vidu ankaŭ la klarigojn
kalumni⭑·/·i
kalumni⭑·i
(tr)
Mal·util⭑·i al⭑ ies⭑ honor⭑·o aŭ⭑ ŝat⭑·at·ec·o per⭑ mensog⭑·aj {akuz³·oj} : ili
kalumni⭑·is vi·n, insid⭑·is kontraŭ⭑ vi ; ili mir⭑·as, ke⭑ vi ne⭑ kur⭑·as
kun⭑·e kun⭑ ili en⭑ la⭑ sam⭑·an super·flu⭑·on de⭑ diboĉ⭑·ad·o, kaj⭑ ili
kalumni⭑·as vi·n ; la⭑ fuŝ⭑+agit²·ist·o kalumni⭑·as pri⭑ la⭑ honest⭑·aj
labor⭑·ant·oj ; la⭑ mond⭑·o est⭑·as kalumni⭑·em·a ; gvid⭑·ant·oj de⭑ kaj⭑
de⭑ est⭑·is grav⭑·e kalumni⭑·at·aj, kaj⭑ la⭑ tiam⭑·a ĝeneral¹·a
sekretari⭑·o de⭑ est⭑·is eĉ⭑ fals⭑·e denunc⭑·it·a ĉe⭑ ali⭑+land⭑·aj
sekur⁴·ec·aj serv⭑·oj ; kalumni⭑·ant·e konstant⭑·e, oni eĉ⭑ anĝel⭑·on
nigr⭑·ig·as . {denunc⭑·i} , {klaĉ⁴·i} , {kulp⭑·ig·i} , {mis·fam⭑·ig·i}
kalumni⭑·a
(pri⭑ akuz³·o) Mensog⭑·a: kontraŭ⭑ tiu ĉi⭑ mensog⭑·a, mal·nobl⭑·a kaj⭑
kalumni⭑·a kulp⭑·ig·o ni protest¹·as plej⭑ energi⭑·e ; kalumni⭑·a kampanj⁹·o ;
kial⭑ li verk⭑·is kaj⭑ traduk⭑·is tiu·jn kalumni⭑·ajn artikol⭑·ojn kontraŭ⭑
jud³·oj ? mi klopod⭑·is protest¹·i kontraŭ⭑ tia kalumni⭑·a supoz⭑·o .
kalumni⭑·o
Ag⭑·o aŭ⭑ vort⭑·oj de⭑ kalumni⭑·ant·o: mal·kler⭑·ec·o, mok⭑·oj, kalumni⭑·oj — ĉio
tio ĉi⭑ est⭑·is venk⭑·it·a de⭑ la⭑ super·hom⭑·a fort⭑·o de⭑ li⭑·a persist⭑·ec·o ;
oni dir⭑·as, ke⭑ mi ŝi·n verg⭑·is, ― tio ĉi⭑ est⭑·as kalumni⭑·o, per⭑ Di⭑·o,
kalumni⭑·o ; se⭑ kalumni⭑·o eĉ⭑ pas⭑·as, ĝi ĉiam⭑ io·n las⭑·as ; serpent⭑·on
oni pov⭑·as evit⭑·i, sed⭑ kalumni⭑·on neniam⭑ ; eĉ⭑ virt⭑·o ne⭑ evit⭑·as
kalumni⭑·on ; kontraŭ⭑ kalumni⭑·o help⭑·as nenio . {kot⭑·o} .
kalumni⭑·ul·o, kalumni⭑·ant·o
Tiu, kiu kalumni⭑·as, kiu mensog⭑·e akuz³·as aŭ⭑ mis·fam⭑·ig·as: mi⭑·aj
kalumni⭑·ant·oj mir⭑·os, vid⭑·ant·e, ke⭑ mi ili·n kontraŭ·batal⭑·as kaj⭑ ne⭑
konfes⭑·as mi⭑·an mal·venk⭑·on ; kalumni⭑·ul·o! for·tranĉ⭑·u al⭑ li la⭑ lang⭑·on
!
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/12/02 21:20:05 ]
__________________________________________________________________