ken⭑·/·o

ken⭑·o

   1.
          Long⭑·a, sek⭑·a, mal·dik⭑·a lign⭑·o-split³·o, uz⭑·at·a kiel⭑ lum⭑·ig·il·o anstataŭ⭑
          {kandel⭑·o} , aŭ⭑ por⭑ dis·brul⭑·ig·i pli⭑ grand⭑·an lign⭑·o-fajr⭑·on (kp
          {alumet⭑·o} ) ktp: tiam⭑ ni (tem⭑·as pri⭑ gnom²·oj) sid⭑·os en⭑ la⭑ ŝton⭑·a
          dom⭑·o, kie brul⭑·as la⭑ ken⭑·o, kaj⭑ ni trink⭑·os miel⭑-vin⭑·on el⭑ la⭑ or⭑·aj
          korn⭑·oj de⭑ la⭑ antikv⭑·aj nord⭑+land⭑·aj reĝ⭑·oj ; tra⭑ la⭑ dorm⭑·o li aŭd⭑·is,
          kiel⭑ la⭑ mal·jun⭑·a mastr⭑·in·o for·ig⭑·is de⭑ la⭑ fenestr⭑·oj lign⭑·ajn
          ĵaluzi⁽⁺⁾·ojn, kiel⭑ ŝi per⭑ ken⭑·oj brul⭑·ig·is la⭑ samovar²·on .

   2.
          Rezin⭑·o-riĉ⭑·a lign⭑·o: ken⭑·a torĉ⭑·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/18 14:48:10 ]
     __________________________________________________________________