vidu ankaŭ la klarigojn
kap·/·o

kap·o

   1.
          Part·o de la animal⁸·a {korp·o} , supr·a ĉe la du+pied·ul·oj kaj antaŭ·a
          ĉe la kvar+pied·ul·oj, en·hav·ant·a la cerb·on kaj la organ¹·ojn de
          plur⁴·aj sent·um·oj: lev·i, mal·lev·i la kap·on; kre·i la tut·an lingv·on
          de l' kap·o ĝis la pied·oj (komplet²·e) ; kun la kap·o antaŭ·en ; kun
          la kap·o mal·supr·en ; la sam·a afer·o, sed kun la kap·o al ter·o
          (renvers·it·e) ; ĉio star·is sur la kap·o (est·is renvers·it·a) ; jes·e
          balanc·i la kap·on ; {kap-jes·i} ; sku·i la kap·on (ne·i) ; kiu kap·on
          posed·as, komb·il·on jam trov·os (se oni posed·as la grav·aĵ·on, oni
          trov·as facil·e akcesor³·aĵ·on) ; kap·o majest·a, sed cerb·o modest·a ;
          kap-dolor·o ; kap-lok·o ; kap·a part·o de lit·o .

   2.
          Tiu sam·a korp·a part·o, konsider·at·a kiel sid·ej·o de inteligent¹·o kaj
          saĝ·o: kap·o est·as por tio, ke oni zorg·u pri ĉio ; kalkul·i en la
          kap·o ; streĉ·ad·o de la kap·o ; mi hav·as ali·ajn afer·ojn en la kap·o
          ; saĝ·a kap·o du·on-vort·on kompren·as ; pro kap·o mal·saĝ·a sufer·as la
          krur·oj (se oni hav·as mal·bon·an memor·on, oni dev·as kur·i pli ol
          unu+foj·e) ; mult·o en kap·o, sed nenio en poŝ·o ; tio ven·is al mi en
          la kap·on (mi ek·pens·is pri tio) ; mal·facil·an problem¹·on vi en·bat·is
          en mi·an kap·on ; en·skrib·i, en·met·i, bon·e not·i en la kap·o ; mi bon·e
          ŝlos·is ĝi·n en mi·a kap·o ; ne en·met·u al vi frenez·aĵ·ojn en la kap·on
          ; ord·ig·i al iu la kap·on (mal·mild²·e riproĉ·eg·i; {lav·o} , {predik·o}
          , {sap·um·i} , {tan·i} ) ; hav·i bon·an kap·on (est·i inteligent¹·a); li
          ne hav·as kap·on de ministr¹·o (li ne est·as tre lert·a), {pulv·o} ;
          perd·i la kap·on (mal·prudent·iĝ·i, frenez·iĝ·i) ; hav·i iom da vapor·o
          en la kap·o (est·i ebri¹·et·a) ; turn·i ies kap·on (konfuz·i, kaj
          special·e en·am·ig·i al si); mi met·os ili·an kondut·on sur ili·an kap·on
          (mi respond·ig·os ili·n pri ili·a kondut·o) . {cerb·o} , {kap+romp·a} ,
          {konsci·o} , {pens·o} , {prudent·o} , {rezon¹·o}

   3.
          Tiu part·o, konsider·at·a kiel sign·o de individu¹·o, person·o, unu·o:
          kiom da kap·oj, tiom da opini·oj ; tag-manĝ·o po dek eŭr⁹·oj por kap·o.

   4.
          Supr·a {ekstrem·o} de star·a objekt·o; antaŭ·a ekstrem·o de kuŝ·a
          objekt·o: kap·o de pingl·o, kap·o de spik·o ; kap·o de arb·o ; metal·a
          kap·o de baston·o ; kap·o (antaŭ·aĵ·o, pru⁽⁺⁾·o) de ŝip·o ; li marŝ·is ĉe
          la kap·o de la ir·ant·ar·o.

        a)
                {Ter-kap·o} : la du ter-kap·oj de la urb·o: la opi¹-dum·o  ,
                situ⁸·o de la mal·nov·a kun·flu·ej·o de  kaj  ,
                kaj la […] ter-kap·o  .

        b)
                {Infloresk⁽⁺⁾·o} kun glob+form·e dik·iĝ·int·a aks·o, sur kiu sid·as
                la flor·oj: la infloresk⁽⁺⁾·o [de tri-foli·o] est·as kap·o .

          {fasad¹·o} , {front·o}

   {kap·o (grek⁸·a liter·o)}

kap·e de, ĉe·kap·e de

   (prepozici·aĵ·o)

          Supr·e  antaŭ·e de, en la kap·a part·o de, gvid·ant·e  estr·ant·e:
          la artikol·o est·as pres·it·a kap·e de la paĝ·o; komand·ant·o 
          ĉe·kap·e de ribel·a kolon·o al·proksim·iĝ·is renkont·e al  .

kap·et·o

   1.
          Mal·grand·a kap·o: balanc·ant·e la vil·an kap·et·on, la infan·o babil·ad·is
          ; ŝi kaŝ·is si·n sub la varm·aj plum·oj de la bird·o kaj el·ŝov·is nur
          la kap·et·on ; super·ruz·is li·n la kap·et·o de tiu lert·a fleg·ist·in·o .

   2.
          Kap+form·a {tuber·o} , {nod¹·o} : per forĝ·a labor·o est·u far·it·a la
          kandelabr³·o; ĝi·a trunk·o kaj ĝi·aj branĉ·oj, ĝi·aj kalik·oj, ĝi·aj
          kap·et·oj, kaj ĝi·aj flor·oj el·star·u el ĝi ; la stang·oj est·is tiel
          long·aj, ke la kap·et·oj de la stang·oj est·is vid·ebl·aj ;
          parabol²+spegul·a anten¹-pelv·o kun en·munt⁴·it·a kap·et·o, la tiel nom·at·a
          mal·alt+bru·a konvert·il·o .

   3.
          {Kap·o^4.b} ; (komun·e) fin+star·a flor·o  flor·ar·o: ekster·e de la
          industri·ej·a bar·il·o bril·is la kap·et·oj de sun-flav·aj tusilag⁽⁺⁾·oj ;
          for·sku·ant·e per baston·et·o kap·et·ojn de apud·voj·aj cejan·oj, li rev·is
          . {flor-buton·o}

   4.
          {Buton·o^1.b} de pord·o (vd {ans⁽⁺⁾·o, rim.} ).

en·kap·ig·i

   (tr)

          Pen·e kompren·ig·i  almenaŭ {en·memor·ig·i} : Ajn·a komenc·is en·kap·ig·i
          al li la ven·ont·ajn lecion·ojn .

haŭt+kap·ul·o, raz+kap·ul·o

   1.
          Hom·o, kies kap-har·oj est·as tut·e for·raz·it·aj: raz+kap·ul·oj en
          makul·it·aj lumb·o-tuk·oj .

   2.
          An·o de mod·a mov·ad·o el la 1960aj⁽⁺⁾ jar·oj, kies an·oj tut·e raz·as la
          kap-har·ojn kaj oft·e el·montr·as per·for·tem·on kaj ras¹·ism·on: ĉu
          kaŝ·iĝ·as ordinar·ul·o mal·antaŭ la haŭt+kap·ul·a mask·o? ; raz+kap·ul·oj
          […] brutal⁽⁺⁾·e persekut·as kaj bat·eg·as ekster·land·an·ojn kaj murd⁴·as
          iu·jn .

laŭ·kap·e

          Nombr·ant·e la kap·ojn, tio est·as la ul·ojn rigard·at·ajn kiel unu·ojn:
          la fil·oj de  […] kalkul·it·aj laŭ la nombr·o da nom·oj
          laŭ·kap·e, […] prezent·is […] la nombr·on de kvin×dek naŭ mil tri×cent
          .

nap·o-kap·ul·o, nap·o-kap·o

          {Stult²·ul·eg·o} : ĉu pov·as natur·a nap·o-kap·ul·o […] objektiv²·e serv·i al
          pop⁽⁺⁾·ar·o ? „kiu nap·o-kap·o prov·us grimp³·i tie,“ rid+kluk⁴·e demand·is si·n
          la rab·ist·oj . {ŝtip+kap·ul·o}

sen·kap·ig·i

          For·tranĉ·i la kap·on, for·ig·i la kap·an ekstrem·on: sen·kap·ig·it·a
          tremol·o; li sen·kap·ig·is Johan·on en la mal·liber·ej·o .

ŝtip+kap·ul·o

          Ne·kompren·em·a, obstin·a stult²·ul·o: ho,  , mi opini·is vi·n
          inteligent¹·a vir·o, sed vi est·as ja la plej grand·a ŝtip+kap·ul·o sur
          ni·a planed·o .

trans·kap·iĝ·o

          {Kapriol⁽⁺⁾·o} en kiu oni trans·puŝ·as la korp·on super la mal·lev·it·a
          kap·o: afiŝ¹·oj kun trans·kap·iĝ·ant·aj klaŭn⁽⁺⁾·oj, danc·ist·in·oj .
          {saltomortal⁽⁺⁾·o}

vent+kap·a

          Frivol¹·a, stult²·a, mal·saĝ·a: li edz·iĝ·is al bel·a kaj vent+kap·a
          sinjor·in·o .

vent+kap·ul·o, mal·plen+kap·ul·o

          Mal·serioz·a, sen·pri·pens·a hom·o, kiu·n oni ne pov·as fid·i: pri tiu·j
          ĉi hom·oj ĉiu mal·plen+kap·ul·o pov·is sprit·ad·i en la gazet·oj .

de kap·o ĝis pied·oj, de kap·o ĝis kalkan·oj

          Tut·e, laŭ la tut·a korp·o: ili ĉirkaŭ·ir·ad·is ŝi·n kaj observ·ad·is ŝi·n
          de kap·o ĝis kalkan·o ; vest·it·a de kap·o ĝis pied·oj je amel·um·it·a
          blank·o kaj blu·o .

romp·i al si la kap·on

          Tre long·e, van·e pri·pens·i ĉiu·jn flank·ojn de problem¹·o, {cerb·um·i} :
          ne romp·u al vi van·e la kap·on, la azen·o ja ne ir·os pli rapid·e,
          kiom ajn vi li·n bat·os .

   [artikol-versi⁹·o: 1.151 2023/12/03 08:00:23 ]
     __________________________________________________________________