vidu ankaŭ la klarigojn
kun⭑
I.
kun⭑
Prepozici⭑·o signif⭑·ant·a akompan⭑·on, kaj⭑ montr⭑·ant·a:
1.
La⭑ person⭑·on aŭ⭑ afer⭑·on, kiu est⭑·as en⭑ sam⭑·a lok⭑·o kiel⭑ iu aŭ⭑
io: est⭑·i, rest⭑·i, viv⭑·i, renkont⭑·iĝ·i, manĝ⭑·i kun⭑ iu; la⭑ reĝ⭑·o
mem⭑ ven⭑·is […] kun⭑ si⭑·aj […] kort⭑·eg·an·oj ; kun⭑ kiu vi fest⭑·as,
tia vi est⭑·as ; mi pren⭑·as kun⭑ mi mi⭑·an kamarad⭑·on ; vi
kun·tren⭑·is kun⭑ vi en⭑ tiu·n mond⭑·on ia·n pek⭑·on ; Mart⭑·a
renkont⭑·iĝ·is […] kun⭑ tio, kun⭑ kio renkont⭑·iĝ·as milion⭑·oj da⭑
hom⭑·oj .
2.
La⭑ person⭑·on, kies⭑ ag⭑·o far⭑·iĝ·is en⭑ sam⭑·a moment⭑·o kiel⭑ ali⭑·a
(t.e. sam⭑+temp⭑·e kiel⭑): ili aparten⭑·u al⭑ vi sol⭑·a, sed⭑ ne⭑ al⭑
ali⭑·aj kun⭑ vi ; li de·ir⭑·is kun⭑ mi sed⭑ al·ven⭑·is post⭑ mi; la⭑
mort⭑·ig·int·o mort⭑·is kun⭑ si⭑·a viktim³·o.
Rim.: En⭑ tiu senc⭑·o oni uz⭑·as prefer⭑·e _kun⭑·e kun⭑_: la⭑ kuraĝ⭑·o
kresk⭑·as kun⭑·e kun⭑ la⭑ danĝer⭑·o .
3.
La⭑ person⭑·on, kiu konkur⭑·as al⭑ sam⭑·a cel⭑·o kiel⭑ iu aŭ⭑
part⭑·o-pren⭑·as al⭑ komun⭑·a ag⭑·o, aŭ⭑ la⭑ objekt⭑·on, kiu simil⭑·as
ali⭑·an per⭑ ia⭑ karakter⭑·o (t.e. sam⭑+cel⭑·e kiel⭑): [ili] komenc⭑·is
diskut¹·i kun⭑ li ; parol⭑·i kun⭑ li pac⭑·e ; komunik⭑·iĝ·i kun⭑ la⭑
popol⭑·o ; ŝi vol⭑·is lud⭑·i kun⭑ ili ; ek·batal⭑·i kun⭑ li ; ili
amik⭑·iĝ·is kun⭑ […] la⭑ griz⭑·ul·o ; li vol⭑·as […] inter·konsent⭑·i
kun⭑ la⭑ ministr¹·oj, ke⭑ […] ; mi pov⭑·as re·pac⭑·iĝ·i kun⭑ la⭑
ofend⭑·it·aj ; li ne⭑ vol⭑·as edz⭑·iĝ·i kun⭑ mi ; ili hav⭑·is juĝ⭑·an
afer⭑·on kun⭑ mi ; mi do⭑ pet⭑·as vi·n, divid⭑·i kun⭑ mi iom⭑ da⭑ vi⭑·a
spert⭑·o ; divid⭑·i kun⭑ mi la⭑ ŝarĝ⭑·on de⭑ l'⭑ pov⭑·o ; Mi est⭑·as kun⭑
vi, por⭑ vi·n help⭑·i kaj⭑ sav⭑·i, dir⭑·as la⭑ Etern⭑·ul·o ; li·n
kompar⭑·i kun⭑ la⭑ nun⭑·a reĝ⭑·o ; mi kompren⭑·as inter·rilat⭑·i kun⭑
hom⭑·oj ; mac⭑·aj kuk⭑·oj miks⭑·it·aj kun⭑ ole⭑·o ; la⭑ iom⭑ lac⭑·a kolor⭑·o
de⭑ li⭑·a vizaĝ⭑·o […] kontrast¹·is kun⭑ la⭑ jun⭑·ec·o de⭑ li⭑·a tut⭑·a
figur⭑·o ; ŝi⭑·a kviet⭑·a karakter⭑·o […] est⭑·is lig⭑·it·a kun⭑ tiom⭑ da⭑
konstant⭑·ec·o kaj⭑ freŝ⭑·ec·o .
4.
Konstant⭑·an detal⭑·on aŭ⭑ karakter⭑·on, kiu·n oni provizor¹·e
konsider⭑·as apart⭑·e de⭑ la⭑ tut⭑·o: betul⭑·oj kun⭑ arĝent⭑·a ŝel⭑·o ;
bel⭑·aj fiŝ⭑·oj kun⭑ arĝent⭑·aj kaj⭑ or⭑·aj skvam⭑·oj ; ŝi vid⭑·is ĝi·n
tre⭑ klar⭑·e kun⭑ ĉiu·j detal⭑·oj ; cerv⭑·o kun⭑ bon⭑·aj lumb⭑·oj ;
atlas⁸·o kun⭑ riĉ⭑·a garnitur²·o da⭑ krem⭑+kolor⭑·aj punt⭑·oj ; kun⭑ si⭑·a
karakter⭑·o la⭑ sincer⭑·a, […] li ne⭑ esplor⭑·os cert⭑·e la⭑ rapir⭑·ojn
; ĉiu sezon⭑·o kun⭑ si⭑·a bon⭑·o .
5.
Cirkonstanc⭑·an detal⭑·on, kiu karakteriz¹·as ag⭑·on aŭ⭑ ag⭑·ant·on:
li for·turn⭑·is si·n kaj⭑ for·ir⭑·is kun⭑ koler⭑·o ; si⭑·an buŝ⭑·on ŝi
mal·ferm⭑·as kun⭑ saĝ⭑·o ; ŝi de·salt⭑·is kun⭑ bru⭑·o de⭑ si⭑·a dorm⭑·o-lok⭑·o
; sid⭑·is Mart⭑·a kun⭑ okul⭑·oj fiks¹·it·aj sur⭑ desegn⭑·aĵ·o ; ŝi […]
kis⭑·is li·n kun⭑ sen·hont⭑·a vizaĝ⭑·o ; la⭑ sam⭑+temp⭑·ul·oj renkont⭑·as
ili·n […] kun⭑ ia⭑ ne·klar⭑·ig·ebl·a mal·amik⭑·ec·o ; li⭑·aj serv⭑·ant·oj
star⭑·is kun⭑ dis·ŝir⭑·it·aj vest⭑·oj ; li for·ir⭑·as kun⭑ long⭑·a naz⭑·o ;
(= el·rev⭑·ig·it·a); kun⭑ (ĉe⭑) la⭑ last⭑·aj vort⭑·oj Mari⭑·o el·ir⭑·is el⭑
la⭑ salon⭑·o ; kun⭑ la⭑ temp⭑·o la⭑ form⭑·o nov⭑·a iom⭑ post⭑ iom⭑
el·puŝ⭑·os la⭑ form⭑·on mal·nov⭑·an ; la⭑ nombr⭑·o da⭑ adept¹·oj de⭑ tiu
ĉi⭑ lingv⭑·o kresk⭑·ad·us kun⭑ ĉiu hor⭑·o .
Rim.: Anstataŭ⭑ kun⭑^5 oni pov⭑·as uz⭑·i akuzativ⭑·on: pend⭑·ig·i
kanajl⭑·on la⭑ kap⭑·on mal·supr⭑·en . Tamen⭑, en⭑ du⭑·op·aj esprim⭑·oj
(jar⭑·o post⭑ jar⭑·o, punkt⭑·o post⭑ punkt⭑·o, vizaĝ⭑·o kontraŭ⭑
vizaĝ⭑·o, okul⭑·o pro⭑ okul⭑·o, ŝultr⭑·o ĉe⭑ ŝultr⭑·o) oni foj⭑·e uz⭑·as
nominativ⭑·on sen⭑ prepozici⭑·o: Mart⭑·a renkont⭑·iĝ·is, vizaĝ⭑·o
kontraŭ⭑ vizaĝ⭑·o, kun⭑ [ĝi] .
6.
Person⭑·on aŭ⭑ objekt⭑·on, kiu·n koncern⭑·as la⭑ ag⭑·o (= pri⭑,
kontraŭ⭑, al⭑): kiel⭑ vi est⭑·as unu⭑ kun⭑ (kontraŭ⭑) la⭑ du⭑·a ? se⭑
[…] io okaz⭑·os kun⭑ (al⭑) ni ...; tiel⭑ est⭑·is kun⭑ (pri⭑) ĉiu
util⭑·a ide⭑·o, tiel⭑ est⭑·is kun⭑ (pri⭑) ĉiu util⭑·a el·pens⭑·o ; li⭑·aj
infan⭑·oj far⭑·is kun⭑ li, kiel⭑ li ordon⭑·is ; vid⭑·ant·e, ke⭑ li
hav⭑·as kontraŭ⭑ si du⭑ voĉ⭑·ojn, [li] dev⭑·is ced⭑·i kun⭑ (pri⭑) si⭑·a
postul⭑·o pri⭑ (al⭑, je⭑) plend⭑·o ; kun⭑ (pri⭑) la⭑ donac⭑·oj de⭑
Fenici⁽⁺⁾·an·o oni dev⭑·as est⭑·i tre⭑ sin⁸+gard⭑·a ; ŝi rekomend⭑·is al⭑
la⭑ infan⭑·o est⭑·i sin⁸+gard⭑·a kun⭑ (pri⭑) la⭑ fajr⭑·o ; est⭑·i humil⭑·a
kun⭑ (kontraŭ⭑) mal·riĉ⭑·ul·oj ; ŝi hezit³·is kun⭑ (pri⭑) la⭑ fin⭑·ad·o
de⭑ la⭑ demand⭑·o ; de⭑ nun⭑ kun⭑ vi⭑·a virg⭑·a afabl⭑·ec·o (= vi⭑·an
afabl⭑·ec·on) avar⭑·u pli⭑ ; kun⭑ konfid⭑·o (= konfid⭑·i) neniam⭑
rapid⭑·u .
Rim. 1: Tiu uz⭑·o de⭑ kun⭑^6 est⭑·as efektiv⭑·a german⭑·ism·o, kaj⭑
pli⭑ bon⭑·e est⭑·as uz⭑·i pli⭑ preciz⭑·ajn prepozici⭑·ojn, kiel⭑ ni
far⭑·is inter·kramp⭑·e.
Rim. 2: Oni trov⭑·as ankaŭ⭑ kelk⭑+foj⭑·e la⭑ prepozici⭑·on _kun⭑_
uz⭑·at·a por⭑ montr⭑·i rimed⭑·on aŭ⭑ il⭑·on (= per⭑). Tiu·n uz⭑·on oni
dev⭑·as plej⭑ sever⭑·e evit⭑·i, ĉar⭑ ĝi est⭑·as nepr⭑·e mal·aprob⭑·ind·a
franc⭑·ism·o kaj⭑ german⭑·ism·o: mi ne⭑ indulg⭑·os li·n pro⭑ tio, ke⭑
li persekut⭑·is kun⭑ glav⭑·o si⭑·an frat⭑·on ; en·kur⭑·is knab⭑·in·et·o
[…] tir⭑·ant·a kun⭑ si long⭑·an punc⭑·an laĉ⭑·on, kun⭑ (per⭑) kiu ŝi
antaŭ⭑ moment⭑·o far⭑·is gimnastik¹·ajn ekzerc⭑·ojn ; la⭑
konstern⭑·it·a ambasador¹·o […] ne⭑ sci⭑·is, kio·n far⭑·i kun⭑ si⭑·a
person⭑·o .
II.
Vort⭑·er·o hav⭑·ant·a la⭑ senc⭑·ojn de⭑ {kun⭑ ^1} , {kun⭑ ^2} , {kun⭑ ^3} :
kun⭑·e
Adverb⭑·o signif⭑·ant·a „sam⭑+lok⭑·e, sam⭑+temp⭑·e, sam⭑+cel⭑·e kiel⭑“: vi
ne⭑ dev⭑·as puŝ⭑·i ĉiu·j kun⭑·e ; vojaĝ⭑·ad·i kun⭑·e ; kun⭑·e labor⭑·i ;
[li] aĉet⭑·is al⭑ si grand⭑·an fask⭑·on da⭑ angil⭑·oj kaj⭑ buĉ⭑·it·an
pork⭑+id⭑·et·on, kaj⭑ ĉio·n kun⭑·e en⭑ korb⭑·o li star⭑·ig·is mal·antaŭ⭑·e ;
ĉiu+tag⭑·a kun⭑·e~est⭑·ad·o ; patr⭑·o kaj⭑ patr⭑·in·o kun⭑·e est⭑·as nom⭑·at·aj
ge·patr⭑·oj ; ili parol⭑·is kun⭑·e, ‐ jes⭑, pri⭑ kio ili en⭑
efektiv⭑·ec·o parol⭑·is ? al⭑ ĉiu·j kun⭑·e ni esprim⭑·as kor⭑·an dank⭑·on
; ni batal⭑·ad·u kun⭑·e ten⭑·at·aj per⭑ unu⭑ bel⭑·a esper⭑·o ! {-op}
kun⭑·e kun⭑
(prepozici⭑·aĵ·o)
{Kun⭑} , preciz⭑·e je⭑ la⭑ sam⭑·a lok⭑·o, temp⭑·o, cel⭑·o: li en·ir⭑·is
kun⭑·e kun⭑ si⭑·aj disĉipl³·oj ; kun⭑ Emil⁽⁺⁾·o ni est⭑·is kun⭑·e dum⭑
tut⭑·aj ok⭑ tag⭑·oj, kaj⭑ kiam⭑ ni post⭑·e re·vojaĝ⭑·is […], li ni·n
akompan⭑·is ; oni pov⭑·as ankaŭ⭑ pren⭑·i la⭑ tut⭑·an vort⭑·on, t. e.
la⭑ radik⭑·on kun⭑·e kun⭑ ĝi⭑·a gramatik⭑·a fin⭑·iĝ·o ; la⭑ Fundament⭑·o
dev⭑·as rest⭑·i sever⭑·e ne·tuŝ⭑·ebl·a eĉ⭑ kun⭑·e kun⭑ si⭑·aj erar⭑·oj ; oni
dev⭑·as hav⭑·i cert⭑·an praktik⭑·an konsider⭑·ad·on, kiu·n oni
kompren⭑·ebl·e ne⭑ akir⭑·as kun⭑·e kun⭑ la⭑ ĉiu+tag⭑·a manĝ⭑·o ; la⭑
jun⭑·ul·o […] kuraĝ⭑·e batal⭑·is kun⭑·e kun⭑ ni kontraŭ⭑ ni⭑·aj
mal·amik⭑·oj .
kun⭑·a
Kun⭑·e rilat⭑·a; {komun⭑·a} ; hav⭑·ant·a sam⭑·an lok⭑·on aŭ⭑ cel⭑·on: kun⭑·a
sufer⭑·o, kun⭑·a ĝoj⭑·o ; mi⭑·a du⭑·on-patr⭑·in·o jam⭑ de⭑ la⭑ unu⭑·aj tag⭑·oj
de⭑ ni⭑·a kun⭑·a loĝ⭑·ad·o komenc⭑·is mi·n mal·am⭑·i .
kun·aĵ⭑·o
1.
Ar⭑·o da⭑ kun·ig⭑·it·aj objekt⭑·oj: EU ne⭑ est⭑·as ŝtat⭑·o, sed⭑ ia⭑ spec⭑·o
de⭑ „konfederaci²·o”, nom⭑·e kun·aĵ⭑·o de⭑ ŝtat⭑·oj, kiu·j
inter·konsent⭑·is pri⭑ komun⭑·aj ag⭑·ad·oj en⭑ difin⭑·it·aj kamp⭑·oj .
{ar⭑·o} , {fask⭑·o} , {garb⭑·o} , {tut⭑·aĵ·o} .
2.
(de⭑ du⭑ {ar⭑·oj} kaj⭑ ) Ar⭑·o, kies⭑ element¹·oj aparten⭑·as
al⭑ aŭ⭑ al⭑ : la⭑ kun·aĵ⭑·on de⭑ kaj⭑ oni sign⭑·as
per⭑ (leg⭑·u: e aŭ⭑ , aŭ⭑: e kun⭑ ); la⭑ kun·aĵ⭑·o
de⭑ ar⭑·o el⭑ sub·ar⭑·oj (la⭑ kun·aĵ⭑·o de⭑ ĉiu·j sub·ar⭑·oj en⭑ la⭑ ar⭑·o).
Rim.: Vd rimark⭑·on sub⭑ {komun⭑·aĵ·o} .
kun·ec⭑·o
Stat⭑·o de⭑ du⭑ aŭ⭑ plur⁴·aj person⭑·oj aŭ⭑ objekt⭑·oj, kiu·j est⭑·as
kun⭑·e: mi pet⭑·eg·as vi·n […] per⭑ la⭑ kun·ec⭑·o de⭑ ni⭑·a jun⭑·ec·o ; la⭑
grac⁽⁺⁾·o de⭑ la⭑ Sinjor⭑·o Jesu³·o Krist⭑·o kaj⭑ la⭑ am⭑·o de⭑ Di⭑·o kaj⭑ la⭑
kun·ec⭑·o de⭑ la⭑ Sankt⭑·a Spirit⭑·o est⭑·u kun⭑ vi ĉiu·j .
kun·ig⭑·i
(tr)
Far⭑·i, ke⭑ plur⁴·aj person⭑·oj aŭ⭑ objekt⭑·oj est⭑·u kun⭑·e: kun·ig⭑·i
amik⭑·ojn, la⭑ du⭑ ekstrem⭑·aĵ·ojn de⭑ ŝnur⭑·o, la⭑ brov⭑·ojn; kun·ig⭑·i
util⭑·on kun⭑ agrabl⭑·o; li kun·ig⭑·is si⭑·ajn pied⭑·ojn sur⭑ la⭑ lit⭑·o,
kaj⭑ mort⭑·is ; li kun·ig⭑·is kvin⭑ tapiŝ⭑·ojn unu⭑ kun⭑ la⭑ ali⭑·a ;
oni dev⭑·as kun·ig⭑·i unu⭑ fakt¹·on kun⭑ ali⭑·a, por⭑ ven⭑·i al⭑ konklud⭑·o
; Mi kun·ig⭑·os ili·n kiel⭑ ŝaf⭑·ojn en⭑ ŝaf⭑·ej·o ; li […]
ŝut⭑-kun·ig⭑·is […] la⭑ tut⭑·an mon⭑·on en⭑ form⭑·o de⭑ grand⭑·a amas⭑·aĵ·o ;
lingv⭑·o tut⭑+mond⭑·a dev⭑·as est⭑·i pret⭑·ig·at·a per⭑ la⭑ kun·ig⭑·it·a
labor⭑·o de⭑ la⭑ tut⭑·a civiliz⭑·it·a mond⭑·o . {cement⭑·i} , {kun·lig⭑·i}
, {unu⭑·ig·i}
kun·ig⭑·aĵ·o
{kun·aĵ⭑·o ^2}
kun·iĝ⭑·i
(ntr)
Est⭑·i kun·ig⭑·it·a kun⭑; ek·est⭑·i kun⭑: ĉiu·vesp⭑·er·e ili kun·iĝ⭑·is en⭑
mi⭑·a ĉambr⭑·o; kun⭑ kiu vi kun·iĝ⭑·as, tia vi far⭑·iĝ·as ; du⭑
ĉe·net⭑·ojn […] kun·iĝ⭑·ant·aj per⭑ si⭑·aj fin⭑·oj ; dum⭑ la⭑ edz⭑·o
viv⭑·as, ŝi kun·iĝ⭑·as kun⭑ ali⭑·a vir⭑·o ; mal·bon⭑·aj kun·iĝ⭑·oj
mal·bon⭑·ig·as bon⭑·ajn mor⭑·ojn. ; ĉiu·j bon⭑·aj afer⭑·oj kun·iĝ⭑·as
tri⭑·op·e ; ŝip⭑·et·oj, kun·iĝ⭑·int·aj kiel⭑ ar⭑·o da⭑ anser⭑·oj,
dis·kur⭑·ad·is en⭑ ĉiu·jn direkt⭑·ojn ; li⭑·a mal·sat⭑·o kun·iĝ⭑·is kun⭑ la⭑
bon⭑·eg·ec·o de⭑ la⭑ manĝ⭑·aĵ·oj en⭑ mir⭑·ind·an gust⭑·on ; la⭑ son⭑·oj de⭑
harp⭑·oj kun·iĝ⭑·is kun⭑ la⭑ kri⭑·eg·oj de⭑ la⭑ ebri¹·aj festen⭑·ant·oj ;
astrolog¹·oj ek·tim⭑·ig·is la⭑ popol⭑·ojn per⭑ antaŭ·dir⭑·o, ke⭑ baldaŭ⭑
far⭑·iĝ·os kun·iĝ⭑·o de⭑ ĉiu·j planed⭑·oj ; vi trov⭑·os en⭑ li la⭑
kun·iĝ⭑·on de⭑ ĉiu·j talent⭑·oj .
kun·ul⭑·o
Hom⭑·o, kiu ordinar⭑·e est⭑·as kun⭑ ali⭑·a: dir⭑·is: la⭑
edz⭑·in·o, kiu·n Vi don⭑·is al⭑ mi kiel⭑ kun⭑·ul·in·on, ŝi don⭑·is al⭑ mi
de⭑ la⭑ arb⭑·o, kaj⭑ mi manĝ⭑·is ; tiu […] ne⭑ far⭑·as mal·bon⭑·on al⭑
si⭑·a kun·ul⭑·o, kaj⭑ ne⭑ ĵet⭑·as mal·honor⭑·on sur⭑ si⭑·an proksim⭑·ul·on ;
liber⭑·ig·it·e, ili ven⭑·is al⭑ si⭑·aj kun·ul⭑·oj kaj⭑ rakont⭑·is ĉio·n ;
vi do⭑ rigard⭑·as mi·n kiel⭑ kun·ul⭑·on, akcept⭑·u li·n tiel⭑ sam⭑·e,
kiel⭑ mi·n mem⭑ ; se⭑ vi ek·am⭑·os mi·n kaj⭑ mi far⭑·iĝ·os vi⭑·a amik⭑·o
kaj⭑ lud⭑-kun·ul⭑·o, […] mi mal·lev⭑·iĝ·os ĝis⭑ la⭑ fund⭑·o kaj⭑ al·port⭑·os
la⭑ glob⭑·on ; la⭑ lign⭑·aĵ·ist·o kaj⭑ li⭑·aj kun·ul⭑·oj amuz⭑·iĝ·is ĝis⭑
mal·fru⭑·a nokt⭑·o ; mi est⭑·as kun·ul⭑·o kaj⭑ plej⭑ intim⭑·a amik⭑·o de⭑
la⭑ princ⭑·o ; bon⭑·aj kalkul⭑·oj, bon⭑·aj kun·ul⭑·oj . {asoci¹·an·o} ,
{kamarad⭑·o} , {koleg⭑·o} , {societ⭑·an·o} , {viv⭑-kun·ul⭑·o}
kun⭑·ul·ar·o
{Grup⭑·o} de⭑ kun·est⭑·ant·oj, kun·ir⭑·ant·oj: iu·j el⭑ ni⭑·a kun⭑·ul·ar·o
ir⭑·is al⭑ la⭑ tomb⭑·o, kaj⭑ trov⭑·is tiel⭑, kiel⭑ dir⭑·is la⭑ vir⭑·in·oj,
sed⭑ li·n ili ne⭑ vid⭑·is ; „Interes⭑·e, eg⭑·e interes⭑·e“,
murmur⭑·is, ebl⭑·e pli⭑ al⭑ si ol⭑ al⭑ la⭑ tut⭑·a kun⭑·ul·ar·o .
kun⭑·ul·ec·o
Stat⭑·o de⭑ tiu·j, kiu·j oft⭑·e, volont⭑·e kun·est⭑·as: ili persist⭑·is
en⭑ la⭑ instru⭑·o de⭑ la⭑ apostol¹·oj kaj⭑ en⭑ la⭑ kun⭑·ul·ec·o, en⭑ la⭑
dis·pec⭑·ig·o de⭑ pan⭑·o kaj⭑ en⭑ preĝ⭑·oj ; fidel⭑·a est⭑·as Di⭑·o, per⭑
kiu vi est⭑·as al·vok⭑·it·aj en⭑ la⭑ kun⭑·ul·ec·on de⭑ Li⭑·a Fil⭑·o Jesu³·o
Krist⭑·o ; ni hav⭑·as kun⭑·ul·ec·on unu⭑ kun⭑ la⭑ ali⭑·a ; li
part⭑·o-pren⭑·is la⭑ sport¹·ojn de⭑ la⭑ infan⭑·oj kun⭑ […] plen⭑+kor⭑·a
kun⭑·ul·ec·o .
ĉi⭑-kun⭑·a
1.
Kun⭑ tiu ĉi⭑: mi tuj⭑ prezent⭑·as vi·n al⭑ ni⭑·a ĉi⭑-kun⭑·a amik⭑·o .
2.
Kun⭑ la⭑ nun·aĵ⭑·o, kun⭑·e en·pak⭑·it·a, kun·send⭑·at·a: per⭑ la⭑ ĉi⭑-kun⭑·a
bil⁽⁺⁾·o vi ricev⭑·os de⭑ mi⭑·a bank¹·o du⭑×dek⭑ kvin⭑ luidor⁽⁺⁾·ojn .
{kun·send⭑·aĵ·o}
re·kun·ig⭑·i
(tr)
Re·konduk⭑·i al⭑ sam⭑·a lok⭑·o, de⭑ kiu okaz⭑·is dis·ir⭑·o: la⭑
intendant²·o […] re·kun·ig⭑·is ili·n kaŝ⭑·e kaj⭑ re·organiz¹·is ili⭑·an
band⭑·on .
seks⭑-kun·iĝ⭑·i
(ntr)
Hav⭑·i seks⭑·an rilat⭑·on: se⭑ ies⭑ edz⭑·in·o for·flank⭑·iĝ·os kaj⭑ […] iu
vir⭑·o kuŝ⭑·os kun⭑ ŝi seks⭑-kun·iĝ⭑·e, kaj⭑ tio est⭑·os kaŝ⭑·it·a antaŭ⭑
ŝi⭑·a edz⭑·o, […] tiam⭑ la⭑ edz⭑·o al·konduk⭑·u si⭑·an edz⭑·in·on al⭑ la⭑
pastr⭑·o ; dum⭑ li⭑·a unu⭑·a universitat⭑·a jar⭑·o ŝi rifuz⭑·is
seks⭑-kun·iĝ⭑·i kun⭑ li kaj⭑ li neniam⭑ post⭑·e sukces⭑·is . {amor⁴·i} ,
{fik⁽⁺⁾·i} , {koit⁽⁺⁾·i} , {kopulaci⁽⁺⁾·i}
seks⭑-kun·iĝ⭑·o, seks⭑·a kun·iĝ⭑·o
Ag⭑·o seks⭑-kun·iĝ⭑·i: kiom⭑ da⭑ seks⭑-kun·iĝ⭑·oj [tag⭑·e] plen⭑·um·as tiu
bov⭑·o ? {amor⁴·o} , {fik⁽⁺⁾·o} , {koit⁽⁺⁾·o} , {kopulaci⁽⁺⁾·o}
ŝnur⭑-kun·ul⭑·o
Ul⭑·o kiu est⭑·as kun·lig⭑·it·a al⭑ ali⭑·aj per⭑ sekur⁴~ŝnur⭑·o dum⭑
mont⭑·o-grimp³·ad·o.
viv⭑-kun·ul⭑·o
Hom⭑·o kun⭑ kiu oni divid⭑·as la⭑ ĉiu+tag⭑·an viv⭑·on, inkluziv²·e de⭑
la⭑ seks⭑·a viv⭑·o, sam⭑·e kiel⭑ far⭑·as edz⭑·o aŭ⭑ edz⭑·in·o: ŝi
konvink⭑·iĝ·is, ke⭑ nur⭑ mi est⭑·as ŝi⭑·a sol⭑·a konven⭑·a viv⭑-kun·ul⭑·o ;
laŭ⭑ freŝ⭑·a statistik¹·o, 55 % de⭑ la⭑ edz⭑·oj kaj⭑ 45 % de⭑ la⭑
edz⭑·in·oj tromp⭑·is almenaŭ⭑ unu⭑+foj⭑·e si⭑·an viv⭑-kun·ul⭑·on . {am⭑·ant·o}
, {amor⁴·ant·o} , {konkubin⁽⁺⁾·o} , {kor⭑-amik⭑·o}
viv⭑-kun⭑·ul·in·o
In⭑-seks⭑·a {viv⭑-kun·ul⭑·o} : ĉef⭑·a inter⭑ la⭑ help⭑·ant·oj est⭑·is li⭑·a
„viv⭑-kun⭑·ul·in·o”, , kiu egal⭑·e energi⭑·e kaj⭑
sin⁸+don⭑·e dediĉ⭑·is si·n al⭑ la⭑ projekt⭑·o ; li sincer⭑·e am⭑·eg·is
si⭑·an viv⭑-kun⭑·ul·in·on [kaj⭑] por⭑ nenio en⭑ la⭑ mond⭑·o li vol⭑·us
ĉagren⭑·i ŝi·n .
III.
Prefiks⭑·o hav⭑·ant·a la⭑ senc⭑·ojn de⭑ {kun⭑ ^1} , {kun⭑ ^2} , {kun⭑ ^3} ,
kaj⭑ montr⭑·ant·a:
1.
Sam⭑+lok⭑·ec·on: {kun·ven⭑·i} (ven⭑·i kun⭑ ali⭑·aj); {kun·sid⭑·i} (sid⭑·i
kun⭑ ali⭑·aj); {kun·pren⭑·i} (pren⭑·i kun⭑ si); {kun·port⭑·i} (port⭑·i
kun⭑ si); kun·puŝ⭑·i (puŝ⭑·i unu⭑ ali⭑·an); {kun·lig⭑·i} (lig⭑·i io·n kun⭑
ali⭑·a); {kun·met⭑·i} (met⭑·i io·n kun⭑ ali⭑·a); kun·sufiks⭑·a vort⭑·o,
kun·foli⭑·a arb⭑·o, kun·ŝton⭑·a voj⭑·o.
2.
Sam⭑+temp⭑·ec·on: kun·disĉipl³·o (kiu lern⭑·as sam⭑+temp⭑·e), kun·okaz⭑·i.
3.
Sam⭑+cel⭑·ec·on: kun·milit⭑·i, kun·batal⭑·i, kun·verk⭑·i, {kun·labor⭑·i} .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.150 2023/12/12 19:24:45 ]
__________________________________________________________________