konfit⭑·/·i

konfit⭑·i

   (tr)

          Prepar⭑·i frukt⭑·ojn, rest⭑·ad·ig·ant·e ili·n en⭑ dens⭑·a {sirop⭑·o} , kiu ili·n
          penetr⭑·as kaj⭑ konserv⭑·as: konfit⭑·it·a cedrat⁽⁺⁾·o ; [ŝi] sci⭑·is tre⭑ bon⭑·e
          konfit⭑·i kaj⭑ sek⭑·ig·i frukt⭑·ojn .

konfit⭑·aĵ·o

          {Frand⭑·aĵ·o} , konsist⭑·ant·a el⭑ frukt⭑·oj, pec⭑·ig·it·aj aŭ⭑ ne⭑, kuir⭑·it·aj
          kun⭑ rafin⭑·it·a aŭ⭑ kristal⭑·ig·it·a suker⭑·o, kaj⭑ konserv⭑·it·aj en⭑ la⭑
          sirop⭑·o, kiu·n ili⭑·a suk⭑·o far⭑·is kun⭑ la⭑ fand⭑·it·a suker⭑·o: mi trink⭑·is
          te⭑·on kun⭑ kuk⭑·o kaj⭑ konfit⭑·aĵ·o ; la⭑ paĝi⭑·oj antaŭ·met⭑·is al⭑ li
          konfit⭑·aĵ·on kaj⭑ spic⭑·o-nuks⭑·ojn ; bril⭑·is vitr⭑·aj vaz⭑·oj kun⭑
          konfit⭑·aĵ·oj, prepar⭑·it·aj en⭑ la⭑ pas⭑·int·a jar⭑·o .

          Rim.: Ne⭑ konfuz⭑·u kun⭑ la⭑ {marmelad¹·o} , kiu est⭑·as frukt⭑+ok⭑·aĉ·o, la⭑
          {ĵele⁽⁺⁾·o} , kiu est⭑·as koagul⁽⁺⁾·it·a frukt⭑·o-suk⭑·o, kaj⭑ la⭑ {kompot²·o} , kiu
          konsist⭑·as el⭑ frukt⭑·oj mal·long⭑·e kuir⭑·it·aj kaj⭑ mal·mult⭑·e suker⭑·it·aj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________