vidu ankaŭ la klarigojn
konduk·/·i

konduk·i

   (tr)

   1.
          Ir·ig·i iu·n kun si al iu lok·o, direkt·ant·e li·n laŭ si·a propr·a
          plaĉ·o: la soldat·oj konduk·is la arest·it·ojn tra la strat·oj ;
          konduk·i iu·n al la fenestr·o, al urb-dom·o, en la teatr·on; rab·em·ul·o
          for·log·as si·an proksim·ul·on kaj konduk·as li·n sur voj·o mal·bon·a ;
          konduk·i infan·on per la man·o; konduk·i blind·ul·on, vizit·ant·ojn;
          konduk·i ĉeval·on per la brid·o; konduk·i aŭtomobil¹·on, maŝin·on; en
          brod·it·aj vest·oj ŝi est·as konduk·at·a al la reĝ·o ; mi konduk·os vi·n
          laŭ la voj·o de saĝ·o . {direkt·i ^1} , {gvid·i ^1.a} , {naz·o}

   2.
          Ebl·ig·i al io  iu ir·ad·on al iu lok·o: mal·larĝ·a voj·et·o konduk·as
          tra tiu ĉi kamp·o ; kanal¹·o konduk·as la akv·on en la lag·on ; ale¹·o
          da arb·oj konduk·as al la dom·o; pord·o konduk·ant·a el la ĉambr·o en
          la ĝarden·on; la arb·ar·o konduk·is al la mar·o ; li·a meti·o konduk·as
          li·n en mult·ajn divers·ajn medi³·ojn; pet·o kaj demand·o konduk·as tra
          l' tut·a land·o .

   3.
          Al·ven·ig·i per si·a propr·a ag·ad·o iu·n  io·n al nov·a stat·o: jen kie·n
          vi konduk·is li·n per vi·aj konsil·oj! konduk·i la land·on al pere·o,
          afer·on al sukces·o; Sizif⁽⁺⁾·an labor·on […] al·konduk·i […] al feliĉ·a
          fin·o (far·i ne·ebl·aĵ·on) .

   4.
          Ebl·ig·i al iu al·ven·on al nov·a stat·o: diboĉ·ad·o konduk·as al
          mal·san·o; esper·o kaj pacienc·o konduk·as al potenc·o ; tro da liber·o
          konduk·as al mizer·o ; tiu·j ĉi kaj ali·aj prov·oj rilat·e la
          praktik·an util·on al·konduk·is […] al [nen]ia rezultat·o ;  plej
          grand·a mal·bon·o al bon·o konduk·as ; tro grand·aj kalkul·oj konduk·as
          al nul·o ; mensog·o mal·proksim·en ne konduk·as .

   5.
          Ag·ig·i iu·n  funkci¹·ig·i io·n laŭ si·a propr·a vol·o, gard·ant·e por si
          la estr·ec·on: konduk·i maŝin·on, vetur·il·on, la popol·ojn, la hom·ojn;
          la pli·mult·o el la vir·in·oj las·as si·n konduk·i de si·a kor·o; konduk·i
          arme¹·on, regiment·on, ĥor·on; konduk·i milit·on ; konduk·i la batal·on
          ; konduk·i entrepren·on, firm·on, proces·on; li·a mal·jun·a patr·in·o
          konduk·is la mastr·aĵ·on de la dom·o ; profund·ig·it·aj en tiel
          sin⁸+gard·e konduk·at·an inter·parol·ad·on, ke […] tra·penetr·is  unu
          vort·et·o ; konduk·i rezon¹·ad·on; prudent·e konduk·i afer·on; mi ne
          konduk·as apart·an libr·on por ĉiu·j en·spez·oj kaj el·spez·oj; konduk·i
          la danc·ojn (hav·i la ĉef·an voĉ·on) . {direkt·i ^4} , {direkt·i ^3} ,
          {gvid·i ^2} , {ton·o}

   6.
          (elektr¹·on, varm·on, elektromagnet⁽⁺⁾·an ond·on) Est·i tra·ir·ebl·a de ĝi:
          la metal·oj bon·e konduk·as elektr¹·on; oni stern·is tri elektr¹·ajn
          kabl¹·ojn de Tianshengqiao-hidroelektrejo en la lim-region·o de
          Yunnan, Guizhou kaj Guangxi por konduk·i elektr¹·on al Guangdong ;
          [diamant·o] est·as ekstrem·e bon·a materi¹·o por konduk·i varm·on .
          {kondukt⁽⁺⁾·i}

          Rim.: Ĉi tiu senc·o sufiĉ·e facil·e kaj tre inter·naci·e deriv⁴·iĝ·as de
          senc·o ^2, ja la koncern·aj substanc²·oj ebl·ig·as tra·ir·ad·on de la
          koncern·a energi-form·o kaj ia+senc·e ag·as por ĝi kiel ag·as kanal¹·oj
          por fluid·aĵ·oj. Tial ne aspekt¹·as tre util·a la paronim⁽⁺⁾·o _kondukt_
          aper·ant·a ĉi-senc·e en , kaj en·konduk·it·a jam pli fru·e en .

   Rim.: _Direkt·i_ kaj _konduk·i_ pov·as est·i indiferent·e uz·at·aj pri
   vetur·il·oj kaj pri grav·aj afer·oj (entrepren·oj ktp). Sed pri viv·ul·oj
   ekzist·as tia diferenc·o, ke la konduk·ant·o akompan·as, la direkt·ant·o ne.
   Inter _direkt·i_  _konduk·i_ kaj _gvid·i_, la diferenc·o est·as, ke la
   direkt·ant·o  konduk·ant·o estr·as, dum la gvid·ant·o nur help·as. Fin·e
   _gvid·i_ supoz·as, ke la gvid·at·o ne kon·as la ĝust·an voj·on, kiu·n kon·as nur
   la gvid·ant·o.

konduk·a

   1.
          Rilat·a al konduk·ad·o: mi·a konduk·a teknik³·o (teknik³·o konduk·i la
          ĉeval-ĉar²·on) est·as plej kompetent·a .

   2.
          Konduk·ant·a ^6: ne·lac·ig·ebl·e, [Hertz] stud¹·as la pro·pag·ad·on de la
          elektromagnet⁽⁺⁾·aj ond·oj kiu·j [ebl·ig·as] trans·port·i energi·on sen
          konduk·a faden·o .

konduk·ad·o

          Ag·o de tiu, kiu (ade) konduk·as:

        5:
                jen est·as la ir·oj de la Izrael-id·oj, per kiu·j ili el·ir·is el
                la land·o Egipt⁽⁺⁾·a, laŭ si·aj taĉment·oj, sub la konduk·ad·o de
                Mose⁽⁺⁾·o kaj Aaron ;

        2:
                konduk·il·oelement¹·o, serv·ant·a por konduk·ad·o de flu·ant·a
                likv⁸·o  gas·o ; ĉin⁹·aj teknik³·aj labor·ant·oj komenc·is la
                inĝeni⁽⁺⁾+eri⁽⁺⁾·aĵ·on de konduk·ad·o de akv·o el sud·o al nord·o de
                Ĉini⁽⁺⁾·o ;

        6:
                mi dev·is ĉes·ig·i la lecion·on pri varm·o-konduk·ad·o kaj send·i
                ĉiu·jn en la kort·on .

konduk·ant·o

   (tr)

   1.
          Tiu, kiu konduk·as.

        1:
                ili est·as blind·aj konduk·ant·oj de blind·ul·oj ;

        5:
                la konduk·ant·o de la glit-vetur·il·o turn·is la kap·on kaj tiel
                afabl·e kap-jes·is al Kay, kvazaŭ ili kon·us unu la ali·an ; la
                konduk·ant·oj de vi·a komerc·ad·o [...] fal·os en la mez·on de la
                mar·o en la tag·o de vi·a pere·o ; li dir·is al Jiftaĥ: Ir·u kaj
                est·u ni·a konduk·ant·o, kaj ni batal·os kontraŭ la Amonidoj .

   2.
          Korp·o  substanc²·o, kapabl·a konduk·i ^6 energi-form·on tra si:
          [metaloid⁽⁺⁾·o] est·as mal·bon·a konduk·ant·o de varm·o kaj elektr¹·o .
          {kondukt⁽⁺⁾·ant·o}

konduk·ist·o

          Hom·o, kiu profesi·e konduk·as vetur·il·on, lokomotiv·on, aŭtomobil¹·on
          ks.: unu trajn⁸+konduk·ist·o neglekt⁸·is ruĝ·an halt·ig·o-lum·on ;
          bus⁽⁺⁾+konduk·ist·o .

          Rim.: Ne konfuz·u kun {konduktor⁶·o} (kontrol·ist·o).

konduk·il·o

   1:
          {Rimen·o} por konduk·i ^1 brut·ojn: sur la dom·o star·is kupr·a ĉar²·o
          kun kupr·aj ĉeval·oj antaŭ·e, kaj la di-in·o de venk·o, ankaŭ el
          kupr·o, ten·is la konduk·il·ojn ; Ramzes [...] sid·iĝ·is en la ĉar²·on
          kaj mem pren·is la konduk·il·ojn ; ĉarm·o de la krepusk·o, kiam la
          ĉeval·o kun mal·lev·it·a konduk·il·o lac·e paŝ·as sur la mal·sek·a herb·o ;
          ten·i iu·n per mal·long·a konduk·il·o (ne las·i li·n liber·e ag·i) .

          Rim.: En ĉi tiu senc·o la vort·o plej~oft·e aper·as plural⁴·e, sed
          ankaŭ singular⁸·a uz·o ebl·as.

   2:
          Ĉia tub·o  kanal¹·o, destin¹·it·a por konduk·i ^2 fluid·aĵ·on: por
          trans·port·o de naft¹·o kaj gas·o est·as vast·a ret·o de konduk·il·oj kiu·j
          lig·as font-lok·ojn, rafin·ej·ojn kaj distribu⁸·ej·ojn ; la konduk·il·o,
          ek·konstru·it·a fin·e de 2012 ĉe Nigr·a Mar·o en Rusi⁽⁺⁾·o, long·os preskaŭ
          1500 km .

   5:
          {stir⁹·il·o}

   6:

        a)
                Metal·a {drat⁸·o}  {kabl¹·o} , uz·at·a por konduk·i ^6 elektr¹·on.
                {kondukt⁽⁺⁾·il·o}

                Rim.: Enkonduk·il·oest·as difin·it·a kiel substanc²·o, do
                fakt¹·e kielkonduk·ant·o“, dum la form·okonduk·ant·o“,
                ne·difin·it·a en la sam·a vort·ar·o, tamen aper·as en difin·oj deelektrod⁽⁺⁾·okajmetaloid⁽⁺⁾·o“. Ebl·as konsider·i ĉi tio·n
                erar·o, atribu¹·ebl·a al naci+lingv·a influ·o (ekz-e de la
                franc·a, kiu por ambaŭ senc·oj uz·as nurconducteur“) kaj
                prefer·i la solv·on de , kiu uz·as sufiks·on _-anto_ por la
                substanc²·o, kaj sufiks·on _-il·o_ por objekt·o el la koncern·a
                substanc²·o, uz·at·a por difin·it·a cel·o. Tamen ĉi tiu vort·ar·o,
                kiu difin·as prefer·ind·a por tiu·j uz·oj la radik·on _kondukt_,
                konserv·is la form·onkonduk·il·oapudkondukt⁽⁺⁾·il·o“, sed ne
                registr·iskonduk·ant·oapudkondukt⁽⁺⁾·ant·o“.

        b)
                {lum-konduk·il·o} , {ond·o-konduk·il·o} , {varm·o-konduk·il·o}

al·konduk·i

   (tr)

   1.
          Al·ven·ig·i al iu  al si: ordon·u al vi·aj serv·ist·oj al·konduk·i
          azen·ojn de Libujo ; oni al·konduk·is al li ĉiu·jn mal·san·ul·ojn .

   2.
          Konduk·i al io, kaj ĝi·n ating·i: la natur·a ir·o de ide·oj al·konduk·is
          li·n al la pens·o, ke... ; li sukces·is al·konduk·i si·an labor·on ĝis
          la fin·o , al feliĉ·a fin·o ; en lingv·o art·a [tiu·j mal·facil·aĵ·oj
          est·as] al·konduk·it·aj (lim·ig·it·aj, re·sum·it·aj) al ia unu  du
          mal·long·aj vort·et·oj  regul·oj ; la tut·a demand·o al·konduk·iĝ·as nur
          al tio, ĉu Esperant·o est·os akcept·it·a sen·ŝanĝ·e .

de·konduk·i

   (tr)

   1.
          Konduk·i flank·en de io: de·konduk·i iu·n de la ĝust·a voj·o; oni ne
          dev·as de·konduk·i la amas·ojn de la montr·it·a voj·o ! {de·flank·ig·i} ,
          {de·voj·ig·i}

   2.
          {De·admon·i} : de·konduk·i amik·on de mal·nobl·a ag·o.

en·konduk·i

   (tr)

   1.
          Konduk·i al io kaj en·ir·ig·i en ĝi·n: la lake·o en·konduk·is jun·an
          sinjor·on en la kabinet⁵·on; la juĝ·ej·o est·is jam plen·a, kaj oni
          en·konduk·is la juĝ·ot·on .

   2.
          En·ig·i io·n nov·an en uz·ad·on; uz·i kaj aplik³·i nov·aĵ·on: apart·aj art·aj
          rimed·oj en·konduk·as grand·an ekonomi¹·on ĉe la lern·ad·o de la vort·oj
          ; en·konduk·i nov·an mod·on, radik·on en ni·a lingv·o; en·konduk·i nov·an
          ortografi¹·on ; tiu ĉi sistem·o postul·as tro grand·an pri·pens·ad·on
          por pov·i est·i en·konduk·it·a en la ordinar·an inter·komunik·iĝ·on kun
          mal·proksim·aj popol·oj .

en·konduk·o

   1.
          Establ⁴·i, instal²·i, star·ig·i: la en·konduk·o de lingv·o inter·naci·a
          est·as tut·e ebl·a ; en·konduk·o de ord·o kaj for·ig·o de ĉiu mal·pac·o .

   2.
          Komenc·a part·o de {verk·o} , en·ten·ant·a klar·ig·ojn pri la sekv·o:
          ĉiu·j en·ten·is sam·an en·konduk·on, tekst·ojn en lingv·o inter·naci·a ;
          la kompil¹·int·o en si·a en·konduk·o skrib·as […] . {preambl⁽⁺⁾·o}
          {antaŭ·parol·o} , {prolog¹·o}

for·konduk·i

   (tr)

          Konduk·i mal·proksim·en de io: la reĝ·id·o [...] for·konduk·is ŝi·n al
          la palac·o de si·a patr·o ; la plank·o est·as tiel aranĝ·it·a, ke ĝi
          for·konduk·as la pluv·on; kaj li for·konduk·is ĉiu·jn Jerusalem⁽⁺⁾·an·ojn .

aer-konduk·il·o, aer·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^2} por aer·o: por aer·um·ad·i la tunel¹·on oni bor·is
          plur⁴·ajn aer·o-konduk·il·ojn en la supr·aĵ·o .

akv·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^2} por akv·o: est·os ali~konstru·it·a la akv·o-konduk·il·o
          kaj modern¹·ig·it·a la pur·ig·ej·o de for·flu·aĵ·oj .

akv·o-konduk·o

          {Akv·o-konduk·il·o} : [se oni met·us sur sam·an skal·on la hom·ajn kaj
          termit¹·ajn konstru·ojn,] la piramid¹·oj de Egipt⁽⁺⁾·uj·o kaj la
          akv·o-konduk·oj de Rom⁽⁺⁾·o perd·us si·an tut·an glor·on kaj far·iĝ·us nul·oj
          .

du·on+konduk·a

          (pri material·o) Konduk·ant·a ^6 elektr¹·on, sed, kutim·e, mal·pli bon·e
          ol metal·o krom en specif⁹·aj ekster·aj kondiĉ·oj: en la du·on+konduk·a
          teknik³·o, la nan⁹·o-drat⁸·oj est·as produkt·it·aj per tre el·spez·aj
          litografi⁸·aj proce[z]oj⁽⁺⁾ ; fot⁹·o-diod⁽⁺⁾·o est·as du·on+konduk·a diod⁽⁺⁾·o, .

du·on-konduk·ant·o

          {Du·on+konduk·a} material·o. {galium⁽⁺⁾·a ar-sen·id·o} , {germanium⁽⁺⁾·o} ,
          {selen⁽⁺⁾·o} , {silici⁹·o} , {zink·a sel-en·id·o} {du·on-kondukt⁽⁺⁾·ant·o}

du·on+konduk·ec·o

          Ec·o de {du·on+konduk·a} material·o.

gas-konduk·il·o, gas·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^2} de gas·o (kutim·e {ter-gas·o} ): est·os difin·it·a
          solv·o, kia·mani¹·er·e est·os fin-efektiv·ig·it·a la financ¹·ad·o de la
          konstru·o de la unu·a [branĉ·o] de jam~al·a gas·o-konduk·il·o .

lum-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^4.b} por lum·o: [la subvenci⁴·o] tem·as inter·ali·e pri la
          fondus⁽⁺⁾·oj por lum-konduk·il·oj, mal·ferm·o de komun·um·aj informadik⁽⁺⁾·aj
          centr·oj kaj inter·ret·aj kaf·ej·oj ; „Lum-konduk·il·ojprincip·o kaj
          aplik³·oj“ (ADoc. Fuß) .

naft¹·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^2} por naft¹·o: la ukrain⁽⁺⁾·a reg·ist·ar·o aprob·is la
          inter·konsent·on kun Pol-land·o pri util·ig·o de la ukrain⁽⁺⁾·a
          naft¹·o-konduk·il·o Odessa-Brody kaj ĝi·a segment²·o ĝis Płock .

ond·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^4.b} por elektromagnet⁽⁺⁾·aj ond·oj: mi korekt·is la
          ond·o-konduk·il·on en la super·alt-frekvenc⁽⁺⁾·a generator⁽⁺⁾·o .

          Rim.: ĉi-senc·e aper·as ankaŭond·o-gvid·il·oen .

super·konduk·a

          (pri material·o) Konduk·ant·a ^6 elektr¹·on kun preskaŭ nul·a
          {rezistanc⁽⁺⁾·o} : kiam la temperatur¹·o al·proksim·iĝ·as al 0 K plur⁴·aj
          metal·oj, aloj⁽⁺⁾·oj kaj ceramik⁴·aĵ·oj ·as super·konduk·aj.

super·konduk·ant·o

          {Super·konduk·a} material·o. {super·kondukt⁽⁺⁾·ant·o}

super·konduk·ec·o

          Ec·o de {super·konduk·a} material·o; fizik·a fenomen¹·o, per kiu
          material·o ·as super·konduk·a: alt+temperatur¹·a super·konduk·ec·o .
          {super·konduktiv⁽⁺⁾·ec·o}

varm·o-konduk·il·o

          {Konduk·il·o ^4.b} por varm·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.131 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________