kontempl⁽⁺⁾·/·i

kontempl⁽⁺⁾·i

   (tr)

          {Rigard⭑·i} long⭑·e, pri·pens⭑·e, absorb³·it·e: Jano kontempl⁽⁺⁾·is la⭑ fot⁹·on,
          ĝi efektiv⭑·e est⭑·is admir⭑·ind·a ; kiu·j, laŭ⭑ vi, est⭑·as ver⭑·aj
          filozof¹·oj? – person⭑·oj kiu·j kontempl⁽⁺⁾·as la⭑ ver⭑·on ; ŝi kontempl⁽⁺⁾·is
          [ŝi·n] minut⭑·et·on kvazaŭ⭑ mir⭑·ant·e, ke⭑ tia mizer⭑·a insekt⭑·o kapabl⭑·as
          hav⭑·i civiliz⭑·it·ajn sent⭑·ojn ; medit⭑·em·e kontempl⁽⁺⁾·ant·e akv⭑·on,
          ŝaŭm⭑·ant·an laŭ⭑ ŝton⭑·oj, la⭑ afrik⁸·an·o subit⭑·e ek·sent⭑·is sur⭑ si ies⭑
          rigard⭑·on ; bon⭑·a okaz⭑·o por⭑ kontempl⁽⁺⁾·i unu⭑+rigard⭑·e la⭑ stat⭑·on de⭑ la⭑
          stud¹·oj pri⭑ tiu tem⭑·o est⭑·as nun⭑ la⭑  .
          {admir⭑·i} , {atent⭑·i} , {ekzamen⭑·i^1} , {esplor⭑·i} , {konsider⭑·i} ,
          {medit⭑·i} , {observ⭑·i^1}

kontempl⁽⁺⁾·ad·o

          Observ⭑·ad·o kaj⭑ en·pens⭑·iĝ·o, {medit⭑·ad·o} : bru⭑·aj voĉ⭑·oj ĝen⭑·as ĝu⭑·an
          kontempl⁽⁺⁾·ad·on ; [li] abrupt²·e met⭑·is fin⭑·on al⭑ si⭑·a kontempl⁽⁺⁾·ad·o por⭑
          ek·paŝ⭑·i ; li pas⭑·ig·is plur⁴·ajn jar⭑·ojn de⭑ sol⭑·a viv⭑·o, sin⁸-don⭑·ant·a al⭑
          kontempl⁽⁺⁾·ad·o kaj⭑ verk⭑·ad·o ; mir⭑·ind·e, […] ke⭑ post⭑ kontempl⁽⁺⁾·ad·o pri⭑
          kio est⭑·as di⭑·a, kiam⭑ oni re·ven⭑·as al⭑ la⭑ hom⭑·a mond⭑·o oni ag⭑·as
          mal·dec⭑·e . {admir⭑·o} , {atent⭑·o} , {fascin⁽⁺⁾·o} , {interes⭑·o^2} ,
          {konsider⭑·o} , {konstern⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.13 2023/12/03 09:58:57 ]
     __________________________________________________________________