kitel⭑·/·o

kitel⭑·o

   1.
          Vast⭑·a manik⭑+hav⭑·a vest⭑·o el⭑ vulgar¹·a ŝtof⭑·o, kovr⭑·ant·a de⭑ ŝultr⭑·o ĝis⭑
          genu⭑·oj; long⭑·a {bluz¹·o} : oni vest⭑·is ŝi·n (la⭑ for·brul⭑·ig·ot·an
          sorĉ⭑·ist·in·on) per⭑ kitel⭑·o el⭑ mal·delikat⭑·a sak⭑-tol⭑·o ; vi far⭑·iĝ·is
          elegant¹·a sinjor⭑·in·o, kaj⭑ mi dev⭑·as montr⭑·i mi·n al⭑ vi en⭑ mi⭑·a mal·pur⭑·a
          kitel⭑·o! ; kiam⭑ do⭑ Simon Petr⭑·o aŭd⭑·is, ke⭑ ĝi est⭑·as la⭑ Sinjor⭑·o, li
          al·zon⭑·is al⭑ si si⭑·an kitel⭑·on (ĉar⭑ li est⭑·is nud⭑·a) kaj⭑ ĵet⭑·is si·n en⭑
          la⭑ mar⭑·on ; Bart⁽⁺⁾·os Antonin, fer⭑+voj⭑·ist·a pensi⭑·ul·o, postul⭑·as la⭑
          kompens¹·on por⭑ la⭑ neni⭑·ig·it·a mort⭑-kitel⭑·o .

   2.
          {Ĥalat⁽⁺⁾·o} : sufiĉ⭑·as vid⭑·ig·i sur⭑ televid⁸·a ekran⁸·o aktor¹·on kun⭑ blank⭑·a
          kitel⭑·o en⭑ fals⭑·a laboratori⁸·o por⭑ ke⭑ la⭑ publik⭑·o ek·aĉet⭑·u la⭑ sam⭑·an
          mark⭑·on de⭑ lav⭑-pulvor⭑·o, kiu·n li ten⭑·as man⭑·e .

   Rim.: Nur⭑ la⭑ senc⭑·o kitel⭑·o^1 est⭑·as fundament⭑·a.

trud⭑-kitel⭑·o

   1.
          Kitel⭑·o kun⭑ long⭑·aj manik⭑·oj, uz⭑·at·a por⭑ sen·mov⭑·ig·i psikiatr⁽⁺⁾·ajn
          pacient¹·ojn aŭ⭑ danĝer⭑·ajn person⭑·ojn: li kuŝ⭑·is, vest⭑·it·a per⭑
          trud⭑-kitel⭑·o, firm⭑·e lig⭑·it·a al⭑ la⭑ fer⭑·aj rung⁽⁺⁾·oj de⭑ si⭑·a lit⭑·o

   2.
          Io kio brems⁵·as la⭑ dis·volv⭑·iĝ·on: Flandr¹⁰·a ŝtat⭑·o dev⭑·as re·akir⭑·i si⭑·an
          suveren⁽⁺⁾·ec·on per⭑ re·tir⭑·iĝ·o el⭑ trud⭑-kitel⭑·o de⭑ mond⭑·a kapital¹·ism·o

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/12/03 09:58:49 ]
     __________________________________________________________________