vidu ankaŭ la klarigojn
karn¹·/·o

karn¹·o

   1.
          Komun+lingv·a nom·o de la {mol·aj hist⁽⁺⁾·oj} de {vertebr·ul·o} ,
          kontrast¹·e al la ost·oj (la mal·mol·aj hist⁽⁺⁾·oj) unu+flank·e, al sang·o
          kaj limf⁹·o (la likv⁸·aj hist⁽⁺⁾·oj), ali+flank·e: mi hak·os al vi la
          akr·ajn spron·ojn en la karn¹·on ; la hund·oj for·manĝ·os la karn¹·on de
           ; ĉe·est·i kun karn¹·o kaj ost·oj (propr·a+person·e, kun ĉiu·j
          konsekvenc·oj); la taŭr⁽⁺⁾·o vag·as tie·n kaj re·en kun si·a kap·o
          turn·iĝ·ant·a ĉirkaŭ·en serĉ·e de el·ir·o […] dum·e la sur ĝi
          al·kroĉ·it·aĵ·oj […] plu dis·karn¹·ig·as ĝi·an dors·on ; karn¹·on kun·e kun
          ĝi·a anim·o, la sang·o, ne manĝ·u ; karn¹·o-riĉ·a best·o; sen·karn¹·a
          skelet¹·o; Benjamen est·as lup·o karn¹·o-ŝir·a ; kaj cirkumcid⁹·u la
          karn¹·on de vi·a prepuci⁽⁺⁾·o, kaj tio est·u sign·o de inter·lig·o inter Mi
          kaj vi ; tranĉ·i rekt·e en la karn¹·on (akr·e kaj traf·e kritik·i) .
          {viand·o}

   2.
          Tia substanc²·o, konsider·at·a kiel la port·ant·o de biologi¹·a viv·o,
          kiel la fizik·a part·o de hom·o, oft·e kontrast¹·e al li·a spirit·o: kaj
          mi·a jun·a karn¹·o pro la tromp·o || kaj tro·a martel·ad·o de l' destin¹·o
          || ne ard³·as plu, ne plu al ĝoj·' incit·as ; mal·sat·' al vi·a karn¹·o
          mi·n vor⁽⁺⁾·as kiel drak·o, || sopir·' de l' brul·a korp·o reveas kun
          akut²·o, || sufok·as memor-bild¹·oj per polp⁹·a ĉirkaŭ·brak·o, || dolor·o
          mi·a kant·as kiel trem·ant·a flut·o ; ne karn¹·o kaj sang·o, sed la kor·o
          far·as ni·n patr·oj kaj fil·oj ; ŝi·a infan·o, ŝi·a propr·a karn¹·o kaj
          sang·o […] ; ir·i la voj·on de ĉiu karn¹·o ( {mort·i} ).

   3.
          {Mol·aĵ·o} de frukt·o  legom·o, la mol·a fibr·ec·a substanc²·o, lok·it·a
          sub ties ŝel·o, konsider·at·a kontrast¹·e al la kern·o(j): la karn¹·o de
          persik·o, de melon·o; [oni] sen·kern·ig·as la kukurb·ojn, el la karn¹·o
          oni far·as kukurb·aĵ·on kun nudel⁽⁺⁾·oj  viand·o ; pastinak·o est·as
          du+jar·a herb·ec·a plant·o kun karn¹·o-riĉ·a radik·o . {pulp⁹·o}

karn¹·ul·o

          {Mort·em·ul·o} : neniu pov·as tio·n plen·um·i al la reĝ·o, krom la di·oj,
          kiu·j ne viv·as inter karn¹·ul·oj ; mi, frat·oj, ne pov·is parol·i al vi
          kiel al spirit·ul·oj, sed kiel al karn¹·ul·oj, kiel al infan·et·oj en
          Krist·o ; antaŭ vi·aj sam+karn¹·ul·oj vi vi·n ne kaŝ·os .

en·karn¹·iĝ·o

          Unu·iĝ·o de di·o kun hom·o en la person·o de Jesu³·o: per la En·karn¹·iĝ·o
          Di·o en·ir·is hom·an histori·on .

re·en·karn¹·iĝ·o

          Post·mort·a re·viv·o de sam·a viv·ul·o en nov·a korp·o: tiu ĉi di·o kaj
          li·a edz·in·o […] post·e ir·us en la Ĉiel·on por far·iĝ·i sankt·ul·oj, por
          ĉiam liber·aj de re·en·karn¹·iĝ·o ; sekv·as ke ni est·as etern·aj, kaj do
          ke nask·o kaj mort·o est·as nur re·en·karn¹·iĝ·o kaj el·karn¹·iĝ·o de la
          etern·a est·ul·o .

dent-karn¹·o, dent·o-karn¹·o

          Karn¹·o de la makzel·oj ĉirkaŭ·ant·a la dent·ajn radik·ojn: la gust·o
          est·as sufiĉ·e fort·a, kaj la tekstur⁽⁺⁾·o simil·as al glu·ec·a dent·o-karn¹·o
          ; li jam hav·as kvar dent·ojn, kaj nun la dent-karn¹·o re·e ŝvel·is .
          {gingiv⁽⁺⁾·o}

karn¹·o-kolor·o

          {Kolor·o} de {haŭt·o} de ne sun-brun·iĝ·int·a blank·ul·o: karn¹·o-kolor·aj
          ŝtrump·oj; karn¹·o-kolor·a vizaĝ·o kaj nigr·a harar⁽⁺⁾·o .

   Rim.: Tiu vort·o est·as tre mal·oft·a, tre mal·logik¹·a kaj tut·e mis·gvid·a
   (logik¹·e dev·us tem·i pri ruĝ·a viand·o-kolor·o). Rus-lingv·e ĝi nom·iĝ·askorp·a
   kolor·o“, kio est·as iom mal·pli absurd¹·a, tamen ne konven·as por soci³·o kie
   kun·est·as hom·oj kun divers·aj haŭt-kolor·oj. Mi ne trov·as taŭg·an vort·on,
   tamenkarn¹·o-kolor·otut~cert·e est·as absolut·e mal·taŭg·a kaj tre mal·oft·a.
   PIV2 ĝi·n ne kon·as.

   [artikol-versi⁹·o: 1.48 2023/12/03 08:00:24 ]
     __________________________________________________________________