vidu ankaŭ la klarigojn
kroĉ·/·i

kroĉ·i

   (tr)

          Kapt·i kaj fiks¹-ten·i per io hok+form·a (kaj oft·e pik·a) 
          ĉirkaŭ·pren·a: kroĉ·i boat·on per hok-stang·o; la dorn·oj kroĉ·as la
          pas·ant·ojn; li·aj man·oj kroĉ·is la rand·on de la boat·o; sed
          ruĝ+punkt·a kap-tuk·o, volv·it·a ĉe la kap·o de unu, kroĉ·is kaj ten·is
          li·an atent·on ; kroĉ·i si·an rigard·on sur iu·n; ĝust·e tiu prav·ig·o de
          si·a viv·o kroĉ·is kaj ne las·is li·n antaŭ·en kaj plej·e turment·is li·n
          .

        a)
                Moment·e  daŭr·e kun·ig·i du objekt·ojn, en·ig·ant·e el·star·an
                part·on de unu en la ali·an: kroĉ·i vagon·on kun lokomotiv·o;
                ŝi kroĉ·is si·an rigard·on en tiu·n de si·a am·at·o; en kelk·aj
                program¹-lingv·oj la operaci¹·o „+“ ebl·ig·as kroĉ·i {sign·o-ĉen·ojn}
                :  . {fiks¹·i} {agraf¹·i} , {lig·i} ,
                {glu·i} .

        b)
                Preter·pas·e tuŝ·i kaj {implik·iĝ·i}  difekt·i: li·a aŭt⁸·o
                kroĉ·is mi·an bufr⁽⁺⁾·on.

        c)
                Pend·ig·i per hok·o, pingl·o ktp: kroĉ·i orden·on sur la
                brust·on; kroĉ·i pentr·aĵ·on ĉe la mur·o.

                Rim.: Se la hok·o nek tra·pik·as nek fiks¹-ten·as la kroĉ·at·aĵ·on,
                oni prefer·e dir·u {pend·ig·i} : li·a propr·a poŝ-horloĝ·o est·is
                ŝtel·it·a for de la hok·o, sur kiu li ordinar·e _pend·ig·is_ ĝi·n
                ; _pend·ig·i_ mantel·on sur hok·o . Tial mi opini·as strang·aj
                kaj evit·ind·aj la PV-PAG-ajn ekzempl·ojn kiel kroĉ·i si·an
                ĉapel·on, vest·on.

kroĉ·iĝ·i

          Vol·e  ne·vol·e si·n kroĉ·i al, al·iĝ·i: li·a manik·o kroĉ·iĝ·is al najl·o
          kaj li perd·is la liber·on de mov·oj; la infan·oj kroĉ·iĝ·is al la
          bask·o de la patr·in·o; ŝi kroĉ·et·iĝ·is je mi·a vest·o; kroĉ·iĝ·i per
          si·aj man·oj; mal·grand·a vilaĝ·o kroĉ·iĝ·is al la dekliv·o de l' mont·o;
          li ankoraŭ pli kroĉ·iĝ·is al tiu vir·in·o; kroĉ·iĝ·i al io (persist·i
           obstin·i pri io); kroĉ·iĝ·i al mal·nov·a kutim·o.

kroĉ·il·o

   1.
          Hok·o por pend·ig·i  al·kroĉ·i objekt·ojn: vest-kroĉ·il·o; kroĉ·il·o por
          tren-ĉar²·o. {agraf¹·o} , {kramp·o}

   2.
          Organ¹·o per kiu grimp³·ant·a plant·o  best·o si·n kroĉ·as al apog·o.
          {ĉir⁽⁺⁾·o}

al·kroĉ·i

   (tr)

   1.
          Al·fiks¹·i, al·ig·i al: ŝi si·n al·kroĉ·is al li·a mantel·o; Di·o al·kroĉ·os
          al vi la pest·on; pro divers·aj kaŭz·oj, mi dev·is al·kroĉ·i tiu·jn
          fin·iĝ·ojn ne dis·ig·ebl·e al la radik·o; ĉiu·j okul·oj si·n al·kroĉ·is al
          li; ili al·kroĉ·as al si simpati¹·on.

   2.
          Pend·ig·i io·n de kroĉ·il·o.

          Rim.: Ankaŭ ĉi tiu·n senc·on ^2 mi opini·as franc·aĵ·o (se tem·as pri
          simpl·a pend·ig·o).

al·kroĉ·iĝ·i

   1.
          Al·ten·iĝ·i: heder·o al·kroĉ·iĝ·as al mur·oj.

   2.
          Al·lig·iĝ·i al: al·kroĉ·iĝ·i al la paŝ·oj de iu (neniel for·las·i iu·n);
          ĉiu·j li·aj pens·oj al·kroĉ·iĝ·is ĉirkaŭ re·memor·oj pri ŝi.

de·kroĉ·i, mal·kroĉ·i

   (tr)

          Mal·fiks¹·i, {mal·implik·i} , liber·ig·i iu·n  io·n for de io:
          Sid·iĝ·ant·e sur la sof·on kaj preter·ir·ant·e la tabl·on la vidv-in·o
          kroĉ·iĝ·is per nigr·aj punt·oj de si·a nigr·a pelerin⁴·o al ĉiz·aĵ·oj de
          la tabl·o. Pjotr Ivanoviĉ lev·iĝ·is por mal·kroĉ·i ; mal·kroĉ·i vest·on
          de la kroĉ·il·o; ŝton·eg·o de·kroĉ·iĝ·is de la mont·o; tim·ul·in·et·oj ĵus
          de·kroĉ·it·aj de la patr·in·a jup·o (tut·e sen·spert·aj).

   [artikol-versi⁹·o: 1.36 2023/12/03 09:59:01 ]
     __________________________________________________________________