konjunkci⭑·/·o

konjunkci⭑·o

   1.
          Sen·fleksi¹·a vort⭑·o uz⭑·at·a por⭑ kun·ig⭑·i du⭑ vort⭑·ojn, du⭑ propozici²·ojn aŭ⭑
          du⭑ fraz¹·ojn, ekzempl⭑·e: {anstataŭ⭑} , {aŭ⭑} , {ĉar⭑} , {ĉu⭑} , {do⭑} ,
          {ja⭑} , {kaj⭑} , {ke⭑} , {krom⭑} , {kvankam⭑} , {kvazaŭ⭑} , {minus⁸} ,
          {nek⭑} , {nu⭑} , {ol⭑} , {plus⁸} , {por⭑} , {se⭑} , {sed⭑} , {tamen⭑} :
          la⭑ vort⭑·oj „por⭑“ kaj⭑ „anstataŭ⭑“, uz⭑·at·aj antaŭ⭑ infinitiv²·o, hav⭑·as
          la⭑ senc⭑·on ne⭑ de⭑ pur⭑·a prepozici⭑·o, sed⭑ preskaŭ⭑ de⭑ konjunkci⭑·o ; la⭑
          konjunkci⭑·an uz⭑·ad·on de⭑ „ambaŭ⭑“ en⭑ la⭑ fraz¹·o „ni loĝ⭑·as en⭑ London⭑·o
          ambaŭ⭑ en⭑ somer⭑·o kaj⭑ en⭑ vintr⭑·o“ mi trov⭑·as tut⭑·e ne⭑ aprob⭑·ind·a
          (est⭑·as konsil⭑·ind·e dir⭑·i: „kiel⭑ en⭑ somer⭑·o, tiel⭑ ankaŭ⭑ en⭑ vintr⭑·o“,
          aŭ⭑ „ne⭑ nur⭑ en⭑ somer⭑·o, sed⭑ ankaŭ⭑ en⭑ vintr⭑·o“) .

          Rim.: Kelk⭑·aj konjunkci⭑·oj de·ven⭑·as de⭑ la⭑ sam⭑+nom⭑·aj {prepozici⭑·oj} :
          anstataŭ⭑, krom⭑, por⭑.

   2.
          {Logik¹·a operaci¹·o} , kiu al⭑ du⭑ {propozici²·oj} asoci¹·as la⭑
          propozici²·on, kiu est⭑·as ver⭑·a, se⭑ kaj⭑ nur⭑ se⭑ ambaŭ⭑ est⭑·as ver⭑·aj;
          rezult²·o de⭑ tiu operaci¹·o: la⭑ konjunkci⭑·on de⭑  kaj⭑  oni foj⭑·e
          sign⭑·as per⭑  (leg⭑·u: po⭑ kaj⭑ ku⁹·o).

          Rim.: Pli⭑ esperant⭑·ec·a, tradici¹·a kaj⭑ ne·mal·koher⁹·a termin⭑·o est⭑·as
          {kaj¹·o} . La⭑ uz⭑·o de⭑ la⭑ vort⭑·o konjunkci⭑·o por⭑ nom⭑·i nur⭑ unu⭑
          {lig⭑·il·on^4} sekv⭑·as mis·tradici¹·on latin⁽⁺⁾·id·an, kaj⭑ est⭑·as logik¹·e
          difekt⭑·a en⭑ lingv⭑·oj, kiu·j per⭑ la⭑ sam⭑·a nom⭑·o sign⭑·as la⭑ pli⭑
          ĝeneral¹·an koncept²·on gramatik⭑·an (kaj⭑ Esperant⭑·o est⭑·as tia lingv⭑·o,
          ĉar⭑ la⭑ gramatik⭑·a senc⭑·o de⭑ la⭑ vort⭑·o konjunkci⭑·o est⭑·as por⭑ ĝi
          fundament⭑·a ― dum⭑ la⭑ uz⭑·o por⭑ nom⭑·i logik¹·an operaci¹·on, tut⭑·e
          freŝ⭑+dat⭑·a: PIV1 ĝi·n ne⭑ kon⭑·as). Ekz-·e „kaj⭑“, „aŭ⭑“, „se⭑“ est⭑·as
          konjunkci⭑·oj^1 ‐ sed⭑ ial⭑ (kial⭑?!) nur⭑ „kaj⭑“ est⭑·as konjunkci⭑·o^2.
          Kiel⭑ pruv⭑·is diskut¹·o en⭑  , iu·j
          latin⁽⁺⁾·id+lingv⭑·aj esperant⭑·ist·oj efektiv⭑·e konfuz⭑·as la⭑ senc⭑·on
          fundament⭑·an kun⭑ la⭑ special⭑·a senc⭑·o matematik¹·a.

dis·ig⭑·a konjunkci⭑·o

          Kun·ord⭑·ig·a konjunkci⭑·o, esprim⭑·ant·a tia·n rilat⭑·on inter⭑ la⭑ kun·ig⭑·at·aj
          part⭑·oj, ke⭑ ebl⭑·as ili⭑·a dis·ig⭑·o aŭ⭑ altern⭑·ad·o; ekzempl⭑·e: {aŭ⭑...
          aŭ⭑...} , {jen⭑... jen⭑..} .

kontraŭ·met⭑·a konjunkci⭑·o

          Kun·ord⭑·ig·a konjunkci⭑·o, inter·lig⭑·ant·a tia·jn part⭑·ojn, kiu·j aper⭑·as
          kiel⭑ kontraŭ⭑·oj; ekzempl⭑·e {sed⭑} , {tamen⭑} .

korelativ²·aj konjunkci⭑·oj

          Par⭑·aj konjunkci⭑·oj; ekzempl⭑·e {ju⭑... } {des⭑...} , {nek⭑ ... nek⭑ ..}
          .

kun·ord⭑·ig·a konjunkci⭑·o

          {Kun·ord⭑·ig·il·o} .

sub·ord⭑·ig·a konjunkci⭑·o, de·pend⭑·ig·a konjunkci⭑·o

          {Sub·ord⭑·ig·il·o} .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.39 2023/12/03 09:58:56 ]
     __________________________________________________________________