vidu ankaŭ la klarigojn
kapuĉ·/·o

kapuĉ·o

   1.
          {Kap-vest·o} , {kuf·o} , al·kudr·it·a al mantel·o: apud ŝi star·is hom·o,
          kovr·it·a de grand·a funebr·a mantel·o, kies kapuĉ·o est·is tir·it·a
          antaŭ·en super li·a kap·o ; ili for·puŝ·is de l' vizaĝ·o la kapuĉ·ojn ;
          original¹·a mantel·o kun punc·a kapuĉ·o ; kapuĉ·o monaĥ·on ne far·as (ne
          juĝ·u laŭ ekster·o).

   2.
          Sur·met·ebl·a kaj de·tir·ebl·a {kovr·il·o} de aŭt⁸·o sen fiks¹·it·a tegment·o:
          iu·j park·is si·an rikiŝ⁽⁺⁾·on en ombr·a lok·o, star·ig·is kapuĉ·on kaj
          dorm·et·is sur la sid-lok·o .

   3.
          {kondom⁹·o}

kapuĉ·i

   (tr)

          Kovr·i per kapuĉ·o: „ĉu ni kur·u?‟ ŝi propon·is, si·n kapuĉ·ant·e ; li
          al·ven·is en Egipti⁽⁺⁾·o, ili kapuĉ·is kaj man-katen·is li·n kaj konduk·is
          li·n al la kel·o de konstru·aĵ·o .

kamen-kapuĉ·o

          Tegment·et·o en form·o de renvers·it·a funel·o, mason·it·a super la
          fajr·uj·o en iu·j {kamen·oj} kaj serv·ant·a kiel en·ir·ej·o al la
          fum-tub·o: en la antikv·aj kaj invit·aj hejm·oj de la alt·-~aragon⁽⁺⁾·aj
          Pirene⁽⁺⁾·oj lant⁽⁺⁾·e ĝoj·ig·e flam·is ankoraŭ, sub la protekt¹·o de la
          volb⁽⁺⁾·a kamen-kapuĉ·o, la eg·a trunk·o, kiu·n laŭ pra·aj rit³·oj oni
          ek·brul·ig·as okaz·e de la tener⁸·e intim·a fest·o de la Krist-nask·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.29 2023/10/18 14:48:10 ]
     __________________________________________________________________