kies⭑

kies⭑

   1.
          Demand⭑·a sen·fleksi¹·a pronom⭑·o, signif⭑·ant·a „de⭑ kiu?“, „de⭑ kiu·j?“ kaj⭑
          montr⭑·ant·a la⭑ aparten⭑·ec·on: kies⭑ fi·lin⭑·o vi est⭑·as? ; kies⭑ vi est⭑·as?
          kaj⭑ kie·n vi ir⭑·as? ; kies⭑ tomb⭑·o tio ĉi⭑ est⭑·as ? kies⭑ tiu·j ĉi⭑
          soldat⭑·oj? ― de⭑ la⭑ norveg⁸·o .

   2.
          Ne·rekt⭑·e demand⭑·a pronom⭑·o, kun⭑ sam⭑·a signif⭑·o: demand⭑·int·e, kies⭑
          est⭑·as tiu ĉi⭑ knab⭑·o, li sci⭑·iĝ·is, ke⭑ li est⭑·as fil⭑·o de⭑ la⭑ tajlor⭑·o ;
          [li de·met⭑·is] la⭑ ĉirkaŭ·kol⭑·on kaj⭑ […] demand⭑·is, kies⭑ propr⭑·aĵ·o ĝi
          est⭑·as ; sci⭑·as la⭑ kat⭑·o, kies⭑ lard⭑·on ĝi manĝ⭑·is .

   3.
          Relativ²·a pronom⭑·o signif⭑·ant·a „de⭑ kiu“, „de⭑ kiu·j“, kaj⭑ montr⭑·ant·a
          aparten⭑·ec·on: la⭑ land⭑·o, kies⭑ gast⭑·oj ni est⭑·as ; kies⭑ gast⭑·o mi
          est⭑·as, ties⭑ fest⭑·on mi fest⭑·as ; mal·proksim⭑·aj land⭑·oj, kies⭑
          lingv⭑·ojn ni ne⭑ kompren⭑·as ; ni konstru⭑·u […] tur⭑·on, kies⭑ supr⭑·o
          ating⭑·os la⭑ ĉiel⭑·on ; person⭑·ojn, pri⭑ kies⭑ sin⁸-ten⭑·o li dub⭑·is ; li
          ordon⭑·is eduk⭑·i ili·n dum⭑ tri⭑ jar⭑·oj, post⭑ kies⭑ fin⭑·iĝ·o ili est⭑·is
          komenc⭑·ont·aj la⭑ serv⭑·ad·on .

   Rim. 1: _Kies⭑_ ne⭑ est⭑·as ordinar⭑·e sekv⭑·at·a de⭑ la⭑ artikol⭑·o; tamen⭑ oni
   trov⭑·as ĉe⭑ Zamenhof: de⭑ mi, kies⭑ la⭑ am⭑·o est⭑·is sankt⭑·a .
   Rim. 2: Kiam⭑ _kies⭑_ est⭑·as komplement²·o de⭑ substantiv⭑·o de·pend⭑·ant·a de⭑
   prepozici⭑·o, oni met⭑·as ĝi·n inter⭑ la⭑ prepozici⭑·o kaj⭑ la⭑ substantiv⭑·o: jen⭑
   est⭑·as la⭑ sign⭑·oj, per⭑ kies⭑ potenc⭑·o ni […] ating⭑·os la⭑ cel⭑·on ; la⭑
   serpent⭑·o, de⭑ kies⭑ mord⭑·o mort⭑·is vi⭑·a patr⭑·o, nun⭑ port⭑·as li⭑·an kron⭑·on .
   Rim. 3: En⭑ la⭑ _-es_-seri⭑·o nur⭑ _kies⭑_ kaj⭑ _ties⭑_ pov⭑·as egal⭑·e re·send⭑·i al⭑
   person⭑·oj aŭ⭑ objekt⭑·oj, dum⭑ _ies⭑, nenies⭑, ĉies⭑_ re·send⭑·as ordinar⭑·e nur⭑ al⭑
   person⭑·oj: mi tuŝ⭑·os nur⭑ per⭑ ne·mult⭑·aj vort⭑·oj tiu·n demand⭑·on, kies⭑
   pri·diskut¹·ad·on dum⭑ la⭑ kongres⭑·o mi propon⭑·is .
   Rim. 4: _Kies⭑_ kaj⭑ _ties⭑_ pov⭑·as est⭑·i indiferent⭑·e singular⁸·aj aŭ⭑
   plural⁴·aj: jen⭑ montr⭑·iĝ·is […] alt⭑·aj blu⭑·aj mont⭑·oj, sur⭑ kies⭑ supr⭑·oj bril⭑·is
   la⭑ blank⭑·a neĝ⭑·o ; ni⭑·aj sam⭑~ide⭑·an·oj […], kies⭑ vort⭑·oj […] ebl⭑·e ŝajn⭑·is al⭑ vi
   tro⭑ fabel⭑·aj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.102 2023/12/03 09:58:49 ]
     __________________________________________________________________