krak⭑·/·i

krak⭑·i

   (ntr)

          {Bru⭑·i} sek⭑·e pro⭑ ŝir⭑·ad·o, krev⭑·ad·o aŭ⭑ romp⭑·ad·o: la⭑ hel⭑·a fajr⭑·o gaj⭑·e
          krak⭑·ad·is ; krak⭑·is paf⭑·o post⭑ paf⭑·o ; vi rekompenc⭑·e don⭑·is krak⭑·ant·an
          vang⭑·o-frap⭑·on ! kaf⭑-muel⭑·il·o […] komenc⭑·is krak⭑·ad·i ; la⭑ mal·grand⭑·a
          Nik⁽⁺⁾·o krak⭑·ad·is tiam⭑ per⭑ si⭑·a vip⭑·o ; pez⭑·aj rad⭑·oj krak⭑·is obtuz³·e ;
          vent⭑·eg·o krak⭑·ig·ant·a la⭑ arb⭑·ojn ; ek·krak⭑·is frap⭑·o de⭑ tondr⭑·o, tiel⭑
          profund⭑·a, tiel⭑ terur⭑·a, kia·n neniu iam⭑ aŭd⭑·is ; [ili]
          krak⭑-manĝ⭑·et·ad·is la⭑ mal·dik⭑·ajn mac⭑·ojn ; [li] parol⭑·is plu⭑·e kun⭑
          krak⭑·ant·a (rid⭑-krak⭑·ant·a) ton⭑·o de⭑ gaj⭑·ig·ist·o ; li mensog⭑·as tiel⭑, ke⭑
          la⭑ mur⭑·oj krak⭑·as .

krak⭑

   (son⭑-imit⭑·o)

          {Son⭑·o} de⭑ {krev⭑·o} , de⭑ romp⭑·o: krak⭑! ek·ĝem⭑·is la⭑ ov⭑·o-ŝel⭑·o ; krak⭑·',
          krak⭑·'! ek·bru⭑·is ĉiu·j mebl⭑·oj ; „krak⭑!“ la⭑ silikv⁽⁺⁾·o krev⭑·is, kaj⭑ ĉiu·j
          kvin⭑ piz⭑·oj el·rul⭑·iĝ·is .

krak⭑·o

          Bru⭑·o de⭑ io krev⭑·ant·a, romp⭑·iĝ·ant·a: vitr⭑·a pord⭑·o […] ferm⭑·iĝ·is kun⭑
          laŭt⭑·a krak⭑·o ; tondr⭑·a krak⭑·o ; est⭑·is krak⭑·o, kvazaŭ⭑ ĉe⭑ la⭑
          ĉiel⭑~barel⭑·o krev⭑·is ring⭑·eg·o .

          Rim.: Ĉe⭑ unu⭑·op·a bru⭑·o oni prefer⭑·as uz⭑·i „krak⭑·o“, dum⭑ ĉe⭑ ripet⭑·oj
          pli⭑ konven⭑·as „krak⭑·ad·o“: krak⭑·ad·o de⭑ la⭑ teler⭑·oj kaj⭑ plad⭑·oj .

   {krak⭑·o (drog⭑·o)}

krak⭑·et·i

   (ntr)

          El·ig⭑·i mal·laŭt⭑·an ripet⭑·it·an krak⭑·on: est⭑·is tiel⭑ mal·varm⭑·e, ke⭑ la⭑
          neĝ⭑·o krak⭑·et·is sub⭑ la⭑ pied⭑·oj ; la⭑ sek⭑·aj foli⭑·oj kun⭑ krak⭑·et·o
          dis·pec⭑·iĝ·is sub⭑ la⭑ pied⭑·oj ; la⭑ hajl⭑·o krak⭑·et·as sur⭑ la⭑ tegment⭑·o; ŝi
          pren⭑·is roz⭑·an suker⭑·aĵ·on kaj⭑, krak⭑·et·ig·ant·e ĝi·n en⭑ si⭑·aj blank⭑·aj
          dent⭑·oj {krepit⁽⁺⁾·i} , {susur⁶·i}

dis·krak⭑·i

   (ntr)

          {Romp⭑·iĝ·i} kun⭑ krak⭑·o; {eksplod⭑·i} : vual⭑·o pruv⭑·em·a subit⭑·e dis·krak⭑·is
          kaj⭑ kor⭑·o el·salt⭑·is nud⭑·e ; kiam⭑ la⭑ Habsburg⁽⁺⁾·a imperi⭑·o dis·krak⭑·is
          (dis·pec⭑·iĝ·is), la⭑ ĉeĥ⁽⁺⁾·a popol⭑·o iĝ⭑·is sen·de·pend⭑·a regn⭑·o. {detru⭑·iĝ·i} ,
          {dis·fal⭑·i} , {dis·romp⭑·iĝ·i} , {frakas⭑·iĝ·i} , {krev⭑·i^1}

en·krak⭑·i

   (tr)

          En·ir⭑·i kaj⭑ instal²·iĝ·i en⭑ mal·plen⭑·a loĝ⭑·ej·o, kiu·n oni ne⭑ propr⭑·um·as:
          inter⭑ politik¹·aj parti⭑·oj grand⭑·aj kaj⭑ et⭑·aj, sindikat²·oj, […]
          en·krak⭑·ist·oj, eduk⭑·aj organiz¹·aĵ·oj ktp. oni kalkul⭑·is pli⭑ ol⭑ 200
          kolektiv³·ojn kaj⭑ asoci¹·ojn ; ĵus⭑ est⭑·is akuz³·it·a la⭑ estr⭑·o de⭑
          „Jun⭑~social²·ist·a Parti⭑·o“ pro⭑ en·krak⭑·ad·o de⭑ dom⭑·o .

          Rim.: Tiu vort⭑·o ŝajn⭑·as al⭑ mi pli⭑ idiom²·aĵ·o ol⭑ jur⭑·a fak⭑-vort⭑·o

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/12/18 07:25:21 ]
     __________________________________________________________________