vidu ankaŭ la klarigojn
konsum·/·i

konsum·i

   (tr)

          Iom post iom detru·i, for·pren·ant·e part·et·ojn:

        a)
                Detru·i iom post iom la substanc²·on de io; mal·rapid·e kaj
                grad·e neni·ig·i, per·dig·i: fajr·o […] konsum·is la brul-ofer·on ;
                ĉiu·jn si·ajn tag·ojn li konsum·is en mal·lum·o, […] mal·san·o kaj
                mal·agrabl·aĵ·oj! ; mi konsum·as la temp·on de vi·a sankt·ec·o per
                mi·a mal·saĝ·a babil·ad·o ; mi konsum·os (for konsum·os) mi·an
                koler·on sur ili . {el·ĉerp·i} , {el·spez·i}

        b)
                Iom post iom detru·i io·n, pren·ant·e el substanc²·o por
                sin⁸-nutr·ad·o  por person·a uz·ad·o: konsum·i kandel·on,
                viand·on, pan·on; li konsum·is la tut·an proviz·on ; ĉio jam
                est·as konsum·it·a, ni hav·as ankoraŭ du·on·on da pan-bul·o ;
                sen·cel·e kaj van·e mi konsum·is mi·an fort·on ; konsum·i si·an
                antaŭ·an gras·on (viv·i el ŝpar·it·aĵ·oj) ; konsum·i si·an gren·on
                antaŭ ĝi·a matur·iĝ·o . {el·suĉ·i} , {for·manĝ·i} , {for·uz·i}

        c)
                Pere·ig·i iu·n iom post iom per mal·rapid·a kaj konstant·a
                sen·fort·ig·ad·o: mal·sat·o konsum·os li·an fort·on ; ne·sat·ig·ebl·a
                soif·o ŝi·n konsum·is ; dum la tag·o mi·n konsum·is la varm·eg·o,
                kaj dum la nokt·o la mal·varm·o ; ni ne konsum·u ni·ajn kor·ojn
                per van·aj aflikt³·iĝ·oj ; nigr·a melankoli³·o […] ŝi·n mal·rapid·e
                konsum·os, kaj iom post iom ŝi·n ĉiu+tag·e mort·ig·os . {lac·ig·i}

konsum·ant·o

          Tiu, kiu konsum·as viv-rimed·ojn: ju pli est·as da hav·o, des pli
          mult·aj est·as ĝi·aj konsum·ant·oj ; la apart·aj konsum·ant·oj dev·as iom
          post iom al·kutim·iĝ·i al nov·aj rimed·oj ; Asoci¹·o de Konsum·ant·oj kaj
          Impost¹-pag·ant·oj ; la special·aj bier-spec·oj ĝu·as rest·ar·iĝ·on sub
          influ·o de la pli kritik·em·a konsum·ant·o .

konsum·iĝ·i

   1.
          Iom post iom perd·iĝ·i, neni·iĝ·i: konsum·iĝ·is la akv·o de la fel-sak·o
          ; la farun·o en la vaz·o ne konsum·iĝ·is ; la proviz·o konsum·iĝ·is ;
          vi·aj vest·oj konsum·iĝ·as de tine·oj .

   2.
          Iom post iom perd·i si·ajn fort·ojn: konsum·iĝ·i per mal·san·o, de
          mal·ĝoj·o, en van·a serĉ·ad·o, en dub·oj; Abraham konsum·iĝ·is kaj
          mort·is en bon·a mal·jun·ec·o ; mi·aj fort·oj mal·aper·is, mi·a korp·o
          konsum·iĝ·is ; mi·a anim·o konsum·iĝ·is de sopir·o . {kaduk·iĝ·i} ,
          {velk·i}

konsum·ism·o

          Stat·o de soci³·o, en kiu objekt·oj abund³·as kaj est·as grand+kvant·e
          kaj rapid·e konsum·at·aj: la maneken⁽⁺⁾·o funkci¹·as kiel instrument¹·o de
          konsum·ism·o kiu vend·as ; la nun·a mez·a generaci·o kon·is nenio·n
          ali·an ol bon~fart·on kun sen·problem¹·a konsum·ism·o ; kiam Nando
          ek·sent·is, ke ekster ĉi konsum·ism·a soci³·o ebl·e est·as io ali·a, li
          for·las·is ĉio·n kaj pedal¹·e ek·vojaĝ·is .

for·konsum·i

   (tr)

          Ĝis plen·a neni·ig·o konsum·i: fajr·o […] for·konsum·is ĝi·ajn frukt·ojn
          ; infer·aj turment·oj […] mi·n for·konsum·as ; la labor·ist·in·oj perd·as
          la san·on super la maŝin·oj, kiu·j […] for·konsum·as la fort·ojn ; la
          hom·oj est·as for·konsum·at·aj de pli da envi·o, da zorg·oj ; li eg·e
          kompat·is ni·ajn riĉ·ul·ojn, kiu·jn […] ni dev·ig·as for·konsum·i la
          propr·aĵ·on de ali·ul·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.26 2023/12/03 09:58:57 ]
     __________________________________________________________________