet⭑·i vi·n ke⭑ tio rest⭑·u inter⭑ ni, – kaĵol⁽⁺⁾+mien⭑·e dir⭑·is Ste⭑·ĉj·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2024/01/29 15:23:00 ]
     __________________________________________________________________