konjekt⭑·/·i

konjekt⭑·i

   (tr)

          El·met⭑·i opini⭑·on, konklud⭑·on aŭ⭑ klar⭑·ig·on baz¹·it·an nur⭑ sur⭑
          probabl³·aĵ·oj:  vol⭑·is konjekt⭑·i la⭑ direkt⭑·on, en⭑ kiu ili
          ir⭑·is, sed⭑ tuj⭑ li⭑·aj pens⭑·oj implik⭑·iĝ·is ; mi tamen⭑ konjekt⭑·as, ke⭑
          sur⭑ la⭑ ter⭑·o ekzist⭑·as milion⭑·oj da⭑ hom⭑·oj, kiu·j est⭑·as cent⭑+foj⭑·e pli⭑
          kompat⭑·ind·aj ol⭑ la⭑ reĝ⭑·o ; la⭑ vidv⭑-in⭑·o konjekt⭑·is, ke⭑ tio est⭑·as la⭑
          edz⭑·in·o de⭑ la⭑ pord⭑·ist·o ; ĉiu·j simptom²·oj ebl⭑·ig·is konjekt⭑·i, ke⭑ la⭑
          plen⭑·a re·san⭑·iĝ·o est⭑·os nur⭑ afer⭑·o de⭑ temp⭑·o ; van⭑·e, nenie mi li·n
          vid⭑·is kaj⭑ mi konjekt⭑·is el⭑ tio, ke⭑ ver⭑+ŝajn⭑·e mi est⭑·is vid⭑·int·a li·n
          nur⭑ en⭑ mi⭑·a sonĝ⭑·o ; Petr⭑·o parol⭑·as sen⭑ direkt⭑·o, sed⭑ Paŭl⭑·o konjekt⭑·u
          . {supoz⭑·i} , {diven⭑·i} , {suspekt⭑·i}

          Rim.: Kiam⭑ oni _konjekt⭑·as_ io·n, oni dispon⭑·as almenaŭ⭑ pri⭑ sufiĉ⭑·e
          da⭑ inform¹·o, por⭑ elekt⭑·i la⭑ plej⭑ probabl³·an ebl⭑·on, sed⭑ ali⭑+flank⭑·e ne⭑
          sufiĉ⭑·e por⭑ firm⭑·e {konklud⭑·i} aŭ⭑ eĉ⭑ {pruv⭑·i} tiu·n. Tamen⭑ oni fid⭑·as,
          eĉ⭑ kred⭑·as, ke⭑ la⭑ propr⭑·a konjekt⭑·o est⭑·as ĝust⭑·a. Kiam⭑ oni _diven⭑·as_
          io·n, oni hav⭑·as tre⭑ mal·mult⭑·e aŭ⭑ neniu·n inform¹·on kaj⭑ nur⭑ hazard²·e
          supoz⭑·as ĝust⭑·e. Si⭑+mili⭑·e, se⭑ oni _supoz⭑·as_ io·n, mank⭑·as sufiĉ⭑·a
          inform¹·o, sed⭑ oni pli⭑ konsci⭑·as, ke⭑ tio, kio·n oni supoz⭑·as, pov⭑·as
          est⭑·i mal·ĝust⭑·a, oni mal·pli⭑ kred⭑·as je⭑ ĝi⭑·a ver⭑·ec·o. La⭑ supoz⭑·o oft⭑·e
          serv⭑·as kiel⭑ provizor¹·a baz¹·o por⭑ pli⭑·a rezon¹·ad·o aŭ⭑ decid⭑·o. Kiam⭑ oni
          _suspekt⭑·as_ io·n, tem⭑·as pri⭑ supoz⭑·o aŭ⭑ diven⭑·o de⭑ io mal·bon⭑·a, de⭑
          ies⭑ mal·bon⭑~ag⭑·o ks.

konjekt⭑·o

   1.
          Supoz⭑·a sed⭑ ne⭑ cert⭑·a {opini⭑·o} , konklud⭑·o aŭ⭑ klar⭑·ig·o: supoz⭑·ant·e,
          ke⭑ li est⭑·as prav⭑·a en⭑ si⭑·aj konjekt⭑·oj […] ; ĉu⭑ ŝi ne⭑ trov⭑·os ia·n
          skrib⭑·aĵ·on pruv⭑·ant·an, kiu rajt⭑·ig·us ŝi⭑·ajn konjekt⭑·ojn ; mi·n ĝen⭑·is
          la⭑ konjekt⭑·o, ke⭑ li ebl⭑·e ne⭑ taks⭑·as mi·n laŭ·valor⭑·e ; eĉ⭑ konjekt⭑·on
          mi ne⭑ hav⭑·is, kiom⭑·an strat⭑·on ni ir⭑·as .

   2.
          Asert¹·o, kiu·n oni opini⭑·as ver⭑·a, sed⭑ ankoraŭ⭑ ne⭑ sukces⭑·is
          {demonstr⁽⁺⁾·i} : la⭑ konjekt⭑·o pri⭑ la⭑ kvar⭑ kolor⭑·oj ricev⭑·is solv⭑·on
          help⭑·e de⭑ komput⁹·il·o; ĝis⭑ antaŭ⭑ ne·long⭑·e la⭑ t.n. „teorem²·o de⭑
           “ est⭑·is nur⭑·a konjekt⭑·o. {aksiom¹·o} , {teorem²·o}

konjekt⭑·ebl·a

          Tia, ke⭑ oni pov⭑·as konjekt⭑·i ĝi·n: [li⭑·a kondut⭑·o] nask⭑·is divers⭑·ajn
          komentari⭑·ojn pli⭑ konjekt⭑·ebl·ajn unu·j ol⭑ la⭑ ali⭑·aj ; la⭑ lern⭑·ant·o de⭑
          Esperant⭑·o sci⭑·as, ke⭑ li pov⭑·as mem⭑ kre⭑·i vort⭑·ojn, ekzempl⭑·e
          manĝ⭑·ind·a, kun⭑ cert⭑·ec·o ke⭑ tiu vort⭑·o ekzist⭑·as kaj⭑ est⭑·as korekt⭑·a,
          ke⭑ ĝi⭑·a signif⭑·o est⭑·as pli⭑-mal·pli⭑ konjekt⭑·ebl·a . {antaŭ·vid⭑·ebl·a} ,
          {probabl³·a} , {supoz⭑·ebl·a}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/12/12 20:25:39 ]
     __________________________________________________________________