komenc⭑·/·i

komenc⭑·i

   (tr)

   1.
          Far⭑·i la⭑ unu⭑·an part⭑·on de⭑ afer⭑·o aŭ⭑ de⭑ ag⭑·o: komenc⭑·i konstru⭑·on,
          labor⭑·on, poem¹·on; ŝi komenc⭑·is laŭt⭑·e plor⭑·i ; komenc⭑·is neĝ⭑·i ; de⭑ la⭑
          plej⭑ mal·jun⭑·a li komenc⭑·is, kaj⭑ per⭑ la⭑ plej⭑ jun⭑·a li fin⭑·is ; la⭑
          popol⭑·o komenc⭑·is murmur⭑·i pri⭑ si⭑·a mal·feliĉ⭑·o ; mi komenc⭑·as mi⭑·an
          parol⭑·on per⭑ tio, ke⭑ […] ; antaŭ⭑·e intenc⭑·u kaj⭑ post⭑·e komenc⭑·u ;
          juĝ⭑·o komenc⭑·it·a pac⭑·iĝ·on ne⭑ mal·help⭑·as ; kiu komenc⭑·as tro⭑ fru⭑·e,
          fin⭑·as mal·fru⭑·e ; kiu komenc⭑·is kuir⭑·i, ne⭑ for·kur⭑·u de⭑ l'⭑ fajr⭑·o ;
          komenc⭑·i de⭑ Adam⁽⁺⁾·o ; komenc⭑·ant·e de⭑ decembr⁽⁺⁾·o 1906 ; mult⭑·e
          komenc⭑·it·e, mal·mult⭑·e plen⭑·um·it·e .

   2.
          Trans·ir⭑·i en⭑ nov⭑·an stat⭑·on: la⭑ akv⭑·o komenc⭑·is mal·mult⭑·iĝ·i ;
          provincial⁽⁺⁾·ism·oj […] kun⭑ la⭑ vast⭑·iĝ·ad·o de⭑ la⭑ skrib⭑·at·a literatur⭑·o
          […] komenc⭑·is perd⭑·iĝ·i .

   3.
          Konsist⭑·ig·i la⭑ unu⭑·an part⭑·on de⭑ io: la⭑ libr⭑·on komenc⭑·as ĉapitr⭑·o pri⭑
          la⭑ nun·temp⭑·a „lingv⭑·a ĝangal⁽⁺⁾·o“ ; en⭑ grand⭑·a part⭑·o de⭑ Ĉini⁽⁺⁾·o
          silab⭑+komenc⭑·a „l-“ kaj⭑ silab⭑+komenc⭑·a „n-“ est⭑·as alofon⁽⁺⁾·oj de⭑ unu⭑
          sam⭑·a fonem⁽⁺⁾·o .

   {ek·ig⭑·i} , {lanĉ⁹·i} , {start⁸·ig·i} {ĉes⭑·ig·i} , {fin⭑·i} {al·paŝ⭑·i al⭑} , {en·ir⭑·i
   voj⭑·on} , {entrepren⭑·i} , {en·voj⭑·ig·i} , {inaŭgur⁴·i} , {iniciat⭑·i} ,
   {mal·ferm⭑·i} , {vek⭑·i}

komenc⭑·o

   1.
          Ag⭑·o komenc⭑·i: komenc⭑·o de⭑ la⭑ konstru⭑·ad·o ; ĉiu komenc⭑·o est⭑·as
          mal·facil⭑·a ; komenc⭑·o bon⭑·a ― labor⭑·o du⭑·on·a ; ven⭑·is la⭑ temp⭑·o por⭑ la⭑
          komenc⭑·o de⭑ la⭑ juĝ⭑·o ; la⭑ tim⭑·o antaŭ⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o est⭑·as la⭑ komenc⭑·o
          de⭑ sci⭑·ad·o .

   2.
          La⭑ temp⭑·o, en⭑ kiu oni komenc⭑·as: en⭑ la⭑ komenc⭑·o Di⭑·o kre⭑·is la⭑ ĉiel⭑·on
          kaj⭑ la⭑ ter⭑·on ; la⭑ moment⭑·o, en⭑ kiu ni ek·tuŝ⭑·us tiu·n princip⭑·on,
          est⭑·us la⭑ komenc⭑·o de⭑ ni⭑·a mort⭑·o ; la⭑ mar⭑·o re·ven⭑·is en⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑
          la⭑ maten⭑·o ; fest⭑·on de⭑ semajn⭑·oj far⭑·u al⭑ vi en⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ la⭑
          rikolt⭑·ad·o ; de⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ la⭑ jar⭑·o ĝis⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ la⭑ jar⭑·o ;
          esplor⭑·int·a ĉio·n atent⭑·e de⭑ la⭑ komenc⭑·o ; plej⭑ grand⭑·a potenc⭑·o kuŝ⭑·as
          en⭑ la⭑ komenc⭑·o .

   3.
          La⭑ lok⭑·o, en⭑ kiu io komenc⭑·iĝ·as; ĉe⭑ la⭑ {rand⭑·o} : orient⭑·e li loĝ⭑·is
          ĝis⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ la⭑ dezert⭑·o ĉe⭑ la⭑ river⭑·o Eŭfrat⁽⁺⁾·o ; la⭑ komenc⭑·o
          de⭑ la⭑ voj⭑·o ; en⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ tia verk⭑·o dev⭑·as est⭑·i pres⭑·it·a […] ;
          en⭑ la⭑ komenc⭑·o de⭑ tiu ĉi⭑ ĉapitr⭑·o ; vokal⭑·oj en⭑ la⭑ komenc⭑·o […] de⭑
          vort⭑·o .

komenc⭑·ant·o

          Ek·lern⭑·ant·o, kiu dev⭑·as stud¹·i la⭑ baz¹·aĵ·ojn: vi pov⭑·us far⭑·iĝ·i
          instru⭑·ist·in·o nur⭑ por⭑ komenc⭑·ant·oj ; la⭑ for·ig⭑·o […] de⭑ la⭑ akuzativ⭑·o
          [est⭑·as] tut⭑·e ne⭑ akcept⭑·ebl·a, [nur⭑ por⭑ ke⭑] la⭑ komenc⭑·ant·oj ne⭑ hav⭑·u
          kelk⭑·an mal·facil⭑·aĵ·on ; la⭑ komenc⭑·ant·oj ek·lern⭑·as rajd⭑·i kun⭑
          dis·etend⭑·it·aj man⭑·oj por⭑ „dis·ig⭑·i“ la⭑ sub⭑·an kaj⭑ supr⭑·an part⭑·ojn de⭑
          la⭑ korp⭑·o .

komenc⭑·iĝ·i

   (ntr)

          Far⭑·iĝ·i komenc⭑·at·a; en·iĝ⭑·i en⭑ si⭑·an unu⭑·an part⭑·on: tuj⭑ post⭑ la⭑ al·ven⭑·o
          komenc⭑·iĝ·as la⭑ dis·port⭑·ad·o de⭑ la⭑ poŝt⭑·aĵ·oj ; baldaŭ⭑ komenc⭑·iĝ·os la⭑
          labor⭑·oj de⭑ ni⭑·a kongres⭑·o ; maten⭑·e komenc⭑·iĝ·is tondr⭑·oj kaj⭑ fulm⭑·oj ;
          komenc⭑·iĝ·is vesper⭑·o ; komenc⭑·iĝ·is de·nov⭑·e milit⭑·o ; komenc⭑·iĝ·is la⭑
          sep⭑ jar⭑·oj de⭑ mal·sat⭑·o ; kio komenc⭑·iĝ·is, tio ankaŭ⭑ fin⭑·iĝ·os ;
          komenc⭑·iĝ·is proces⭑·o, mon⭑·o flu⭑·as sen⭑ ĉes⭑·o ; putr⭑·ad·o de⭑ fiŝ⭑·o
          komenc⭑·iĝ·as de⭑ l'⭑ kap⭑·o . {ek·est⭑·i} {nask⭑·iĝ·i} , {eksplod⭑·i}

komenc⭑·iĝ·o

          Stat⭑·o, temp⭑·o aŭ⭑ lok⭑·o de⭑ tio, kio komenc⭑·iĝ·as: ruĝ⭑·et·e lum⭑·et·is la⭑
          ĉiel⭑·o, est⭑·is ĉirkaŭ⭑ komenc⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ tag⭑·o ; antaŭ⭑ la⭑ komenc⭑·iĝ·o de⭑
          la⭑ hotel⭑·a tag⭑-manĝ⭑·o . {aŭror⁽⁺⁾·o} , {burĝon⭑·o} , {ek⭑~de⭑} , {element¹·o}
          , {embri⭑·o} , {ĝerm⭑·o} , {unu⭑·a paŝ⭑·o} , {printemp⭑·o} , {prov⭑·o} ,
          {skiz⭑·o} , {sojl⭑·o}

komenc⭑·e de⭑

   (prepozici⭑·aĵ·o)

          {Dum⭑} la⭑ unu⭑·a part⭑·o de⭑: la⭑ tekst⭑·o est⭑·as titol⭑·it·a Antaŭ·klar⭑·ig·o,
          kaj⭑ aper⭑·as komenc⭑·e de⭑ la⭑ last⭑·a part⭑·o ; mi komenc⭑·e de⭑ ĉi⭑ tiu
          libr⭑·et·o dir⭑·is, ke⭑ ebl⭑·e esperant⭑·o viv⭑·os sub⭑ du⭑ form⭑·oj ; komenc⭑·e
          de⭑ 2002 ŝanĝ⭑·iĝ·is ne⭑ nur⭑ la⭑ mon⭑·o de⭑ la⭑ eŭrop⭑+uni⁹·aj land⭑·oj, sed⭑
          ankaŭ⭑ la⭑ poŝt⭑-mark⭑·oj .

etern⭑·a komenc⭑·ant·o

          Lern⭑·ant·o, kiu rest⭑·ad·as je⭑ baz¹·a nivel⭑·o, sen⭑ progres⭑·o — koncern⭑·e
          Esperant⭑·on neniam⭑ ating⭑·as sufiĉ⭑·an lingv⭑+or⭑·eg·on: kre⭑·iĝ·as ia⭑
          danĝer⭑·a kompleks⁽⁺⁾·o de⭑ mal·pli⭑ grand⭑·a valor⭑·o de⭑ Esperant⭑·o […], la⭑
          fenomen¹·o de⭑ „etern⭑·aj komenc⭑·ant·oj“ ŝuld⭑·iĝ·as almenaŭ⭑ part⭑·e al⭑ tiu
          psikologi²·a aspekt¹·o ; mi est⭑·as […] ne⭑ parol⭑·as nek⭑ skrib⭑·as
          Esperant⭑·on tre⭑ bon⭑·e kaj⭑ flu⭑·e (iu etern⭑·a komenc⭑·ant·o), sed⭑ mi
          pov⭑·is tuj⭑ prononc³·i la⭑ vort⭑·on „kancelier⭑-in⭑·o“ sen⭑ ĝen⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.123 2023/12/12 19:24:45 ]
     __________________________________________________________________