vidu ankaŭ la klarigojn
konfuz·/·i

konfuz·i

   (tr)

   1.
          Kun·ig·i kaj {miks·i} , tiel ke oni ne plu disting·u diferenc·ojn;
          {mal·ord·ig·i} , {komplik¹·i} : Ni konfuz·u tie ili·an lingv·on, por ke
          unu ne kompren·u la parol·on de ali·a ; Li ĵet·is sag·ojn, kaj
          dis·pel·is […] kaj konfuz·is ili·n ; sub·aĉet·o […] konfuz·as la
          afer·ojn de just·ul·oj ; kri·ad·is ili do divers·e io·n kaj ali·on, ĉar
          la kun·ven·o est·is konfuz·it·a kaj la pli·mult·o ne sci·is, kial ili
          kun·ven·is ; la varm·eg·o konfuz·as vi·ajn pens·ojn, jen kial vi
          mal·ĝoj·as sen kaŭz·o ; en la lingv·oj natur·aj ekzist·as la plej
          komplik¹·it·aj kaj konfuz·it·aj deklinaci·oj kaj konjugaci·oj kun
          grand·eg·a mult·o da divers·aj form·oj ; la etern·ec·o don·us al mi
          sufiĉ·e da temp·o, por analiz¹·ad·i la konfuz·it·an bild¹·on de la
          universal·a mizer·o ; la konfuz·it·a faden-bul·o de ni·a sort·o ;
          mal·san·o konfuz·as la cerb·on kaj nask·as sovaĝ·ajn kaj strang·ajn
          sonĝ·ojn ; konfuz·it·aj kaj kontraŭ·parol·aj ide·oj ; li·aj vort·oj,
          kvankam konfuz·it·aj, / En ver·o tamen ne frenez·on montr·as, / Li
          kaŝ·as io·n en la kor’, mi tim·as ; la soci³·aj komplik¹·aĵ·oj kaj
          problem¹·oj aper·is antaŭ ŝi·aj okul·oj, konfuz·it·e, mal·klar·e ; vi
          rakont·as al la knab·o histori·ojn, [kiu·j] dev·as konfuz·i li·ajn
          ide·ojn .

   2.
          Ne ĝust·e disting·i unu de la ali·a du  plur⁴·ajn afer·ojn, kiu·j iel
          simil·as; mal {disting·i} : ili simil·as tiel, ke oni konfuz·as
          ili·n; ĉar laer·ode la Universal·a Vort·ar·o kaj laer·oscienc·e
          inter·naci·a hav·as tro mal·sam·ajn signif·ojn, tial ni ne bezon·as
          tim·i, ke oni ili·n iam reciprok·e konfuz·os ; la ekzist·ad·o de la
          vort·oakuŝ·ist·in·otut·e ne dev·as ni·n konfuz·i, ĉar ĉiu facil·e
          kompren·os, keakuŝ·ist·in·osignif·as nevir·in·on, kiu profesi·e
          (!) nask·as“, sedvir·in·on, kiu profesi·e si·n okup·as per afer·oj de
          nask·ad·o“ ; la aŭtor·o konfuz·as roman¹+taŭg·an beletr⁹·an pri·skrib·on de
          scen·ej·o kun ties ĝis·gurd·e detal·e preciz·a pri·skrib·o . {kun·fand·i}

   3.
          {Mal·trankvil·ig·i} , {konstern·et·i} iu·n per ne·atend·it·a inter·ven·o:
          ek·konfuz·it·aj pro tim·o kaj respekt·eg·o pri l' reĝ·o, Ili star·iĝ·is
          sen ia parol·o ; en la salon·o ek·son·is laŭt·a rid·eg·o de ĉiu·j
          al·est·ant·oj kaj […] tre konfuz·it·a li nur mord·is la lip·ojn kaj
          silent·is ; Vi star·as sen·decid·e! Vi silent·as! / Vi ŝajn·as
          konfuz·it·a! Ĉu aper·is / Bar·ant·e ia nov·a mal·feliĉ·o? ; mi ne pov·us
          klar·ig·i, kvazaŭ ia nebul·o atak·is, diabl·o konfuz·is ; li·a mal·alt·a
          frunt·o tamen tre vid·ebl·e sulk·iĝ·is, li·aj vigl·aj okul·oj montr·is
          konfuz·it·ec·on ; komenc·e iom konfuz·it·a de la fort·a eksplod·o de
          sent·oj, kies atest·ant·o li est·is, li post moment·o far·iĝ·is vid·ebl·e
          kor-tuŝ·it·a ; li·a mem·fid·o kaj aristokrat¹·a ŝajn·o konfuz·is la
          knab·in·on . {embaras·i} , {irit⁽⁺⁾·i^2} , {konstern·i} , {sen·aplomb⁶·ig·i}
          , {sendecid} ig·i, {perpleks} ig·i

konfuz·a

   1.
          Tiel sen·ord·a, ke oni apenaŭ pov·as io·n disting·i, orient·iĝ·i,
          decid·i: est·as tiel mal·lum·a... konfuz·aj labirint¹·oj... nenia el·ir·o
          ; don·i mal·facil·an kaj konfuz·an mal·regul·ec·on al la akcent·o ;
          evit·i la konfuz·ajn vort·ojnnaci·opopol·okaj anstataŭ ili
          […] uz·i la preciz·ajn hilel⁽⁺⁾·ist·ajn esprim·ojnregn·an·ar·oland·an·ar·o“ ; la kap·o respond·is, ne·mov·ant·e la lip·ojn, per voĉ·o
          klar·a kaj mal·konfuz·a, tia·mani¹·er·e ke ĉiu·j aŭd·is ĝi·n ; ŝi
          al·ŝtel·iĝ·is al la lok·o, kie la disput·o, ebl·e inter·bat·iĝ·o, okaz·is,
          konfuz·a scen·o si·n prezent·is al ŝi ; tra·kur·is li·an du·on-frenez·an
          kap·on, fulm·o-rapid·e, vic·o da konfuz·aj demand·oj kaj furioz·aj
          dezir·oj ; ili uz·is […] konfuz·an {galimati⁽⁺⁾·o} n, kiu hav·is nenia·n
          inter·rilat·on al la tem·o ; en la publik·a opini·o kre·iĝ·as konfuz·a
           fals·a imag·o pri la fakt¹·a situaci·o . {mal·klar·a} , {nebul·a^2} ,
          {ne·disting·ebl·a} , {nub·a^2} , {svag⁽⁺⁾·a}

   2.
          {Perpleks⁽⁺⁾·a} , {sen·decid·a} , embaras·it·a: sed, sinjor·o, balbut·is
          la markiz¹-in·o tre konfuz·a, vi ŝancel·as mi·ajn decid·ojn ; sub tiu·j
          merit·it·aj riproĉ·oj Fernand⁽⁺⁾·o mal·lev·is la kap·on, konfuz·a kaj
          embaras·it·a .

          Rim.: Tiu·n ĉi senc·on oni prefer·as esprim·i perkonfuz·it·a“: la
          hom·oj est·is tiel konfuz·it·aj, ke ili preskaŭ trov·iĝ·is en sven·o ;
          la grek⁸·o, konfuz·it·a, for·ir·is ; la libr·ist·o star·is du·on·e
          konfuz·it·a, du·on·e kor-tuŝ·it·a .

konfuz·o

   Stat·o de iu  io {konfuz·it·a} :

   1:
          de ĉiam la babilon⁽⁺⁾·a konfuz·o de lingv·oj est·is grand·a mal·help·o al
          la spirit·a komunik·iĝ·o inter la naci·oj ; ili ven·is al la
          batal·ej·o, kaj jen ili ek·vid·is, ke […] la konfuz·o est·as tre
          grand·a ; kie est·as ĵaluz·o kaj mal·pac·o, tie est·as konfuz·o kaj ĉia
          mal·nobl·a ag·o ; est·as mal·facil·e sekv·i vi·ajn pens·ojn, […] ili en
          mi·a kap·o  zum·as en grand·a konfuz·o ; [atent·u ke] la kok·in·o […]
          ne for·kur·u en la ĝeneral¹·a konfuz·o ; dum la tumult·o kaj konfuz·o
          mi en·ŝtel·iĝ·is en la preĝ·ej·on ; [en tiu] plej preciz·a ord·o, […]
          unu pec·o da punt·oj ne·atent·e ĵet·it·a far·as konfuz·on en la magazen·o
          . {ĥaos·o^2} , {salat·o^3} .

   2:
          konfuz·o intervest·okajvest·aĵ·o“ ; konfuz·o inter „l“ kaj „r“
          ; ni dev·as pen·i, ke la vort·oj simpl·aj ne don·u ia·n konfuz·on kun
          vort·oj kun·met·it·aj (kiel ekzempl·e la ĝis~nun·a vort·o defend·i pov·us
          signif·i de-fend·i) ; magnetofon⁹·oj[n…] franc-lingv·an·oj nom·is „
           “, […] se risk·is okaz·i konfuz·o kun ali·a tip¹·o deregistr·il·o“, oni dir·is „  “ ; [li
          fal·as en] bedaŭr·ind·an konfuz·on inter si·aj dezir·oj kaj la
          re·al·aĵ·oj .

   3:
          sur la vizaĝ·o de la sankt·a  oni pov·is vid·i konfuz·on ;
          sur la vizaĝ·o de Mari·o  aper·is mir·o, aflikt³·o kaj
          konfuz·o ; ŝi·a konfuz·o de·ven·is ĝust·e de la manier·o, per kiu li
          ŝi·n rigard·is ; kun sent·o de feliĉ·o kaj dolor·o kun·iĝ·is konfuz·o .

konfuz·aĵ·o

          Io konfuz·a: ni renkont·as en la lingv·oj natur·aj grand·eg·ajn
          mal·facil·aĵ·ojn kaj konfuz·aĵ·ojn ; la alt·a literatur·a lingv·o […]
          est·as al vi vid·ebl·e tre mal·mult·e kon·at·a, de tio ven·as la oft·aj
          inter·ŝanĝ·oj de vort·oj, ne·ĝust·ec·o de la esprim·oj, ne·klar·aĵ·oj kaj
          stil·aj konfuz·aĵ·oj ; period¹·o de politik¹·aj konfuz·aĵ·oj ; mal·plekt·i
          inter·konfuz·aĵ·ojn ; est·us mal·kuraĝ·aĵ·o profit·i la cerb·ajn
          konfuz·aĵ·ojn de mal·feliĉ·a vir·in·o .

konfuz·iĝ·i

   (ntr)

   1.
          {Miks·iĝ·i} , mal·ord·iĝ·i: la lingv·oj mem, konstant·e kun·puŝ·iĝ·ant·e
          unu·j kun la ali·aj, ĉiam pli kaj pli konfuz·iĝ·as, kripl·iĝ·as kaj
          perd·as si·an natur·an riĉ·ec·on ; la pens·oj konfuz·iĝ·is en ŝi·a kap·o
          kaj neniel pov·is klar·ig·i al ŝi tio·n, kio subit·e aper·is antaŭ ŝi·a
          imag·o .

   2.
          Ne plu pov·i disting·i pro simil·ec·o: li ven·os al tiu perfekt·ec·o,
          ke li jam plu ne konfuz·iĝ·ad·os ; ŝi·aj fingr·oj perd·is la
          ekzerc·it·ec·on kaj konfuz·iĝ·ad·is sur la klav·oj, ne ĉiam traf·ant·e la
          ĝust·an .

   3.
          {Perpleks⁽⁺⁾·iĝ·i} , {embaras·iĝ·i} , ne plu sci·i kiel decid·i kaj ag·i:
          li·aj frat·oj ne pov·is respond·i al li, ĉar ili konfuz·iĝ·is antaŭ li
          ; ne tim·u, ne konfuz·iĝ·u, kaj ne trem·u antaŭ ili ; kio·n vi tie
          hav·as en la man·o? ―  konfuz·iĝ·int·e kaj fal·ig·ant·e la
          bank¹-not·ojn sur la plank·on […] ; mi konfes·as, mi iom konfuz·iĝ·is,
          mi el·ir·is en mi·a nokt·a rob²·o .

inter·konfuz·i

   (tr)

   1.
          Mal·ord·e {inter·miks·i} ; {konfuz·i^1} : ŝi·aj pens·oj est·is kiel
          inter·konfuz·it·a volv·aĵ·o ; brasik·oj kaj rap·oj kuŝ·is la grand·aj kaj
          mal·grand·aj, ĉiu·j inter·konfuz·it·e ; ŝi for·ŝov·is de la infan·a
          frunt·o ŝi·ajn inter·konfuz·it·ajn har·ojn, for·viŝ·is la larm·ojn ; la
          komplik¹·it·aj gramatik·aj regul·oj […] inter·konfuz·iĝ·is antaŭ ŝi·aj
          okul·oj, kiel bul·oj da inter·implik·it·aj faden·oj .

   2.
          Kred·i ke iu afer·o est·as ali·a afer·o,  ke iu ĝi·a ec·o est·as ali·a
          ol real¹·e; {konfuz·i^2} : mi inter·konfuz·is Strasburg⁽⁺⁾·on kaj
           ; se iu […] inter·konfuz·is si·an dekstr·an krur·on tiel
          kun la mal·dekstr·a krur·o de ali·a kajut·an·o, ke oni neniam el·trov·us
          […], ke  kun la dekstr·a krur·o de  ir·is vaĉ⁽⁺⁾·i .

mal·konfuz·i

   (tr)

          {Ord·ig·i} inter·konfuz·it·ajn afer·ojn, tiel, ke oni pov·as {disting·i}
          ili·ajn diferenc·ojn: tiu afer·o ŝajn·is al li unu el plej simpl·aj
          kaj mal·plej embaras·it·aj proces·oj, kiu·jn li est·is mal·konfuz·int·a
          en si·a jam long·a magistrat⁽⁺⁾·a viv·ad·o ; kial do mi, bon~vol·u tio·n al
          mi mal·konfuz·i ( {klar·ig·i} ), ek·furioz·is kontraŭ tiu mister·a
          konsil·ist·o ; oni las·os al la histori·ist·oj la zorg·on mal·konfuz·i
          la implik·aĵ·on . {mal·miks·i} , {mal·implik·i} , {klar·ig·i}

ne·konfuz·ebl·a

   1.
          Ne pov·ant·a est·i mal·disting·it·a de: la ide·o tia·mani¹·er·e esprim·it·a
          est·as jam bon·e kaj ne·konfuz·ebl·e kompren·at·a el la kun·tekst·o ;
          kiam la unu·aj plu·ver·oj fal·as sur sek·an ter·on, en la aer·o oni
          re·kon·as ne·konfuz·ebl·an odor·on: tiu·n de la pluv·o ; la tut·a roman¹·o
          hav·as klar·ajn, ne·konfuz·ebl·e rus·ajn kolor·ojn .

   2.
          Ne mal·trankvil·ig·ebl·a; ne·dub·ant·a, {cert·a} , mem·fid·a: ne·konfuz·ebl·a
          karakter·o. {aplomb⁶·a} , {ne·ŝancel·ebl·a} , {mal·varm+sang·a^2}

sen·konfuz·a

          Sen konfuz·o, hezit³·o  erar·o, {rekt·a} , {klar·a} : voj·o natur·a,
          sen·konfuz·a kaj sen·danĝer·a ; Neniu pov·as rest·i tut·e pur·a // 
          sen·konfuz·a. Ni ne dev·as est·i // Juĝ·ant·oj pri ni mem ; 
          ŝat·as ni·n kvazaŭ ŝi est·us ni·a bapt·o-patr·in·o, – sen·konfuz·e
          klar·ig·is  ;  admon·is ke ŝi fond·u apart·ajn kont³·ojn por
          la du dom·oj respektiv²·e, kaj sen·konfuz·e . {pur·a^2} ,
          {sen·artifik·a} , {virg·a}

   [artikol-versi⁹·o: 1.38 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________