kondut⭑·/·i

kondut⭑·i

   (ntr)

          Ag⭑·i ia+manier⭑·e en⭑ si⭑·aj rilat⭑·oj kun⭑ ali⭑·aj hom⭑·oj: li kondut⭑·is ne⭑
          honest⭑·e kontraŭ⭑ ŝi ; mi kondut⭑·is, kvazaŭ⭑ ili est⭑·us mi⭑·aj amik⭑·oj ;
          ĉu⭑ vi ne⭑ dev⭑·as kondut⭑·i kun⭑ tim⭑·o antaŭ⭑ ni⭑·a Di⭑·o ? [ili] kondut⭑·as
          kiel⭑ sinjor⭑·oj super⭑ ili ; kondut⭑·i kiel⭑ reĝ⭑·o ; du⭑·on-vest⭑·it·aj
          jun⭑·ul·oj bru⭑·ad·is kaj⭑ kondut⭑·is kiel⭑ petol⭑·em·aj bov⭑·oj ; vi kondut⭑·as
          bon⭑·e al⭑ la⭑ hom⭑·oj, ĉar⭑ ŝajn⭑·as al⭑ vi, ke⭑ tia kondut⭑·o est⭑·as
          mem·kompren⭑·ebl·a afer⭑·o ; kial⭑ ŝi tiel⭑ strang⭑·e kondut⭑·is? ? ili ĉiu·j
          kondut⭑·is tre⭑ serv⭑·em·e rilat⭑·e al⭑ ŝi ; tio ĉi⭑ est⭑·is por⭑ la⭑ popol⭑·o
          nov⭑·a spektakl¹·o kaj⭑ neniu sci⭑·is, kiel⭑ ili kondut⭑·os ; vi kondut⭑·is
          al⭑ ŝi, kiel⭑ ŝton⭑+min⭑·ist·o el⭑ la⭑ Alban⁸·a mont⭑·ar·o ; mi promes⭑·as al⭑ vi
          pli⭑ bon⭑·e kondut⭑·i en⭑ la⭑ est⭑·ont·ec·o ; Al·eks⭑·o, hom⭑·o de⭑ bon⭑·a statur¹·o,
          […] kondut⭑·is kun⭑ grand⭑·a takt¹·o . {rilat⭑·i^1} , {si·n ten⭑·i^5} ,
          {trakt⭑·i} {dand⭑·i} , {ĝentil⭑·um·i} , {kapric⭑·i} , {respekt⭑·i^2}

kondut⭑·o

          {Manier⭑·o} , laŭ⭑ kiu oni kondut⭑·as; {sin⁸-ten⭑·o} , {ten⭑·iĝ·o} : re·don⭑·u
          al⭑ ĉiu konform⭑·e al⭑ li⭑·a tut⭑·a kondut⭑·o ; vi⭑·a kondut⭑·o est⭑·as pi⭑·a ;
          sen·brid⭑·a kondut⭑·o ; jen⭑ est⭑·as la⭑ klar⭑·ig·o pri⭑ mi⭑·a mal·saĝ⭑·a kondut⭑·o
          ; vi⭑·a kondut⭑·o turment⭑·eg·as la⭑ kor⭑·on de⭑ la⭑ patr⭑·o ; hom⭑·oj kun⭑ la⭑
          plej⭑ aristokrat¹·a kondut⭑·o ; vi⭑·a kondut⭑·o ĉiam⭑ est⭑·is laŭd⭑·ind·a .

kondut⭑·ism·o

          Teori⭑·a koncept²·o, cel⭑·ant·a model⭑·um·ad·on de⭑ hom⭑·aj aŭ⭑ best⭑·aj
          kondut⭑·oj, nur⭑ konsider⭑·ant·e rekt⭑·an, observ⭑·ebl·an efik⭑·on de⭑
          ekster⭑·aj aŭ⭑ intern⭑·aj instig⭑·oj; {behaviorism⁽⁺⁾·o} : laŭ⭑ kondut⭑·ism·o
          la⭑ psikologi²·o stud¹·u nur⭑ la⭑ observ⭑·ebl·an kondut⭑·on, ĉar⭑ tio·n oni
          pov⭑·as mezur⭑·i .

bon⭑+kondut⭑·a

          Kiu ag⭑·as bon⭑·e, {dec⭑·e} : li ĉiam⭑ est⭑·is bon⭑+kondut⭑·a infan⭑·o kaj⭑
          vol⭑·as rest⭑·i tia ; ir⭑·u en⭑ vi⭑·an dom⭑·on kaj⭑ pen⭑·u est⭑·i bon⭑+kondut⭑·a ;
          ni diskut¹·u bon⭑+kondut⭑·e kun⭑ la⭑ kantor⭑·o .

mal·bon⭑+kondut⭑·a

          Kiu ag⭑·as mal·bon⭑·e, {mal·dec⭑·e} : vir⭑·in·o bel⭑·a, sed⭑ mal·bon⭑+kondut⭑·a ;
          iom⭑ mal·bon⭑+kondut⭑·aj, arogant⭑·aj knab⭑·oj ; fi⭑! li dir⭑·is, kia
          mal·bon⭑+kondut⭑·a knab⭑·o est⭑·as tiu Amor⁴·o !

mis·kondut⭑·i

          Kondut⭑·i mal·bon⭑·e, kontraŭ⭑·e al⭑ la⭑ mor⭑·o: est⭑·iĝ·is suspekt⭑·o, ke⭑ unu⭑
          dung⭑·it·o seks⭑·e mis·kondut⭑·is kontraŭ⭑ tiu·j jun⭑·ul·oj ; la⭑ apartament³·o
          n-ro 50 mis·kondut⭑·is, sed⭑ ord⭑·ig·i tio·n oni ne⭑ pov⭑·is ; firma⁽⁺⁾·oj ne⭑
          plu⭑ pov⭑·as mis·kondut⭑·i dum·long⭑·e, la⭑ Ret⭑·o ne⭑ toler⭑·as sekret⭑·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.30 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________