vidu ankaŭ la klarigojn
kalumni·/·i

kalumni·i

   (tr)

          Mal·util·i al ies honor·o  ŝat·at·ec·o per mensog·aj {akuz³·oj} : ili
          kalumni·is vi·n, insid·is kontraŭ vi ; ili mir·as, ke vi ne kur·as
          kun·e kun ili en la sam·an super·flu·on de diboĉ·ad·o, kaj ili
          kalumni·as vi·n ; la fuŝ+agit²·ist·o kalumni·as pri la honest·aj
          labor·ant·oj ; la mond·o est·as kalumni·em·a ; gvid·ant·oj de  kaj
          de  est·is grav·e kalumni·at·aj, kaj la tiam·a ĝeneral¹·a
          sekretari·o de  est·is  fals·e denunc·it·a ĉe ali+land·aj
          sekur⁴·ec·aj serv·oj ; kalumni·ant·e konstant·e, oni  anĝel·on
          nigr·ig·as . {denunc·i} , {klaĉ⁴·i} , {kulp·ig·i} , {mis·fam·ig·i}

kalumni·a

          (pri akuz³·o) Mensog·a: kontraŭ tiu ĉi mensog·a, mal·nobl·a kaj
          kalumni·a kulp·ig·o ni protest¹·as plej energi·e ; kalumni·a kampanj⁹·o ;
          kial li verk·is kaj traduk·is tiu·jn kalumni·ajn artikol·ojn kontraŭ
          jud³·oj ? mi klopod·is protest¹·i kontraŭ tia kalumni·a supoz·o .

kalumni·o

          Ag·o  vort·oj de kalumni·ant·o: mal·kler·ec·o, mok·oj, kalumni·ojĉio
          tio ĉi est·is venk·it·a de la super·hom·a fort·o de li·a persist·ec·o ;
          oni dir·as, ke mi ŝi·n verg·is, ― tio ĉi est·as kalumni·o, per Di·o,
          kalumni·o ; se kalumni·o  pas·as, ĝi ĉiam io·n las·as ; serpent·on
          oni pov·as evit·i, sed kalumni·on neniam ;  virt·o ne evit·as
          kalumni·on ; kontraŭ kalumni·o help·as nenio . {kot·o} .

kalumni·ul·o, kalumni·ant·o

          Tiu, kiu kalumni·as, kiu mensog·e akuz³·as  mis·fam·ig·as: mi·aj
          kalumni·ant·oj mir·os, vid·ant·e, ke mi ili·n kontraŭ·batal·as kaj ne
          konfes·as mi·an mal·venk·on ; kalumni·ul·o! for·tranĉ·u al li la lang·on
          !

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2023/12/02 21:20:05 ]
     __________________________________________________________________