kraĉ⭑·/·i

kraĉ⭑·i

   (tr)

   1.
          El·ĵet⭑·i sekreci¹·aĵ·on aŭ⭑ iu·n likv⁸·on el⭑ la⭑ buŝ⭑·o per⭑ rapid⭑·a, vol⭑·a
          el·spir⭑·o: ne⭑ kraĉ⭑·u en⭑ put⭑·on, ĉar⭑ vi trink⭑·i bezon⭑·os ; kraĉ⭑·i sur⭑
          iu·n, sur⭑ io·n (sign⭑·e de⭑ mal·estim⭑·o); kraĉ⭑·i sang⭑·on; {sput⭑·i}

   2.
          El·ĵet⭑·i: la⭑ natur⭑·o el·kraĉ⭑·u mi·n kiel⭑ eksterm⭑·ind·an best⭑·on, se⭑ mi
          romp⭑·os tiu·n ĉi⭑ ĵur⭑·on; ĉiu+dimanĉ⭑·e la⭑ urb⭑·o kvazaŭ⭑ el·kraĉ⭑·as si⭑·an
          tut⭑·an loĝ⭑·ant·ar·on en⭑ la⭑ ĉirkaŭ·aĵ⭑·on; kiu supr⭑·en kraĉ⭑·on ĵet⭑·as, si⭑·an
          barb⭑·on al⭑ ĝi sub·met⭑·as.

kraĉ⭑·aĵ·o

          Muk⭑·o, saliv¹·o, kiu·n iu el·kraĉ⭑·is: li kraĉ⭑·is sur⭑ la⭑ ter⭑·on, kaj⭑
          far⭑·is el⭑ la⭑ kraĉ⭑·aĵ·o kot⭑·on

kraĉ⭑·uj·o

          Pot⭑·o por⭑ ricev⭑·i kraĉ⭑·aĵ·ojn: tri⭑ par⭑·oj da⭑ or⭑·aj kraĉ⭑·uj·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/12/03 09:59:00 ]
     __________________________________________________________________