vidu ankaŭ la klarigojn
kri·/·i

kri·i

          Tre laŭt·e {voĉ·i} :

        a)
                (ntr)
                iu admon·is nun lament⁴·e, ke ni ne tiel laŭt·e kri·u ; kri·ant·a
                kornik¹·o ; kri·ant·aj mal·just·aĵ·oj (evident¹·eg·a kaj
                pro·test⁹·ind·a) ; la du·an foj·on kok·o kri·is ; kok·o kri·as
                fier·e, sed ne danĝer·e ; inter lup·oj kri·u (blek·u) lup·e .

        b)
                (x)
                Dir·i io·n per laŭt·a akr·a voĉ·o: blov·u per korn·o […] kaj kri·u
                alarm¹·on ; se vi vol·os rajd·i rapid·e, klak³·u per la lang·o kaj
                kri·uhop⁽⁺⁾ hop⁽⁺⁾‘ ! la popol·o sur la strat·oj kri·ashura³‘ ;
                Jesu³·o kri·is per laŭt·a voĉ·o: […] mi·a Di·o, kial Vi for·las·is
                mi·n ? oni kri·is antaŭ li: genu·iĝ·u ! fam·o laŭt·e kri·as, ĉiu·j
                ek·sci·as .

          {lament⁴·i} , {vok·i}

kri·o

          Fort·a voĉ·ad·o: ŝi lev·is si·an voĉ·on per laŭt·a kri·o, kaj dir·is... ;
          li ek·kri·is per tre grand·a kaj mal·dolĉ·a kri·o ; la ŝip·an·oj salut·is
          li·n per entuziasm·aj kri·oj ; komun·a rid·a kri·o rul·iĝ·is ·e ; la
          anser·oj re·ven·is hejm·en kaj kri·is si·an raŭk·an kri·on ; mev·oj kun
          long·a kri·o si·n lev·is super mi ; ne ating·os kri·o ĝis la tron·o de
          Di·o .

   {kri·o (indian⁽⁺⁾·o)}

kri·a

          Akr⁽⁺⁾·e, ne·agrabl·e impres·a: kri·aj kolor·oj, kri·is, kri·eg·is .

kri·em·a

          Tia, kiu kutim·e kri·as: li·a edz·in·o est·as tre labor·em·a kaj
          ŝpar·em·a, sed ŝi est·as ankaŭ tre babil·em·a kaj kri·em·a ; li pi·e
          turn·is la okul·ojn kaj la man·ojn al la ĉiel·o kaj per mal·laŭt·a kaj
          kri·em·a voĉ·o preĝ·is ; kri·em·a mem·laŭd·ul·o ; la publik·o […] ir·as
          kiel an·ar·o da ŝaf·oj post la kri·em·ul·oj . {afekt·em·a} , {agres⁹·em·a}
          , {kverel⁴·em·a} , {lament⁴·i} , {laŭt·a} , {plend·i}

ĉirkaŭ·kri·i

   (tr)

          Ĉirkaŭ·i kri·ant·e: la hom-amas·oj ĉirkaŭ·kri·as ni·n kaj minac·e lev·as
          si·ajn pugn·ojn .

ek·kri·i

          El·ig·i iom subit·an kaj emoci³·an kri·on, pro surpriz·o, terur·o, ĝoj·o,
          veo, protest¹·o...: kiam li aŭd·is, ke mi ek·kri·is per laŭt·a voĉ·o,
          li […] for·kur·is ; „mi ĝoj·as, ke vi est·as kontent·a,“ ek·kri·is li·a
          edz·in·o ; „ho, kia mal·feliĉ·o!“ ek·kri·is la mastr·o kaj inter·frap·is
          la man·ojn super la kap·o .

ek·kri·o

   1.
          Ag·o ek·kri·i: je la nokt·o-mez·o est·is ek·kri·o: jen la fianĉ·o! ; gaj·a
          ek·kri·o koncern·is grup·on da person·oj, kiu·j plen·um·is tre
          original¹·an task¹·on .

   2.
          Sen·fleksi¹·a vort·et·o esprim·ant·a subit·an ek·mov·on de la anim·o,
          emoci³·on, sent·on; {interjekci·o} : la tut·a leter·o de la komenc·o
          ĝis la fin·e est·is plen·ig·it·a […] de sign·oj de demand·o kaj ek·kri·o
          ( {kri-sign·o} ) ; adiaŭ, bis, fi, ha, he¹, ho, hura³, nu, ve est·as
          konsider·at·aj kiel oficial·aj esperant·aj ek·kri·oj; „bisest·as
          laŭd·a ek·kri·o, per kiu oni pet·as aktor¹·on  art·ist·on ripet·i io·n
          bon·an .

pri·kri·i

   (tr)

          Anonc·e kri·i pro vend·aĵ·o: la kolport·ist·oj ne kuraĝ·is pri·kri·i
          si·ajn var⁴·ojn . {laŭd·i} , {reklam¹·i^1}

post·kri·i

          Kri·i de mal·antaŭ·e, al iu mal·proksim·iĝ·ant·a: Am-ali·o salt-lev·iĝ·ant·e
          post·kri·as al lirest·u! rest·u ! ― Miĥael·o  ! ―
          li post·kri·is al  .

batal-kri·o

          Milit·ist·a  sport¹·ist·a kri·o por kuraĝ·ig·i si·n kaj mal·kuraĝ·ig·i la
          kontraŭ·ul·ojn: kun batal+kri·eg·o li fort·e bat·is kaj rekt·e traf·is la
          cel·on ; arm-bru·o kaj batal-kri·ad·o ĉirkaŭ·is li·n ; ŝajn·as, ke ĝi·a
          batal-kri·o kontraŭ fum·ad·o ja traf·is la orel·ojn . {deviz·o} ,
          {frap-fraz¹·o} , {slogan⁽⁺⁾·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.137 2023/12/27 08:29:14 ]
     __________________________________________________________________