kler⭑·/·a

kler⭑·a

          Kapabl⭑·a pro⭑ instru⭑·it·ec·o kaj⭑ kultur¹·o juĝ⭑·i klar⭑·e kaj⭑ rekt⭑·e: ĉiu
          kler⭑·a hom⭑·o ja⭑ ankaŭ⭑ nun⭑ dev⭑·as el·lern⭑·ad·i kelk⭑·ajn fremd⭑·ajn
          lingv⭑·ojn ; grand⭑·a soci³·a problem¹·o, ebl⭑·e grand⭑·a mal·just⭑·aĵ·o […]
          aper⭑·is antaŭ⭑ la⭑ pens⭑·oj de⭑ la⭑ bon⭑·a kaj⭑ kler⭑·a hom⭑·o ; al⭑ neniu
          kler⭑·a hom⭑·o en⭑ la⭑ mond⭑·o la⭑ nom⭑·o de⭑ ni⭑·a afer⭑·o nun⭑ est⭑·as jam⭑
          ne·kon⭑·at·a .

kler⭑·ec·o

          Kompetent⭑·o pri⭑ kultur¹·a tem⭑·o: observ⭑·i la⭑ ĝust⭑·an mezur⭑·on est⭑·as
          art⭑·o, kiu montr⭑·as alt⭑·an kler⭑·ec·on; art⭑·ism·a kler⭑·ec·o ; art⭑·ist·a
          kler⭑·ec·o ; muzik⭑·a kler⭑·ec·o ; nun⭑ fin⭑·iĝ·as mi⭑·a kler⭑·ec·o ( {fin⭑·o} ) ;
          scienc⭑·on oni ne⭑ mend⭑·as, kler⭑·ec·on oni ne⭑ vend⭑·as ; mal·proksim⭑·e de⭑
          tiu·j bon⭑~far⭑·oj, rimed⭑·oj kaj⭑ il⭑·oj, kiu·jn al⭑ hom⭑·oj don⭑·as kler⭑·ec·o ;
          model⭑·o de⭑ la⭑ mor⭑·oj kaj⭑ kler⭑·ec·o . {kompetent⭑·o}

kler⭑·ig·i

   (tr)

          {Instru⭑·i} iu·n pri⭑ kultur¹·e util⭑·aj tem⭑·oj: la⭑ kler⭑·ig·ant·oj de⭑ la⭑
          popol⭑·o ; kler⭑·ig·u mi·n, por⭑ ke⭑ mi viv⭑·u ; talent⭑·o ne⭑ sol⭑·e natur⭑·a,
          sed⭑ ankaŭ⭑ kler⭑·ig·it·a ; ek·kler⭑·ig·i iu·n pri⭑ matematik¹·o; ministr¹·o pri⭑
          publik⭑·a kler⭑·ig·ad·o.

kler⭑·ism·o

          Ide⭑·a mov⭑·ad·o en⭑ la⭑ 18a jar⭑-cent⭑·o en⭑ Eŭrop⭑·o kaj⭑ nord⭑·--amerik⁸·o,
          apelaci³·ant·a al⭑ la⭑ raci¹·o por⭑ re·form⭑·i la⭑ tradici¹·ajn ide⭑·ojn kaj⭑
          instituci⭑·ojn: foj⭑·e krist⭑·an·oj est⭑·is al·log⭑·it·aj de⭑ la⭑ doktrin¹·oj
          kontraŭ⭑ kiu·j ili est⭑·is batal⭑·ant·aj: oni pri·pens⭑·u (...) cert⭑·an
          kler⭑·ism·on kiu em⭑·as ig⭑·i la⭑ natur⭑·on io absolut⭑·a ; ideal¹·oj de⭑
          kler⭑·ism·o, difin⭑·int·aj la⭑ progres⭑·on de⭑ la⭑ hom⭑·ar·o dum⭑ la⭑ last⭑·aj 300
          jar⭑·oj, iom⭑ po⭑ iom⭑ forges⭑·iĝ·as, kaj⭑ kler⭑·ism·on anstataŭ⭑·as nov⭑·a
          klerikal⁽⁻⁾·ism·o . {raci¹·ism·o} {modern¹·ism·o}

kler⭑·ul·o

          Kler⭑·a hom⭑·o: diskut¹·is per⭑ latin⁽⁺⁾·aj vort⭑·oj ĉiu·j scienc⭑·ul·oj kaj⭑
          kler⭑·ul·oj en⭑ Eŭrop⭑·o dum⭑ cent⭑-jar⭑·oj ; Hillel, tiu fam⭑·a kler⭑·ul·o de⭑
          la⭑ antikv⭑·a Palestin⁽⁺⁾·o viv⭑·is en⭑ Jerusalem⁽⁺⁾·o en⭑ la⭑ last⭑·aj jar⭑·oj
          antaŭ⭑ Krist⭑·o . {erudici³·ul·o} , {instru⭑·it·ul·o}

kler⭑·ul·ar·o, kler⭑·a mond⭑·o

          La⭑ instru⭑·it·ul·oj, rigard⭑·at·aj kiel⭑ soci³·a grup⭑·o: la⭑ vort⭑·ar·on mi
          kre⭑·is ne⭑ arbitr⭑·e, sed⭑ kiom⭑ ebl⭑·e el⭑ vort⭑·oj kon⭑·at·aj al⭑ la⭑ tut⭑·a
          kler⭑·a mond⭑·o ; li intenc⭑·is plej⭑ fru⭑·e prezent⭑·i la⭑ propon⭑·on al⭑
          Eŭrop⭑·a kler⭑·ul·ar·o por⭑ pri·konsider⭑·o .

mal·kler⭑·a

   1.
          (iu) Kiu mal·hav⭑·as kler⭑·on: Osip parol⭑·as ne⭑ per⭑ stil⭑·o tut⭑·e logik¹·a
          kaj⭑ literatur⭑·a, sed⭑ per⭑ stil⭑·o de⭑ mal·kler⭑·a rus⭑·a serv⭑·ist·o ;
          mal·kler⭑·a kritik⭑·o laŭd⭑·as mal·kler⭑·ajn verk⭑·ist·ojn, tiu·j, si⭑·a+vic⭑·e,
          proviz⭑·as la⭑ kritik⭑·on per⭑ sam⭑+nivel⭑·a leg⭑·aĵ·o

   2.
          (io) Kiu atest⭑·as pri⭑ mank⭑·o de⭑ kler⭑·o: mal·kler⭑·a lingv⭑·aĵ·o, leter⭑·o,
          argument⭑·o, parol⭑-manier⭑·o.

mal·kler⭑·ul·o

          Hom⭑·o sen⭑ kler⭑·o, sen⭑ baz¹·a sci⭑·o kaj⭑ kompren⭑·o pri⭑ iu tem⭑·o: ili
          [...] kompren⭑·is, ke⭑ ili est⭑·as mal·kler⭑·ul·oj kaj⭑ ne·sci⭑·ul·oj .

sen·kler⭑·ul·o

          {Mal·kler⭑·ul·o} : tiam⭑ mi est⭑·is sen·kler⭑·ul·o kaj⭑ mi ne⭑ kompren⭑·is; mi
          est⭑·is kiel⭑ brut⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2023/12/03 09:58:50 ]
     __________________________________________________________________