karamel²·/·o

karamel²·o

   1.
          Rost⭑·it·a brun⭑·iĝ·int·a {suker⭑·o} : karamel²·a sirop⭑·o ; li ŝat⭑·is brun⭑·ajn
          kaf⭑·ajn volv⭑·aĵ·ojn kun⭑ karamel²·a kovr⭑·il·o . {kand⭑·o}

   2.
          {Karamel²-bombon⭑·o} : li neniam⭑ ven⭑·is al⭑ Nov⭑~pont⭑·o sen⭑ kun·port⭑·i
          sak⭑·et·on da⭑ karamel²·oj ; kun⭑ la⭑ grand⭑·a karamel²·o en⭑ ŝi⭑·a buŝ⭑·o, ŝi
          jam⭑ aŭt⁸·as en⭑ la⭑ kontraŭ⭑·an direkt⭑·on .

karamel²·ig·i

          Rost⭑·i suker⭑-sirop⭑·on al⭑ karamel²·o; kovr⭑·i per⭑ karamel²·o: desert¹·o […]
          kovr⭑·it·a de⭑ karamel²·ig·it·a suker⭑·o . {kand⭑·i}

karamel²-bombon⭑·o

          {Bombon⭑·o} el⭑ karamel²·o, eventual¹·e kun⭑ al·don⭑·it·aj arom¹·oj: Jo⭑·ĉj·o
          ricev⭑·is karamelbonbonon .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/12/03 08:00:23 ]
     __________________________________________________________________