komplement²·/·o

komplement²·o

   1.
          Iu ajn⭑ {fraz¹-rol¹·o} rilat⭑·e al⭑ la⭑ {predikat⭑·o} , aŭ⭑ la⭑ fraz¹-part⭑·o
          aper⭑·ant·a en⭑ tia fraz¹-rol¹·o: antaŭ·star⭑·ant·a komplement²·o ; nominativ⭑·a
          komplement²·o ; ankaŭ⭑ la⭑ {subjekt⭑·o} n oni pov⭑·as rigard⭑·i
          komplement²·o; {cirkonstanc⭑·a komplement²·o} ; fraz¹·o, kiu hav⭑·as nur⭑
          unu⭑ komplement²·on, est⭑·as ordinar⭑·e ankaŭ⭑ tut⭑·e klar⭑·a, ĉar⭑ la⭑
          for·est⭑·ad·o de⭑ la⭑ du⭑·a komplement²·o per⭑ si mem⭑ jam⭑ montr⭑·as la⭑ senc⭑·on
          de⭑ la⭑ fraz¹·o ; {objekt⭑·o^6}

   2.
          {Komplet²·ig·aĵ·o} : [la⭑] du⭑·a el·don⭑·o […] est⭑·as la⭑ ver⭑·a komplement²·o
          de⭑ Universal⭑·a Vort⭑·ar·o ; fin⭑·as la⭑ libr⭑·on album¹·o kaj⭑ statistik¹·a
          komplement²·o ; [la⭑] nov⭑·a fabrik⭑·o […] komplement²·as la⭑ uson⁹·an
          fabrik⭑·on . {suplement⁸·o} , {dualism²·o^1} , {respond⭑·i^3} ,
          {invers⁴·o} , {simetri¹·a} , {matric⁹·o^1} , {kontraŭ·aĵ⭑·o} , {kliŝ¹·o}

   3.

        a)
                (de⭑ {angul⭑·o} ) Angul⭑·o {komplement²·a ^2.a} al⭑ ĝi: la⭑ sinus⁽⁺⁾·o
                de⭑ la⭑ komplement²·o egal⭑·as al⭑ la⭑ kosinus⁽⁺⁾·o de⭑ la⭑ original¹·o (
                 ).

        b)
                (de⭑ sub·ar⭑·o  rilat⭑·e al⭑  ) La⭑ {ar⭑·o} , kies⭑ element¹·oj
                aparten⭑·as al⭑  , sed⭑ ne⭑ al⭑  : la⭑ komplement²·on oni
                foj⭑·e sign⭑·as per⭑  ; la⭑ komplement²·o de⭑  rilat⭑·e al⭑
                si mem⭑ est⭑·as la⭑ mal·plen⭑·a ar⭑·o.

        c)
                (de⭑ {vektor⁽⁺⁾·a sub·spac⭑·o} ) Sub·spac⭑·o, al⭑ kiu ĝi est⭑·as
                {komplement²·a ^2.c} : ajn⭑·a komplement²·o de⭑ la⭑ {kern⭑·o} de⭑
                homomorfi⁽⁺⁾·o est⭑·as {izomorfi⁽⁺⁾·a} al⭑ ties⭑ {bild¹·ar·o} .

komplement²·a

   1.
          Komplet²·ig·a; rilat⭑·a al⭑ komplement²·o: komplement²·a infinitiv²·o ;
          dilat⁽⁺⁾·iĝ·o kaj⭑ kun·tir⭑·iĝ·o [est⭑·as] du⭑ komplement²·aj, „parenc⭑·aj“,
          fenomen¹·oj ; violkolor[o] est⭑·as la⭑ komplement²·a kolor⭑·o de⭑ flav⭑·o
          (en⭑ la⭑ kolor⭑-model⭑·o de⭑  ) ;

   2.

        a)
                (p.p. du⭑ {angul⭑·oj} ) Kies⭑ sum⭑·o egal⭑·as al⭑ {ort⁸·o} .

        b)
                (p.p. du⭑ sub·ar⭑·oj de⭑  ) Tia·j, ke⭑ ili est⭑·as {dis⭑·aj} , kaj⭑
                ke⭑ ili⭑·a {kun·aĵ⭑·o} egal⭑·as al⭑  .

        c)
                (p.p. {sub·spac⭑·oj} de⭑ {vektor⁽⁺⁾·a spac⭑·o}  ) Tia·j, ke⭑ ili⭑·a
                {sum⭑·o} egal⭑·as al⭑  kaj⭑ est⭑·as {rekt⭑·a} : en⭑ tri⭑+dimensi⁴·a
                vektor⁽⁺⁾·a spac⭑·o ajn⭑·a {eben⭑·o} est⭑·as komplement²·a al⭑ ajn⭑·a
                {rekt⭑·o} , kiu·n ĝi ne⭑ inkluziv²·as.

                Rim.: ĉi⭑-senc⭑·e trov⭑·iĝ·as ankaŭ⭑ „suplement⁸·a“, ekz-e en⭑ .

        d)
                (p.p. {latis⁽⁺⁾·o}  ) Tia, ke⭑ por⭑ ĉiu element¹·o  de⭑
                ĝi ekzist⭑·as tia element¹·o  , ke⭑  est⭑·as
                {maksimum³·o} de⭑  kaj⭑  est⭑·as {minimum³·o} de⭑  .

komplement²·i

          {Komplet²·ig·i} kiel⭑ komplement²·o:  kaj⭑  ia+senc⭑·e
          komplement²·is unu⭑ la⭑ ali⭑·an ; ekzist⭑·as du⭑ leg⭑·o-ŝlos⭑·il·oj, kiu·j
          komplement²·as unu⭑ la⭑ ali⭑·an ; nov⭑·a fabrik⭑·o en⭑  ,
          Germani⁽⁺⁾·o, […] komplement²·as la⭑ uson⁹·an fabrik⭑·on en⭑  .

rekt⭑·a komplement²·o, sen·per⭑·a komplement²·o

          Komplement²·o kun·ig⭑·at·a sen⭑ prepozici⭑·o al⭑ si⭑·a determin²·at·o: vi
          simpl⭑·e esprim⭑·as vi⭑·an opini⭑·on, ke⭑ en⭑ Esperant⭑·o oni uz⭑·as la⭑
          infinitiv²·on nur⭑ aŭ⭑ en⭑ form⭑·o de⭑ rekt⭑·a komplement²·o (ekzempl⭑·e „mi
          am⭑·as danc⭑·i“), aŭ⭑ en⭑ form⭑·o de⭑ ne·rekt⭑·a komplement²·o kun⭑ la⭑
          prepozici⭑·oj „por⭑“, „antaŭ⭑ (ol⭑)“, „anstataŭ⭑“ .

ne·rekt⭑·a komplement²·o, per⭑·a komplement²·o

          Komplement²·o kun·ig⭑·at·a per⭑ prepozici⭑·o al⭑ si⭑·a determin²·at·o.

objekt⭑·a komplement²·o

          Komplement²·o montr⭑·ant·a la⭑ cel⭑·on de⭑ la⭑ ag⭑·o esprim⭑·at·a de⭑ la⭑ verb⭑·o:
          en⭑ Esperant⭑·o la⭑ objekt⭑·aj komplement²·oj pov⭑·as est⭑·i egal⭑·e rekt⭑·aj
          (obe⭑·i iu·n) aŭ⭑ ne·rekt⭑·aj (obe⭑·i al⭑ iu).

cirkonstanc⭑·a komplement²·o

          Komplement²·o montr⭑·ant·a unu⭑ el⭑ la⭑ cirkonstanc⭑·oj de⭑ la⭑ ag⭑·o aŭ⭑ stat⭑·o
          esprim⭑·at·a de⭑ la⭑ verb⭑·o: en⭑ Esperant⭑·o ekzist⭑·as cirkonstanc⭑·aj
          komplement²·oj rekt⭑·aj (la⭑ tut⭑·an tag⭑·on li dorm⭑·as), kaj⭑ ne·rekt⭑·aj
          (dum⭑ la⭑ tut⭑·a tag⭑·o li dorm⭑·as).

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.49 2023/12/03 09:58:54 ]
     __________________________________________________________________