knar⁴·/·i

knar⁴·i

   (ntr)

   1.
          Sek⭑·e, akr⭑·e {bru⭑·i} pro⭑ {skrap⭑·ad·o} aŭ⭑ {frot⭑·ad·o} , mal·pli⭑ akut²·e ol⭑
          grinc⭑·ad·o: ek·knar⁴·is la⭑ du⭑·on-ferm⭑·it·a pord⭑·o ; la⭑ sek⭑·a fel⭑·o en⭑ la⭑
          sak⭑·o laŭt⭑·e ek·knar⁴·is ; li⭑·aj bot⭑·oj knar⁴·is terur⭑·e laŭt⭑·e ; la⭑ neĝ⭑·o
          knar⁴·is sub⭑ la⭑ pied⭑·oj, kiel⭑ se⭑ oni ĉiam⭑ hav⭑·us sur⭑ si nov⭑·ajn
          bot⭑·ojn ; la⭑ plank⭑·o knar⁴·is ; la⭑ lev⭑-maŝin⭑·o knar⁴·is kaj⭑ la⭑ sitel⭑·oj
          danc⭑·ad·is en⭑ la⭑ aer⭑·o ; knar⁴·is per⭑ plum⭑·oj skrib⭑·ist·oj, el·uz⭑·ant·e
          mal·hel⭑·an lum⭑·on de⭑ kandel⭑·oj ; rad⭑·o mal·bon⭑·a knar⁴·as plej⭑ mult⭑·e .
          {grinc⭑·i} , {krak⭑·i}

   2.
          Pen⭑·e funkci¹·i, kun⭑ mis¹⁹²⁹·oj, mal·akord¹·oj, protest¹·oj: la⭑ nov⭑·a manier⭑·o
          administr⭑·i la⭑ bien⭑·on knar⁴·is kiel⭑ ne·ŝmir⭑·it·a rad⭑·o .

knar⁴

   (son⭑-imit⭑·o)

          Skrap⭑·a, frot⭑·a aŭ⭑ kvazaŭ⭑ ĝem⭑·a {son⭑·o} : la⭑ palis⭑·oj de⭑ la⭑ bar⭑·il·o
          (…) knar⁴·is mal·gaj⭑·e: „knar⁴·', knar⁴·', knar⁴·'“ .

knar⁴·o, knar⁴·ad·o

          Bru⭑·o de⭑ tio, kio knar⁴·as: ili silent⭑·is… aŭd⭑·iĝ·is nur⭑ la⭑ knar⁴·ad·o de⭑
          la⭑ plum⭑·o de⭑ l’ jun⭑·a skrib⭑·ist·o, sid⭑·ant·a ĉe⭑ la⭑ apud⭑·a tabl⭑·o .

knar⁴·il·o

          Bru⭑·il·o konsist⭑·ant·a el⭑ lign⭑·a tabul⭑·et·o, kiu knar⁴·as turn⭑·iĝ·ant·e
          ĉirkaŭ⭑ ten⭑·il+hav⭑·a aks⭑·o: li pret⭑·ig·is knar⁴·il·on, kiam⭑ oni ĝi·n
          turn⭑·is, tiam⭑ son⭑·is ĉiu·j vals⭑·oj, polk¹·oj kaj⭑ mazurk¹·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/12/03 09:58:51 ]
     __________________________________________________________________