kapitulac⭑·/·i

kapitulac⭑·i

   (ntr)

   1.
          Venk⭑·it·e trans·don⭑·i si·n kaj⭑ si⭑·an arme¹·on aŭ⭑ fortik⭑·aĵ·ojn al⭑ la⭑
          mal·amik⭑·o, je⭑ preciz⭑·aj kondiĉ⭑·oj fiks¹·it·aj kun⭑·e kun⭑ li: la⭑ sieĝ⭑·it·oj
          kapitulac⭑·is post⭑ kvar⭑ monat⭑·oj. la⭑ Dan⁸·a reĝ⭑·o […], kiam⭑ la⭑
          mal·amik⭑·oj ekster⭑·e star⭑·is tend⭑·ar·e, […] ĵur⭑·is, ke⭑ li ne⭑
          kapitulac⭑·os ; la⭑ urb⭑·o  fakt¹·e est⭑·is sieĝ⭑·at·a de⭑ la⭑ Rus⭑·oj dum⭑
          tut⭑·a jar⭑·o kaj⭑ kapitulac⭑·is en⭑ 1696 ; la⭑ 15an de⭑ aŭgust⁽⁺⁾·o 1945 […]
          Japani⁽⁺⁾·o kapitulac⭑·is post⭑ la⭑ du⭑·a mond⭑-milit⭑·o .

   2.
          {Rezign³·i} , {for·las⭑·i} entrepren⭑·on: la⭑ afer⭑·o fin⭑·iĝ·os per⭑ venk⭑·o de⭑
          la⭑ labor⭑·ist·oj, mi aŭd⭑·is jam⭑, ke⭑ la⭑ estr⭑·ar·o kapitulac⭑·as ; ne⭑
          est⭑·as facil⭑·e adapt³·i si·n al⭑ la⭑ mond⭑·o, kia ĝi est⭑·as, sed⭑ ŝajn⭑·e tio
          est⭑·as la⭑ sol⭑·a voj⭑·o, se⭑ oni ne⭑ vol⭑·as kapitulac⭑·i ; ĉar⭑ mi
          kompren⭑·is, ke⭑ mi ne⭑ pov⭑·os ricev⭑·i dolar¹·ojn, mi kapitulac⭑·is kaj⭑
          konsent⭑·is pri⭑ la⭑ rus⭑-land⭑·aj rubl¹·oj . {rezignaci³·i}

kapitulac⭑·o

          Agnosk⁽⁺⁾·o de⭑ venk⭑·it·ec·o, milit⭑·a {rezign³·o} : [jen⭑] citadel¹·o, kies⭑
          kapitulac⭑·on ni postul⭑·is ; kapitulac⭑·o sen⭑ batal⭑·o ; la⭑ ĉin⁹·a
          reg⭑·ist·ar·o de⭑ Ku⁹·o-min⭑-tang⁽⁺⁾·o okaz⭑·ig·is ceremoni¹·on por⭑ akcept⭑·i la⭑
          kapitulac⭑·on de⭑ la⭑ japan⁹·a arme¹·o ; la⭑ gramatik⭑·a liberal²·ism·o en⭑ la⭑
          franc⭑·aj lern⭑·ej·oj […] est⭑·as nur⭑ kapitulac⭑·o antaŭ⭑ la⭑ analfabet⁽⁺⁾·ec·o
          .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2024/01/26 06:28:55 ]
     __________________________________________________________________