vidu ankaŭ la klarigojn
krom

   I.

krom

          (prepozici·o)

                Pli·e al, al·don·e al:

              a)
                      Kongru⁽⁺⁾·e kun ali·aj, kiel jam·a, evident¹·a 
                      mem·kompren·ebl·a okaz·o: krom Petr·o, tie est·is ankaŭ
                      ĉiu·j mi·aj frat·oj ; per prunt·e~don·o oft·e oni perd·as,
                      krom si·a hav·o, ankaŭ la amik·on ; krom la flank·o
                      praktik·a [...] la esperant·ism·o hav·as ankoraŭ ali·an
                      flank·on [...] ide·an .

                      Rim.: En tiu senc·o la uz·o de _ankaŭ_ pov·as evit·ig·i
                      dub·on.

              b)
                      (en ne·a fraz¹·o) Kontrast¹·e al ali·aj, kiel escept·o: la
                      esperant·aj vort·oj, krom kelk·aj tre mal·mult·aj, ne
                      est·as arbitr·e el·pens·it·aj; la pionir·oj de nov·aj ide·oj
                      renkont·as nenio·n krom mok·oj kaj atak·oj ; vi nenio·n
                      pov·as far·i krom kun·bat·i vi·ajn dent·ojn ; mi dir·as al
                      vi nenio·n ali·an krom plej pur·a ver·o (ol plej pur·an
                      ver·on); kiel inter·naci·a ne pov·as est·i elekt·it·a ia
                      ali·a lingv·o krom art·a; la garnizon¹·o ne kon·as ia·n
                      glav·on krom la kuir·ej·an tra·pik·il·on; ĉu ne ekzist·as
                      ali·a bon·o por la hom·o krom manĝ·i kaj trink·i? .
                      {ekskluziv²·e} , {flank·e~las·i} , {ol}

                      Rim.: En tiu senc·o _krom_ est·as ĉiam akompan·at·a de
                      ne·a vort·o. Se tio ne ebl·as, uz·u _escept·e (de)_,
                      _ekskluziv²·e (de)_.

                Rim. 1: Zamenhof atent·ig·as, ke «la vort·okrompov·as
                iu+foj·e kaŭz·i ne·preciz·ec·on  mal·kompren·iĝ·on; sed en tia·j
                okaz·oj ni dev·as evit·i la vort·onkromkaj uz·i anstataŭ ĝi
                la pli preciz·ajn esprim·ojnescept·int·ene sol·e, sed
                ankaŭ“» .

                Rim. 2: PAG kaj la PIV-oj prezent·askromkiel
                prepozici·on, dum por (ekz-e) {anstataŭ} ili al·las·as la
                rol¹·on konjunkci·an: Petr·o bat·is Paŭl·on _anstataŭ_
                Vilhelm·o_n_ ; tut·e simil·a est·us la fraz¹·o _krom Vilhelm·on_
                Petr·o bat·is Paŭl·on . Mank·as ekzempl·oj pri Zamenhof·a uz·o de
                akuzativ·o postkrom“; tamen Zamenhof ne hezit³·is met·i post
                ĝi ali·ajn semantik⁽⁺⁾·ajn kaz·ojn, ekz-e dativ·on k.a.: Kiu
                al·port·as ofer·ojn al di·oj, _krom al_ la Etern·ul·o sol·e, tiu
                est·u eks·termit¹·a ; Ne est·os en ĉi tiu·j jar·oj ros·o nek
                pluv·o, _krom en_ la okaz·o, se mi tio·n dir·os ; sur la tut·a
                ter·o ne ekzist·as Di·o _krom ĉe_  ; li sci·is pri
                nenio, _krom nur pri_ la pan·o, kiu·n li manĝ·is . Tial la
                gramatik·oj (PAG, PMEG) agnosk⁽⁺⁾·as la ebl·on de akuzativ·o postkrom“ (t.e fakt¹·e, ĝi·an konjunkci·an rol¹·on), kaj ĝi fakt¹·e
                est·as atest·it·a ĉe divers·aj aŭtor·oj: vi sci·as, ital⁸·oj
                manĝ·as preskaŭ nenio·n krom frukt·ojn kaj glaci·aĵ·on ; krom
                Karl⁽⁺⁾·o_n_ mi vizit·is kin⁸·on ; vi nenio·n don·is al mi, krom
                sufer·ojn .

krom ke, krom se, krom tio ke

          (konjunkci·o)

                Escept·ant·e, ne konsider·ant·e tio·n ke..., tamen al·don·e...:
                mi nenio·n pli postul·us, krom ke oni montr·u al mi
                sin⁸+don·ec·on kaj estim·on ; li mort·is pro kor·o-ĉes·o; tio
                signif·as nenio·n, krom tio, ke li viv·is kaj nun ne viv·as
                plu ; ŝi […] mal·oft·e mal·ferm·is si·an buŝ·on krom se oni
                rekt·e al·parol·is ŝi·n .

   II.
          Vort·er·o kun la senc·o de {krom^1.a} :

krom·a

                Pli·a: [tio] de·ĉen·ig·is eksplod·on, kiu dis·salt·ig·is la supr·an
                protekt¹·o-plat·on kun proksim·um·a pez·o de 1000 tun⁸·oj […] post
                kelk·aj sekund·oj sekv·is krom·a eksplod·o, kiu el·ĵet·is
                fragment·ojn de brul·aĵ·o el la kern·o de la reaktor⁽⁺⁾·o ; 30
                krom·aj ŝtat·oj sankci·is la kontrakt·on.

          {krom·a (metal·a)}

krom·e

                Adverb·o signif·ant·akrom tio“: krom·e ni ĝoj·u ankaŭ pro la
                aflikt³·oj, sci·ant·e, ke aflikt³·o far·as pacienc·on ; la fum·eg·o
                jam est·ig·is san~problem¹·ojn por la loĝ·ant·ar·o […] krom·e oni
                ne pov·as labor·i  stud¹·i, ĉar la aer·o est·as tiel danĝer·a,
                ke neniu pov·as ir·i ekster·en .

krom·aĵ·o

                {Al·don·o} , {suplement⁸·o} al mem·star·a tut·o: ĉapel·ist·o:
                krom·aĵ·o por  kiu anstataŭ·as iks⁹·ojn per taŭg·aj
                ĉapel·oj.

   III.
          Prefiks·o sam+signif·a:

krom·foli·o

                Foli·o al·don·it·a al libr·o ktp.: krom·foli·o deJun·a
                Esperant·ist·o“ .

krom·person·o

                Person·o apud la precip·a rilat·e iu·n afer·on: posed·ant·o ankaŭ
                pov·as pro·ku⁹-raci¹·i al krom·person·o, kiu·n li tiam mandat¹·ig·as
                por la kont³·o .

krom·seĝ·o

                Seĝ·o al·don·it·a al ia regul·a, kutim·a nombr·o, en teatr·o, aŭl⁽⁺⁾·o
                kc.

krom·vir·in·o

                Ne·leĝ·a kun·viv·ant·in·o, kiu·n hav·as vir·o, krom si·a leĝ·a
                edz·in·o; {konkubin⁽⁺⁾·o} : li·a edz·in·o far·iĝ·is krom·vir·in·o de iu
                bankier⁶·o ; li hav·is dek ok edz·in·ojn kaj ses×dek
                krom·vir·in·ojn, kaj li nask·ig·is du×dek ok fil·ojn kaj ses×dek
                fi·lin·ojn . {krom·edz·in·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.123 2023/12/12 19:24:45 ]
     __________________________________________________________________