konduktor⁶·/·o

konduktor⁶·o

          Ofic⭑·ist·o, kiu akompan⭑·as publik⭑·an vetur⭑·il·on (vagon⭑·ar·on, tram²·on,
          bus⁽⁺⁾·on ks) plen⭑·um·ant·e en⭑ ĝi divers⭑·ajn task¹·ojn (anonc⭑·ad·on, vend⭑·on
          kaj⭑ kontrol⭑·on de⭑ bilet³·oj, el·don⭑·on de⭑ ek·vetur⭑·a signal⭑·o...): kaj⭑
          tra⭑ la⭑ mal·ferm⭑·it·aj fenestr⭑·oj de⭑ la⭑ vagon⭑·o ŝi ek·aŭd⭑·is la⭑ long⭑·e
          atend⭑·at·an vok⭑·on de⭑ la⭑ konduktor⁶·o „Staci⭑·o B., la⭑ vagon⭑·ar·o star⭑·as
          dek⭑~kvin⭑ minut⭑·ojn!“ ; en⭑ ĉiu halt⭑·o la⭑ [tram²·an] vagon⭑·on atak⭑·is
          furioz⭑·ant·a hom⭑-amas⭑·o kaj⭑ la⭑ konduktor⁶·o kri⭑·eg·is: „La⭑ lok⭑·oj mank⭑·as!
          La⭑ vagon⭑·o for·vetur⭑·as!“ .

          Rim.: Pro⭑ la⭑ form⭑·a simil⭑·ec·o kun⭑ la⭑ franc⭑·a vort⭑·o signif⭑·ant·a
          {konduk⭑·ist·o} , trov⭑·iĝ·as erar⭑·aj difin⭑·oj, ekz-e en⭑ .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.18 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________