vidu ankaŭ la klarigojn
kov·/·i

kov·i

   (tr)

   1.
          Fleg·i ov·ojn hav·ig·ant·e al ili taŭg·ajn varm·on kaj ali·ajn kondiĉ·ojn
          kaj tiel ebl·ig·ant·e la matur·iĝ·on de la embri·o: perdrik·o kov·as
          ov·ojn, kiu·jn ĝi ne nask·is ; tie nest·os salt·ant·a serpent·o kaj
          met·os ov·ojn kaj kov·os ; mi hodiaŭ sid·ig·is kov·i du kok·in·ojn, kaj
          […] baldaŭ ni hav·os kok·id·et·ojn ; bird-in·o kov·as sur ov·oj […] mez·e
          de la dent+grinc·ig·a vintr·o .

   2.
          Plej zorg·e gard·i kaj fleg·i: la patr·in·o kov·as si·an fil·on.
          {dorlot·i}

   3.
          Kaŝ·e konserv·i io·n, por ke ĝi aper·u post·e; kaŝ·e prepar·i; zorg·e
          fleg·i kaŝ·it·an sent·on: tiu·jn fakt¹·ojn kov·is Kristofor⁽⁺⁾·o por trov·i
          simil·an solv·on por si mem ; hodiaŭ, fin+fin·e, io okaz·os,
          percept¹·int·e tiu·n antaŭ·sent·on, ŝi kov·is kaj fleg·is ĝi·n en si·a
          anim·o, zorg·ant·e, ke ĝi ŝi·n ne for·las·u ; li ankoraŭ kov·os
          danĝer·eg·ajn plan·ojn ; en si·a plej intim·a intern·o  kov·is
          sen·lim·an admir·on por la prototip²·o de si·aj angl·aj koleg·oj de
           . {agit²·i^2.b} , {akuŝ·i^2} , {konsider·i^2}

kov·ad·o

          Ag·o kov·i: en la temp·o de kov·ad·o .

kov·ej·o

   1.
          Lok·o, kie bird·o kov·as ov·ojn: mi vid·is, kiel [la rok³·oj] far·iĝ·as
          kov·ej·o de bird·oj . {nest·o} .

   2.
          Lok·o kie est·as fleg·at·aj kaj eduk·at·aj ag·ant·oj por iu afer·o: la
          lern·ej·o […] tre sukces·is kiel model·o de modern¹·a lern·ej·o kaj
          ankaŭ kiel kov·ej·o de nov·aj esperant·ist·oj kaj font·o de kultur¹·a
          verk·ad·o ; pri la reĝ·a kort·o de la franc·a urb·o  , kie oni
          sufok·is ribel·on de pra·krist·an·ism·aj val-dan⁸·oj, li skrib·is (...):
          „jen kov·ej·o por mort-bat·ont·oj […]“ .

   3.
          Nask·ej·o, lok·o kie io est·iĝ·as kaj de kie ĝi dis·vast·iĝ·as, centr·o,
          plej aktiv·a punkt·o: sub unu arbust⁶·a kaŝ·ej·o est·iĝ·as kov·ej·o de
          konspir·o ; kov·ej·o de epidemi¹·o ; kov·ej·o de milit·o. {fokus·o^3}

kov·il·o

          Aparat¹·o proviz·ant·a konstant·an temperatur¹·on, taŭg·an por kov·i
          ov·ojn, por kresk·ig·i hist⁽⁺⁾·ojn kaj simpl·ajn organism¹·ojn,  por
          fleg·i {fru~nask·it·ojn} ; {inkubator⁽⁺⁾·o} : mi·a du·a fi·lin·o nask·iĝ·is
          tro fru·e kaj la kurac·ist·oj don·is al ŝi neniu·n ŝanc¹·on, ni
          telefon¹·is plur⁴+lok·e: nenie est·is kov·il·o .

el·kov·i

   (tr)

   1.
          El·ov·ig·i, el·ŝel·ig·i id·ojn post sufiĉ·a kov·ad·o: la mal·jun·a kort·a
          kok·in·o […] kvin foj·ojn el·kov·is kok·id·ojn ; tie kuŝ·is anas·in·o sur
          si·a nest·o, por el·kov·i si·ajn id·ojn .

   2.
          Ek·aper·ig·i, nask·i: [ili] kred·ebl·e, el·kov·as nov·ajn plan·ojn ; la
          liber·ec·o el·kov·as kolos¹·ojn kaj ekstrem·aĵ·ojn ; la moment·a kriz·o
          el·kov·is ide·on ; la pens·ad·o el·kov·is nenio·n, sed mi ne pov·is
          halt·ig·i ĝi·n ; plur⁴·aj german-lingv·an·oj el·kov·is plen·e mal·ĝust·an
          interpret¹·ad·on de la esperant·a esprim·o . {akuŝ·i.}

el·kov·aĵ·o, kov·it·ar·o

          Id⁽⁺⁾·ar·o; id·oj, kiu·jn oni (ver·e) el·kov·is  (figur·e) nask·is : zorg·u
          unu·e pri vi·aj propr·aj id·aĉ·oj kaj ne okup·u vi·n pri la el·kov·aĵ·o de
          ali·aj ! en kamp·o da matur·a gren·o trov·iĝ·is kov·it·ar·o de alaŭd-id·oj
          .

el·kov·iĝ·i

   (ntr)

          {El·ov·iĝ·i} post kov·it·ec·o: unu rigard·o sufiĉ·is por montr·i, ke
          preskaŭ ĉiu·j ov·oj el·kov·iĝ·is ; la feniks²·o laŭ·dir·e ver·e el·kov·iĝ·is
          nun en la supr·a Egipt⁽⁺⁾·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.32 2023/12/03 09:59:00 ]
     __________________________________________________________________