vidu ankaŭ la klarigojn
koler⭑·/·i
koler⭑·a
Sent⭑·ant·a fort⭑·an mal·kontent⭑·on kontraŭ⭑ iu aŭ⭑ io: ne⭑ aŭd⭑·ig·u vi⭑·an
voĉ⭑·on antaŭ⭑ ni, ĉar⭑ ali⭑·e atak⭑·os vi·n koler⭑·aj hom⭑·oj ; ili est⭑·as
koler⭑·aj, kiel⭑ urs⭑·o, de⭑ kiu oni for·rab⭑·is la⭑ infan⭑·ojn ; li far⭑·iĝ·is
koler⭑·a kaj⭑ ĵet⭑·is al⭑ ŝi la⭑ glas⭑·on rekt⭑·e en⭑ la⭑ vizaĝ⭑·on ; la⭑
ĉef·episkop⭑·o for·las⭑·is ŝi·n kun⭑ koler⭑·aj vort⭑·oj ; li kun⭑ mal·modest⭑·a
spirit⭑·o kaj⭑ koler⭑·aj okul⭑·oj […] respond⭑·is . koler⭑·a kiel⭑ cent⭑·o da⭑
diabl⭑·oj . {rabi¹·a^3}
koler⭑·i
(x)
Sent⭑·i fort⭑·an agit²·on de⭑ la⭑ anim⭑·o kontraŭ⭑ iu, kiu ofend⭑·is aŭ⭑
mal·kontent⭑·ig·is ni·n: li koler⭑·as kaj⭑ insult⭑·as ; por⭑ ke⭑ la⭑ edz⭑·o
nenio·n suspekt⭑·u kaj⭑ ne⭑ koler⭑·u, ŝi rapid⭑·e buĉ⭑·is kok⭑·id·on ; la⭑ reĝ⭑·o
kaj⭑ precip⭑·e la⭑ princ⭑·in·o koler⭑·is, ke⭑ simpl⭑·a eks⭑·ig·it·a soldat⭑·o
venk⭑·is en⭑ la⭑ vet⭑·o ; kio·n vi far⭑·as? ek·kri⭑·is furioz⭑·e la⭑ diabl⭑·o, ―
ne⭑ koler⭑·u, ŝi respond⭑·is, mi hav⭑·is terur⭑·an sonĝ⭑·on ; Mose⁽⁺⁾·o
ek·koler⭑·is kontraŭ⭑ la⭑ milit⭑·estr·oj ; Faraon⁽⁺⁾·o koler⭑·is si⭑·ajn
sklav⭑·ojn, kaj⭑ met⭑·is mi·n en⭑ mal·liber⭑·ej·on ; unu⭑ pek⭑·is, kaj⭑ Vi
vol⭑·as koler⭑·i la⭑ tut⭑·an komun⭑·um·on ? pri⭑ dolĉ⭑·a vort⭑·o ne⭑ fier⭑·u,
mal·dolĉ⭑·an ne⭑ koler⭑·u ; kiu koler⭑·as, tiu ne⭑ prosper⭑·as . {bol⭑·i} ,
{eksplod⭑·i} , {incit⭑·iĝ·i} , {indign⭑·i} , {flam⭑·iĝ·i} , {furioz⭑·i} ,
{ŝaŭm⭑·i}
koler⭑·o
{Sent⭑·o} de⭑ tiu, kiu koler⭑·as: li⭑·a koler⭑·o long⭑·e daŭr⭑·is ; vi tut⭑·e
ne⭑ est⭑·as ĝentil⭑·a, dir⭑·is la⭑ fe⭑-in⭑·o sen⭑ koler⭑·o ; li ne⭑ port⭑·as long⭑·e
la⭑ koler⭑·on kaj⭑ li tut⭑·e ne⭑ est⭑·as venĝ⭑·em·a ; la⭑ re·ĝin²·o ek·trem⭑·is pro⭑
koler⭑·o ; sed⭑ la⭑ koler⭑·o de⭑ la⭑ reĝ⭑·o ced⭑·is al⭑ nenio ; la⭑ frat⭑·in·oj
[…] pal⭑·iĝ·is pro⭑ koler⭑·o ; en⭑ ĉi⭑ tiu mal·long⭑·a ek·ĝem⭑·o son⭑·is obtuz³·a
koler⭑·o (vd {frustr⁹·o} ) kaj⭑ sen·fin⭑·a dolor⭑·o ; en⭑ la⭑ brust⭑·o de⭑
Mart⭑·a lev⭑·iĝ·is ond⭑·o de⭑ flam⭑·ant·a indign⭑·o, de⭑ kaŝ⭑·at·a koler⭑·o, de⭑
mal·dolĉ⭑·a envi⭑·o ; mal·facil⭑·e spir⭑·ant·e de⭑ koler⭑·o ; vi⭑·a koler⭑·o nur⭑
dolĉ⭑·ig·os al⭑ li la⭑ triumf¹·on ; se⭑ li dezir⭑·as serioz⭑·e diskut¹·i,
neces⭑·e est⭑·as, ke⭑ li unu⭑·e de·ten⭑·u si⭑·an koler⭑·on ; en⭑ si⭑·a koler⭑·o ili
mort⭑·ig·is vir⭑·on ; la⭑ duk⭑·o incit⭑·is si⭑·an koler⭑·on per⭑ la⭑ memor⭑·o de⭑
tiu abomen⭑·ind·a leter⭑·o ; mild²·a respond⭑·o kviet⭑·ig·as koler⭑·on ; per⭑
insult⭑·o kaj⭑ koler⭑·o ne⭑ klar⭑·iĝ·as afer⭑·o ; koler⭑·o prav⭑·ec·on ne⭑ don⭑·as
.
koler⭑·ig·i
(tr)
Far⭑·i, ke⭑ iu koler⭑·u: li neniam⭑ don⭑·ad·is trink⭑-mon⭑·on, tio ĉi⭑
koler⭑·ig·is la⭑ serv⭑·ant·on ; ĉu⭑ la⭑ pastr⭑·aĉ·a babil⭑·aĵ·o pov⭑·as koler⭑·ig·i
tia·n filozof¹·on ? mi ne⭑ kuraĝ⭑·is li·n koler⭑·ig·i, mal·obe⭑·ant·e ; li
est⭑·as frenez⭑·a, mi ne⭑ li·n koler⭑·ig·u ; li konfuz⭑·iĝ·is kaj⭑ tio
koler⭑·ig·is li·n ; diskut¹·i kontraŭ⭑ li li·n ne·util⭑·e koler⭑·ig·us ; ŝi·n
koler⭑·ig·is, ke⭑ li tiel⭑ kompren⭑·is ŝi·n ; Di⭑·on koler⭑·ig·is, hom⭑·ojn
rid⭑·ig·is . {ĉagren⭑·i} , {furioz⭑·ig·i} , {incit⭑·i^1} , {indign⭑·ig·i} ,
{irit⁽⁺⁾·i^2} , {provok⁴·i}
koler⭑·iĝ·i
Ek·sent⭑·i koler⭑·on: aŭd⭑·ant·e tio·n, ili koler⭑·iĝ·is en⭑ la⭑ kor⭑·o, kaj⭑
grinc⭑·ig·is kontraŭ⭑ li si⭑·ajn dent⭑·ojn ; ŝi kompren⭑·is, ruĝ⭑·iĝ·is kaj⭑
iom⭑ koler⭑·iĝ·is ; li ne⭑ ĉagren⭑·iĝ·is, li nur⭑ koler⭑·iĝ·is, tio est⭑·as
ali⭑·a afer⭑·o ; ho⭑, mi⭑·a dolĉ⭑·a edz⭑·o, ne⭑ tiel⭑·e koler⭑·iĝ·u kontraŭ⭑ la⭑
patr⭑·in·o de⭑ vi⭑·aj fil⭑·oj ; […] koler⭑·iĝ·is subit⭑·e, kapt⭑·is de⭑
la⭑ serv⭑·ist·in·o la⭑ bala⭑·il·on kaj⭑ komenc⭑·is per⭑ vigl⭑·a man⭑·o re·bala⭑·i la⭑
ĉambr⭑·eg·on .
koler⭑·em·a, koler⭑·iĝ·em·a
Facil⭑·e koler⭑·ant·a: koler⭑·em·a hom⭑·o kaŭz⭑·as mal·pac⭑·on ; mal·pac⭑·em·a kaj⭑
koler⭑·em·a edz⭑·in·o ; li est⭑·is […] tiel⭑ koler⭑·iĝ·em·a, kvazaŭ⭑ li hav⭑·us
en⭑ si pipr⭑·on kaj⭑ tabak⭑·on ; kun⭑ koler⭑·em·a spirit⭑·o mi nask⭑·iĝ·is ; se⭑
vi li·n indulg⭑·os, li far⭑·iĝ·os ankoraŭ⭑ pli⭑ koler⭑·em·a ; li est⭑·is
apart⭑·e koler⭑·iĝ·em·a kaj⭑ kverel⁴·em·a .
koler⭑·et·ig·i
{Pik⭑·i^2.a} , {incit⭑·et·i} : kuŝ⭑·is en⭑ la⭑ rigard⭑·o […] mok⭑·o, mal·fort⭑·a
mok⭑·o, kiu koler⭑·et·ig·is, mal·kontent⭑·ig·is li·n .
post·koler⭑·o
Mal·afabl⭑·a sent⭑·o, kiu rest⭑·as post⭑ koler⭑·o, {rankor⁽⁺⁾·o} :
for·viŝ⭑·is la⭑ larm⭑·ojn, kun⭑ iom⭑·a post·koler⭑·o . {rankor⁽⁺⁾·o}
sen·koler⭑·iĝ·i
(ntr)
{Trankvil⭑·iĝ·i} ; for·las⭑·i si⭑·an koler⭑·on: mi jam⭑ du⭑·obl·e mensog⭑·is, do⭑
sen·koler⭑·iĝ·is .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.116 2023/12/03 09:58:52 ]
__________________________________________________________________