vidu ankaŭ la klarigojn
koket·/·a

koket·a

   1.
          Pen·ant·a plaĉ·i, precip·e al person·oj de ali·a seks·o, per elegant¹·aj
          vest·oj kaj log·aj manier·oj; ornam+am·a kaj {flirt·em·a} : for·ir·ant·e
          kun koket·a klin·et·o de la kap·o ; sur ŝi·a vizaĝ·o trans·kur·is dum
          unu minut·o mil·o da koket·aj, mok·aj kaj mal·estim·aj rid·et·oj ; ho,
          ho! inter·romp·is la vir·in·o du·on·e kun rid·o, du·on·e kun koket·a
          indign·o ; ŝi rid·et·is, ĵet·int·e iom koket·an rigard·on al
           ; ŝi tiel koket·em·e rid·et·is al ĉi tiu ofic·ist·aĉ·o !
          vi danc·as, vi salt·as […] kaj vi ŝajn·ig·as vi·n koket·e naiv·aj ; per
          ĉarm·aj kaj koket·aj manovr·oj ŝi hav·ig·is la permes·on ; ĉio pro la
          mal·ben·it·a koket·ec·o: ŝi aŭd·is, ke la poŝt·estr·o est·as ĉi tie, kaj
          jen ŝi komenc·as afekt·ad·i antaŭ la spegul·o . {ĉarm·a} , {galant²·a}
          , {pimp⁽⁺⁾·a} , {plaĉ·em·a} , {ŝik⁽⁺⁾·a} , {tualet·em·a}

   2.
          Rimark·ind·a pro log·a elegant¹·ec·o: koket·a konstru·aĵ·o el silk·o kaj
          el punt·oj ; super la kandel·oj sur la skrib·o-tabl·o est·is koket·aj
          ŝirm·il·oj ; du+jar·aj knab·in·oj  kaj  , vest·it·aj en
          egal·aj koket·aj rob²·et·oj ; Si·n kaŝ·as ĉi tie en rev·a kviet’ // la
          urb·o de  , koket·a urbet’ . {bon+stil·a} , {elegant¹·a} ,
          {gemut⁽⁺⁾·a} , {komfort·a} , {luks·a} , {plaĉ·a} , {ŝik⁽⁺⁾·a}

   Rim.: _galant²·ec·o_ aper·as precip·e en ag·oj kaj kondut·o, _koket·ec·o_ en
   vest·oj kaj gest·oj. _Galant²·ec·o_ est·as aktiv·a; _koket·ec·o_ pasiv¹·a: tial
   _galant²·a_ karakteriz¹·as pli oft·e la vir·ojn, _koket·a_ la vir·in·ojn.

koket·i

   (x)

          Pen·i plaĉ·i, precip·e al eventual¹·a seks·aj kun·ul·oj, per si·a
          ekster·aĵ·o kaj kondut·o: mi koket·is tro mult·e kun la jun·aj
          sinjor·oj, ne ver·e ? la fi·lin·oj de Ci·on fier·iĝ·is, kaj ir·as […]
          kaj koket·as, kaj tint·as per ĉe·net·oj sur la pied·oj ; la pastr-in·o
          komenc·is koket·i la  on ; tio ĉi est·as vant·em·ec·o de li·a
          flank·o, la am·at·a pek·o de ĉiu·j art·ist·oj, kiu·j koket·as kun si pri
          si·a verk·o ; ŝi nur koket·is kun li por varb·i ali·an rekrut·on por
          la Esperant·a arme¹·o ; nenio est·us en tiu ĉi kaz·o strang·a, se
          reklam¹·on ne akompan·us koket·ad·o kun leg·ant·oj . {am·ind·um·i} ,
          {flirt·i^2}

koket·ul·o, koket·ul·in·o

          Tiu, kiu koket·as: por kio am·i tia·n koket·ul·on ? en la dom·o de
           oni neniam vid·is koket·ul·in·on .

   {dand·o} .

   [artikol-versi⁹·o: 1.23 2023/12/03 09:58:52 ]
     __________________________________________________________________