kuplet⁽⁺⁾·/·o

kuplet⁽⁺⁾·o

          {Strof¹·o} : fin⭑·ant·e ĉiu·n kuplet⁽⁺⁾·on, ŝi est⭑·is lev⭑·ant·a tre⭑ alt⭑·e la⭑
          nud⭑·an pied⭑·on ; 1a kuplet⁽⁺⁾·o . {kopl⁽⁺⁾·o}

          Rim.: Tiu vort⭑·o ja⭑ est⭑·as ŝajn⭑-amik⭑·o. Etimologi²·e tem⭑·as pri⭑
          vers⭑-par⭑·o (  ), la⭑ german⭑·a „  “ est⭑·as satir¹·a
          kant⭑·o kun⭑ re·kant⭑·aĵ·o, la⭑ rus⭑·a „  “ laŭ⭑ Vikipedi⁽⁺⁾·o est⭑·as
          strof¹·o kantat¹·a. Mi rekomend⭑·as evit⭑·i tiu·n mis·kompren⭑·ebl·an
          mal·oft⭑·an vort⭑·on kaj⭑ uz⭑·i „strof¹·o“, se⭑ oni cel⭑·as strof¹·on,
          „vers⭑-par⭑·o“ se⭑ oni cel⭑·as du⭑+vers⭑·an poezi¹·aĵ·on kaj⭑ „ {mok⭑-kant⭑·o} “,
          se⭑ oni cel⭑·as mok⭑·an kant⭑·on.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.13 2023/12/04 07:22:56 ]
     __________________________________________________________________