vidu ankaŭ la klarigojn
kondensator⁽⁺⁾·/·o

kondensator⁽⁺⁾·o

   1.
          Aparat¹·o uz·at·a por amas·ig·i elektr¹·on, konsist·ant·a el du
          {armatur⁽⁺⁾·oj} , dis·ig·it·aj per konstant·a inter·spac·o plen·a je aer·o
           ali·a substanc²·o ne·tra·ir·ebl·a de elektr¹·o: poliklorizitaj
          bifeniloj […] est·as grand+skal·e uz·it·aj de la jar·oj 1930 ĝis la
          1980-aj⁽⁺⁾ jar·oj kiel lubrik⁸·aĵ·o, kaj por la fabrik·ad·o de […]
          elektr¹·aj kondensator⁽⁺⁾·oj, pro ili·a relativ²·a ne·brul·ig·ebl·ec·o kaj de
          ili·a ekstr·a dielektrik⁽⁺⁾·a ec·o . {akumulator⁽⁺⁾·o} , {kapacitanc⁽⁺⁾·o} .

          Rim.: Trov·iĝ·as en (kaj eg·e pli fru·e  en ) la form·okondens⁽⁺⁾·il·o“, deriv⁴·it·a de iu radik·o _kondens_ kun plur⁴·aj fak·aj
          senc·oj. Bedaŭr·ind·e la senc·okolekt·i elektr¹·on en kondens⁽⁺⁾·il·o“,
          kiu sol·a pov·as prav·ig·i la vort·onkondens⁽⁺⁾·il·o“, est·as mark·it·a
          evit·ind·a.

   2.
          Simpl·a  du·obl·a lens⁴·o, per kiu oni {konverĝ⁽⁺⁾·ig·as} la lum·on sur
          mal·grand·an surfac⁸·on.

          Rim.: Trov·iĝ·as en la form·okondens⁽⁺⁾-or·oapud tri·a senc·o dekondens⁽⁺⁾·il·o“.

   [artikol-versi⁹·o: 1.24 2023/12/03 09:58:54 ]
     __________________________________________________________________