kelk⭑·/·a

kelk⭑·a

   Adjektiv⭑·o, kiu signif⭑·as:

   1.
          Ne·difin⭑·it·an kvant⭑·on de⭑ tut⭑·o, kies⭑ divid⭑·oj ne⭑ est⭑·as esprim⭑·ebl·aj
          per⭑ nombr⭑·oj: met⭑·u kelk⭑·an ord⭑·on en⭑ vi⭑·an parol⭑·ad·on ; antaŭ⭑ kelk⭑·a
          temp⭑·o ; kun⭑ kelk⭑·a hezit³·ad·o ; hom⭑·oj riĉ⭑·aj, en⭑ kelk⭑·a rilat⭑·o
          influ⭑·aj ; don⭑·i kelk⭑·an klar⭑·ig·on ; respond⭑·o pri⭑ li⭑·a demand⭑·o pov⭑·us
          hav⭑·i kelk⭑·an interes⭑·on ankaŭ⭑ por⭑ ali⭑·aj person⭑·oj ; en⭑ tia·j okaz⭑·oj,
          […] kelk⭑·a liber⭑·ec·o al·port⭑·as al⭑ ni nenia·n mal·util⭑·on ; kelk⭑+temp⭑·a
          ĉes⭑·o ne⭑ est⭑·as forges⭑·o . {ia⭑} , {iom⭑·a} , {iu}

   2.
          Ne·difin⭑·it·an, sed⭑ difin⭑·ebl·an kvant⭑·on: ĉiu nov⭑·e aper⭑·ant·a vort⭑·ar·o
          ordinar⭑·e en·hav⭑·as en⭑ si kelk⭑·an nombr⭑·on da⭑ nov⭑·aj vort⭑·oj ; fal⭑·is
          kelk⭑·a nombr⭑·o el⭑ la⭑ serv⭑·ant·oj de⭑  . {cert⭑·a^4}

kelk⭑·aj

   Adjektiv⭑·o, kiu signif⭑·as:

          Ne·difin⭑·it·an kvant⭑·on da⭑ plur⁴·aj nombr⭑·ebl·aj afer⭑·oj, kontrast¹·e kun⭑
          la⭑ tut⭑·o aŭ⭑ kun⭑ pli⭑ grand⭑·a kvant⭑·o:

        a)
                en⭑ kelk⭑·aj (mal·mult⭑·aj) sekund⭑·oj amas⭑·o da⭑ hom⭑·oj kolekt⭑·iĝ·is
                ĉirkaŭ⭑ li ; ni pren⭑·os […] simpl⭑·e kelk⭑·ajn ekzempl⭑·ojn ;
                kelk⭑·aj hom⭑·oj sent⭑·as si·n la⭑ plej⭑ feliĉ⭑·aj, kiam⭑ ili vid⭑·as la⭑
                sufer⭑·ojn de⭑ si⭑·aj najbar⭑·oj ; dum⭑ ĉi⭑ tiu·j kelk⭑·aj tag⭑·oj li
                sent⭑·is si·n re·nask⭑·it·a ; kelk⭑+tag⭑·a ekzerc⭑·iĝ·o . {iu·j} ,
                {divers⭑·aj} , {iom⭑·aj} , {pli⭑ ol⭑ unu⭑} .

        b)
                kelk⭑·aj (person⭑·oj) pens⭑·as, ke⭑ […] .

kelk⭑·e

          Analog¹⁹²³·e kun⭑ ‚mult⭑·e‘, ‚iom⭑‘ kaj⭑ ceter⭑·aj, tiu adverb⭑·o est⭑·as uz⭑·at·a
          kun⭑ la⭑ senc⭑·o de⭑ substantiv⭑·o montr⭑·ant·a ne·difin⭑·it·an, sed⭑ ne⭑ tre⭑
          grand⭑·an kvant⭑·on: nur⭑ kelk⭑·e da⭑ hom⭑·oj sid⭑·is en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o; mi vol⭑·is
          don⭑·i al⭑ vi kelk⭑·e da⭑ viol⭑·oj ; en·ir⭑·is kelk⭑·e da⭑ nud⭑·aj Ĥalde⁽⁺⁾·an·oj ;
          ili el·lern⭑·is tiu·n ĉi⭑ lingv⭑·on en⭑ la⭑ daŭr⭑·o de⭑ ia·j kelk⭑·e da⭑
          semajn⭑·oj ; mi re·memor⭑·is kelk⭑·e el⭑ tiu·j libr⭑·oj ; „kial⭑ vi ĉiam⭑
          kvazaŭ⭑ sub·prem⭑·as rid⭑·on, kiam⭑ mi vi·n kis⭑·as?“ li demand⭑·is kun⭑
          nuanc⭑·o kelk⭑·e ĉagren⭑·a en⭑ la⭑ voĉ⭑·o .

kelkope

          En⭑ mal·grand⭑·a grup⭑·o: ili kolekt⭑·iĝ·is kelkope en⭑ ies⭑ hejm⭑·o unu⭑ aŭ⭑
          du⭑ vesper⭑·ojn ĉiu+semajn⭑·e por⭑ inter·parol⭑·i .

   Rim. 1: Oni don⭑·is arkaik³·e al⭑ _kelk⭑·aj, kelk⭑·e da⭑_ la⭑ senc⭑·on de⭑ _pli⭑ ol⭑
   unu⭑, plur⁴·aj_: dum⭑ kelk⭑·e da⭑ semajn⭑·oj li mal·jun⭑·iĝ·is je⭑ kelk⭑·e da⭑ jar⭑·oj.

   Rim. 2: _Kelk_ est⭑·as ia+foj⭑·e pleonasm²·e uz⭑·at·a kiel⭑ prefiks⭑·o por⭑ insist¹·i
   pri⭑ la⭑ ne·difin⭑·it·ec·o de⭑ la⭑ kvant⭑·o: kelkiuj; kelkiom; mi⭑·a labor⭑·o valor⭑·as
   kelk⭑+obl⭑·e pli⭑, ol⭑ kiom⭑ vi don⭑·as al⭑ mi por⭑ ĝi. La⭑ form⭑·o unu⭑+nombr⭑·a
   _kelkiu_, uz⭑·at·a kun⭑ la⭑ senc⭑·o de⭑ _iu_ est⭑·as tut⭑·e mal·raci¹·a, ĉar⭑ _kelk⭑·aj_
   montr⭑·as ĉiam⭑ pli⭑ ol⭑ unu⭑, kaj⭑ _kelk⭑·a_ ne⭑ pov⭑·as est⭑·i uz⭑·at·a pri⭑ nombr⭑·ebl·aj
   afer⭑·oj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.107 2023/12/03 09:58:48 ]
     __________________________________________________________________