vidu ankaŭ la klarigojn
konsil·/·i

konsil·i

   (tr)

          Indik³·i al iu tio·n, kio·n oni opini·as, ke li dev·us far·i: la
          kurac·ist·o konsil·is al mi ir·i en ŝvit+ban·ej·on ; la montr·it·ajn naŭ
          vort·ojn mi konsil·as bon·e el·lern·i ; oni konsil·as kaj konsol·as sed
          help·i ne vol·as; ne·konsil·ebl·a karakter·o (kiu ne vol·as est·i
          konsil·at·a); nek help·ebl·e, nek konsil·ebl·e (pp tut·e embaras·it·a
          situaci·o, pri kiu oni pov·as nek help·i, nek konsil·i); kie ne
          est·as konsil·ebl·e, tie ne est·as help·ebl·e (neces·as konsil·i por
          help·i) .

   {rekomend·i} {instig·i}

konsil·o

   1.
          Indik³·o don·it·a al iu pri tio, kio·n oni opini·as, ke li dev·us far·i:
          li ne atent·is la konsil·on de la mal·jun·ul·oj ; saĝ·ul·o aŭskult·as
          konsil·on ; anstataŭ kur·i sur la teras·o, obe·u mi·an konsil·on kaj
          kuŝ·iĝ·u ; Kaj vi de mi akcept·u la konsil·on, // Ne am·u tro la
          sun·on kaj la stel·ojn ; vi ne sekv·is la konsil·on de fidel·ul·o !
          montr·oj kaj konsil·oj est·as facil·aj ; pet·i konsil·on de iu .
          {admon·o} , {avert·o} , {aviz·o} , {instru·o}

   2.
          {El·turn·iĝ·o} el embaras·o: ni ne sci·as ali·an konsil·on ol prokrast·i
          la afer·on; ne ekzist·as saĝ·o, ne ekzist·as prudent·o, ne ekzist·as
          konsil·o kontraŭ la Etern·ul·o ; kontraŭ ĉiu mal·facil·o ekzist·as
          konsil·o ; post dorm·a trankvil·o ven·as bon·a konsil·o . {ebl·ec·o} ,
          {el·ir·ej·o^2} , {help·o} , {solv·o^2}

konsil·an·ar·o

          {konsil·ist·ar·o}

konsil·ant·o

          Tiu, kiu don·as konsil·ojn: li […] rigard·is si·ajn trankvil+anim·ajn
          konsil·ant·ojn kun rid·et·o ; kort·eg·a konsil·ant·o ;
          kort·eg·an·o-konsil·ant·o ; venk·o ven·as per mult·e da konsil·ant·oj .

konsil·ant·ar·o

          {Konsil·ist·ar·o} : li pov·as pli bon·e klar·ig·i ĉio·n al mi·a sinjor·o,
          ĉar li est·as saĝ·ul·o kaj membr·o de la plej alt·a konsil·ant·ar·o de
          ni·aj urb·oj ; sid·ant·a en la konsil·ant·ar·o de la saĝ·ul·oj .

konsil·ist·o

   1.
          Titol·o de ŝtat·a  komun·um·a ofic·ist·o: grand~imperi·estr·a
          nokt·o-tabl·a kant·ist·o kun la rang·o de konsil·ist·o de la unu·a klas·o
          ; la jur·a konsil·ist·o […] hav·is tre bon·e en la memor·o la
          okaz·int·aĵ·ojn de la jar·o 1801 .

   2.
          Person·o, kiu profesi·e don·as konsil·ojn: la reĝ·o kun·vok·is si·ajn
          konsil·ist·ojn, por ke, ĉiu el ili el·dir·ant·e si·an opini·on, li pov·u
          far·i decid·on ; ni vok·os ĉiu·jn saĝ·ajn konsil·ist·ojn ; li est·is la
          konsil·ist·o de la milit·a ministr¹·o .

konsil·ist·ar·o

          Ar·o da person·oj komisi·it·aj por konsil·i estr·on de regn·o, arme¹·o,
          distrikt·o ktp: la konsil·ist·ar·o de la Lig·o de Naci·oj; la reĝ·o
          kun·vok·is la konsil·ist·ar·on . {komision⁴·o} , {komitat·o} .

konsil·iĝ·i

   (ntr)

          Pet·i de iu, ke li konsil·u, {konsult³·i} : la reĝ·o […] konsil·iĝ·is
          kun si·aj serv·ant·oj ; li konsil·iĝ·is kun si·aj eminent·ul·oj kaj
          for·tul·oj ; mi dev·as […] inter·konsil·iĝ·i kun mi·aj serv·ist·oj .

de·konsil·i, mal·konsil·i

   (tr)

          Konsil·i iu·n, ke li ne far·u ia·n ag·on: kial la prudent·o dev·as
          mal·konsil·i al vi vizit·ad·i ni·n? . {avert·i 3} , {de·admon·i}

sen·konsil·a

          Ne sci·ant·a kiel ag·i kaj ne ricev·ant·a konsil·ojn pri tio: ili
          star·is sen·konsil·aj, rigard·ant·e si·n reciprok·e per ne·cert·aj
          rigard·oj . {embaras·it·a} , {perpleks⁽⁺⁾·a} , {sen·help·a}

sen·konsil·ec·o

          Stat·o de tiu, kiu ag·as sen mem·cert·o, ne sci·ant·e ĉu bon·e 
          mal·bon·e: li·aj problem¹·oj lig·iĝ·as […] al la sen·konsil·ec·o de
          patr·in·o de·vant·a li·n eduk·i sol·a .

   [artikol-versi⁹·o: 1.44 2023/12/18 06:32:39 ]
     __________________________________________________________________