konjug⁽⁺⁾·/·i

konjug⁽⁺⁾·i

          {Konjugaci⭑·i} : mal·regul⭑·a konjug⁽⁺⁾·ad·o ; la⭑ ital⁸·aj verb⭑·oj est⭑·as
          kon⭑-jug⭑·at·aj kun⭑ apart⭑·aj fin⭑·aĵ·oj laŭ⭑ la⭑ person⭑·o, kiu est⭑·as la⭑
          subjekt⭑·o .

konjug⁽⁺⁾·o

   1.
          {Konjugaci⭑·o} : riĉ⭑·a lingv⭑·o do⭑ bezon⭑·as tut⭑·e ne⭑ de·klin⭑-ar⭑·on,
          konjug⁽⁺⁾·ar·on, aŭ⭑ sintaks¹·on mal·facil⭑·ajn .

   2.
          {Bild¹·ig·o} , kiu ĵet⭑·as objekt⭑·on al⭑ ĝi⭑·a {kon⭑-jug⭑·it·o} : la⭑ konjug⁽⁺⁾·o
          de⭑ kompleks⁽⁺⁾·oj est⭑·as {involuci⁽⁺⁾·o} .

konjug⁽⁺⁾·aĵ·o

          {kon⭑-jug⭑·it·o.}

kon⭑-jug⭑·it·a

        a)
                (p.p. {kompleks⁽⁺⁾·o} , rilat⭑·e al⭑ ali⭑·a) Hav⭑·ant·a sam⭑·an {reel⁽⁺⁾·an
                part⭑·on} , sed⭑ {kontraŭ·sign⭑·an} {imaginar⁽⁺⁾·an part⭑·on} :
                 est⭑·as kon⭑-jug⭑·it·a rilat⭑·e al⭑  ; kon⭑-jug⭑·it·a
                funkci¹·o (kies⭑ valor⭑·oj est⭑·as kon⭑-jug⭑·it·aj rilat⭑·e al⭑ tiu·j de⭑
                la⭑ original¹·o); kon⭑-jug⭑·it·a matric⁹·o (matric⁹·o, kies⭑ element¹·oj
                est⭑·as kon⭑-jug⭑·it·aj rilat⭑·e al⭑ tiu·j de⭑ la⭑ original¹·o); la⭑ sum⭑·o
                de⭑ du⭑ kon⭑-jug⭑·it·aj kompleks⁽⁺⁾·oj est⭑·as reel⁽⁺⁾·a; la⭑ produt⁽⁺⁾·o de⭑ du⭑
                kon⭑-jug⭑·it·aj kompleks⁽⁺⁾·oj egal⭑·as al⭑ kvadrat¹·o de⭑ ili⭑·a komun⭑·a
                {modul¹·o} .

        b)
                (p.p. {sub·grup⭑·o}  , rilat⭑·e al⭑ sub·grup⭑·o  ) Tia, ke⭑
                ekzist⭑·as {intern⭑·a aŭtomorfi⁽⁺⁾·o} de⭑  al⭑  .

          Rim.: Ekzist⭑·as plur⁴·aj ali⭑·aj matematik¹·aj senc⭑·oj por⭑ ĉi⭑ tiu
          adjektiv⭑·o.

kon⭑-jug⭑·it·o

          Kon⭑-jug⭑·it·a objekt⭑·o.

        a)
                (de⭑ {kompleks⁽⁺⁾·o} ) Ĝi⭑·a {kon⭑-jug⭑·it·a ^1.a} nombr⭑·o: la⭑
                kon⭑-jug⭑·it·on de⭑  oni kutim⭑·e sign⭑·as per⭑  kun⭑ supr⭑·a
                horizontal⭑·a strek⭑·o, nom⭑·e  (leg⭑·u:  trab⭑·o); ĉiu
                kompleks⁽⁺⁾·o egal⭑·as al⭑ la⭑ kon⭑-jug⭑·it·o de⭑ si⭑·a kon⭑-jug⭑·it·o;
                kon⭑-jug⭑·it·o de⭑ matric⁹·o, de⭑ funkci¹·o.

        b)
                (de⭑ {sub·grup⭑·o} ) Sub·grup⭑·o, {kon⭑-jug⭑·it·a ^1.a} rilat⭑·e al⭑ ĝi.

          Rim.: Apud⭑ „kon⭑-jug⭑·it·o“ kaj⭑ „konjug⁽⁺⁾·aĵ·o“, kiu anstataŭ⭑·as la⭑ unu⭑·an
          en⭑ , iu·j prov⭑·is en·konduk⭑·i „konjug⁽⁺⁾·o“ por⭑ la⭑ sam⭑·a senc⭑·o, sur·baz¹·e
          de⭑ rezon¹·ad·o simil⭑·a al⭑ tiu en⭑ . Prav⭑·e, ke⭑ la⭑ verb⭑·o „konjug⁽⁺⁾·i“ ne⭑
          hav⭑·as fak⭑·an senc⭑·on, sed⭑ tiu, kiu·n oni pov⭑·as etimologi²·e
          re·konstru⭑·i est⭑·as de⭑ la⭑ tip¹·o „met⭑·i en⭑ rilat⭑·on du⭑ iel⭑ simetri¹·ajn
          objekt⭑·ojn“. Ebl⭑·as do⭑ dir⭑·i, ke⭑  kaj⭑  est⭑·as kon⭑-jug⭑·it·aj
          nombr⭑·oj, do⭑ kon⭑-jug⭑·it·oj (cert⭑·e ne⭑: konjug⁽⁺⁾·aĵ·oj). Tio·n
          konsider⭑·ant·e, la⭑ mal·nov⭑·a form⭑·o „kon⭑-jug⭑·it·o“ est⭑·as logik¹·a kaj⭑
          rest⭑·as laŭ⭑ ni prefer⭑·ind·a.

mem·kon⭑~jug⭑·it·a

          (p.p. {sub·grup⭑·o} ) {Kon⭑-jug⭑·it·a} kun⭑ si mem⭑. {invariant⁽⁺⁾·a ^2}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.42 2023/12/03 09:58:55 ]
     __________________________________________________________________