kuraĝ⭑·/·a

kuraĝ⭑·a

          Konserv⭑·ant·a mem·re·gad⭑·on kaj⭑ cel⭑-konform⭑·an ag⭑·em·on antaŭ⭑ danĝer⭑·o,
          mal·help⭑·o aŭ⭑ mal·facil⭑·aĵ·o: kuraĝ⭑·a mar⭑·ist·o ; li⭑·a ag⭑·o est⭑·is pli⭑
          frenez⭑·a ol⭑ kuraĝ⭑·a ; la⭑ kondut⭑·o de⭑ ŝi⭑·a edz⭑·o ŝajn⭑·is al⭑ ŝi tiel⭑
          kuraĝ⭑·a kaj⭑ tiel⭑ delikat⭑·a, ke⭑ ŝi ne⭑ pov⭑·is ne⭑ rakont⭑·i […] tiu·n
          okaz⭑·int·aĵ·on ; mi kon⭑·as vi⭑·an kuraĝ⭑·an kor⭑·on, mi sci⭑·as, kiel⭑ fort⭑·a
          vi est⭑·as ; ĉu⭑ ĝi ne⭑ est⭑·as sprit⭑·a kaj⭑ kuraĝ⭑·a plan⭑·o ? ŝi ek·sent⭑·is
          si·n de·nov⭑·e kuraĝ⭑·a kaj⭑ ŝajn⭑·is trankvil⭑·a ; est⭑·u fort⭑·aj kaj⭑
          kuraĝ⭑·aj, ne⭑ tim⭑·u kaj⭑ ne⭑ trem⭑·u antaŭ⭑ ili ; [li] kuraĝ⭑·e batal⭑·is
          kun⭑·e kun⭑ ni kontraŭ⭑ ni⭑·aj mal·amik⭑·oj ; vi pov⭑·as […] kuraĝ⭑·e skrib⭑·i
          al⭑ li, kun⭑ la⭑ plen⭑·a cert⭑·ec·o, ke⭑ li vi·n kompren⭑·os ; kuraĝ⭑·a mien⭑·o
          antaŭ⭑ propr⭑·a kamen⭑·o ; kiu kuraĝ⭑·e al·ir⭑·as, facil⭑·e akir⭑·as . {brav⭑·a}
          , {hero⭑·a} , {mal·humil⭑·a} , {nobl⭑·a} , {risk⭑·em·a} , {sen·ŝancel⭑·iĝ·a} ,
          {spit⭑·em·a} , {temerar⁽⁺⁾·a}

          Rim.: _Kuraĝ⭑·a_ ag⭑·o est⭑·as pri·pens⭑·it·a de⭑ la⭑ intelekt⁴·o kaj⭑ decid⭑·it·a
          de⭑ la⭑ vol⭑·o; {mal·tim⭑·a} aŭ⭑ {aŭdac⁸·a} ag⭑·o pov⭑·as est⭑·i sen·pri·pens⭑·a,
          eventual¹·e mal·prudent⭑·a efik⭑·o de⭑ mem·fid⭑·em·o aŭ⭑ de⭑ individu¹·a
          temperament¹·o. _Kuraĝ⭑·o_ est⭑·as virt⭑·o kaj⭑ laŭd⭑·ind·a kvalit¹·o;
          _mal·tim⭑·o_ aŭ⭑ _aŭdac⁸·o_ pov⭑·as est⭑·i tro⭑·a aŭ⭑ mal·laŭd⭑·ind·a ec⭑·o.

kuraĝ⭑·i

   (tr)

          Hav⭑·i kuraĝ⭑·on: kiu kuraĝ⭑·as rajd⭑·i sur⭑ leon⭑·o ? Jesu³·o […] dir⭑·is:
          kuraĝ⭑·u, fi·lin⭑·o, vi⭑·a fid⭑·o vi·n sav⭑·is, kaj⭑ en⭑ tiu sam⭑·a hor⭑·o la⭑
          vir⭑·in·o re·san⭑·iĝ·is ; neniu el⭑ la⭑ disĉipl³·oj kuraĝ⭑·is li·n demand⭑·i ;
          mi ne⭑ kuraĝ⭑·is tio·n dir⭑·i al⭑ vi ; al⭑ mi oni ne⭑ kuraĝ⭑·as tio·n far⭑·i ;
          la⭑ akv⭑·o ne⭑ est⭑·is sufiĉ⭑·e ne·kovr⭑·it·a kaj⭑ glat⭑·a, por⭑ ke⭑ ŝi pov⭑·u
          kuraĝ⭑·i tra·vad³·i ĝi·n ; hom⭑·o kler⭑·a, kiu kuraĝ⭑·as hav⭑·i propr⭑·an juĝ⭑·on,
          sci⭑·as ja⭑ tre⭑ bon⭑·e, ke⭑ ĉio tio ĉi⭑ est⭑·as nur⭑ sen·en·hav⭑·a
          pseŭd⁽⁺⁾·o-scienc⭑·a babil⭑·ad·o .

kuraĝ⭑·o

          Firm⭑·ec·o de⭑ la⭑ kor⭑·o antaŭ⭑ danĝer⭑·o aŭ⭑ bar⭑·o; sen·tim⭑·ec·o: ni ne⭑ dev⭑·as
          perd⭑·i la⭑ kuraĝ⭑·on ; ni ĉerp⭑·u kuraĝ⭑·on kaj⭑ fort⭑·on por⭑ la⭑ labor⭑·oj de⭑
          la⭑ jar⭑·o ven⭑·ont·a ; la⭑ kuraĝ⭑·o kresk⭑·as kun⭑·e kun⭑ la⭑ danĝer⭑·o ; 
          aŭd⭑·is ili⭑·an inter·parol⭑·on, kaj⭑ ĝi⭑·a pli⭑ facil⭑·a ton⭑·o don⭑·is al⭑ ŝi
          kuraĝ⭑·on re·aper⭑·i ; mi esper⭑·as, ke⭑ mi hav⭑·os la⭑ kuraĝ⭑·on neces⭑·an por⭑
          ir⭑·i ĝis⭑ la⭑ fin⭑·o ; mal·antaŭ⭑ bar⭑·il·o kuraĝ⭑·o est⭑·as facil⭑·a .

kuraĝ⭑·ig·i

          Inspir⭑·i kuraĝ⭑·on al⭑ iu; far⭑·i iu·n kuraĝ⭑·a, {instig⭑·i} : kelk⭑·e da⭑
          feliĉ⭑·aj ide⭑·oj, kiu·j aper⭑·is [dum⭑] ne·vol⭑·a medit⭑·ad·o, kuraĝ⭑·ig·is mi·n
          por⭑ plu⭑·a labor⭑·ad·o ; don⭑·u instrukci⭑·ojn al⭑ Josu⁽⁺⁾·o kaj⭑ for·tig⁸·u kaj⭑
          kuraĝ⭑·ig·u li·n, ĉar⭑ li trans·ir⭑·os antaŭ⭑ ĉi⭑ tiu popol⭑·o ; mi dev⭑·iĝ·is
          skrib⭑·i al⭑ vi, por⭑ kuraĝ⭑·ig·i vi·n batal⭑·i por⭑ la⭑ kred⭑·o ; ĉi⭑ tiu reĝ⭑·a
          ag⭑·o fort⭑·e ribel⭑·ig·is kaj⭑ kuraĝ⭑·ig·is la⭑ popol⭑·aĉ·on ; mi ek·parol⭑·is al⭑
          ŝi amik⭑·e kaj⭑ kor⭑·e, kuraĝ⭑·ig·is ŝi·n ; mi pen⭑·as kuraĝ⭑·ig·i mi·n kaj⭑
          far⭑·as kelk⭑·ajn paŝ⭑·ojn ; ili⭑·a bon⭑+kor⭑·ec·o kuraĝ⭑·ig·as mi·n sen·tim⭑·e
          parol⭑·i .

kuraĝ⭑·ul·o

          Hom⭑·o kuraĝ⭑·a, brav⭑·a, ne⭑ rezign³·em·a antaŭ⭑ mal·facil⭑·aĵ·oj: li send⭑·is
          […] tut⭑·an arme¹·on da⭑ kuraĝ⭑·ul·oj ;  tut⭑·e ne⭑ posed⭑·is fam⭑·on
          de⭑ kuraĝ⭑·ul·o ; mult⭑·aj kuraĝ⭑·ul·oj jam⭑ est⭑·is intern⭑·e, sed⭑ ankoraŭ⭑
          neniu el·ir⭑·is ; post⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ l'⭑ batal⭑·o est⭑·as mult⭑·e da⭑
          kuraĝ⭑·ul·oj .

mal·kuraĝ⭑·a

          Kiu hezit³·as, tim⭑·as, em⭑·as ced⭑·i antaŭ⭑ danĝer⭑·o aŭ⭑ mal·facil⭑·aĵ·o: kaj⭑
          la⭑ Etern⭑·ul·o dir⭑·is al⭑ Josu⁽⁺⁾·o: Ne⭑ tim⭑·u, kaj⭑ ne⭑ est⭑·u mal·kuraĝ⭑·a,
          pren⭑·u kun⭑ vi ĉiu·jn milit⭑·ist·ojn, kaj⭑ lev⭑·iĝ·u kaj⭑ ir⭑·u al⭑  ; vi⭑·a
          majstr⭑·o est⭑·as vant⭑·a, mal·kuraĝ⭑·a fanfaron⭑·ist·o ; la⭑ verd⭑·a stel⭑·o
          ĉes⭑·os est⭑·i mal·kuraĝ⭑·a sign⭑·o de⭑ silent⭑·o, ĝi far⭑·iĝ·os sign⭑·o de⭑
          labor⭑·o ; mi⭑·an mal·kuraĝ⭑·an ag⭑·on mi ripar¹·is kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑ plen⭑·e ;
          feliĉ⭑·ec·o ig⭑·as mal·kuraĝ⭑·a .

mal·kuraĝ⭑·o

          Mank⭑·o de⭑ kuraĝ⭑·o: mi rid⭑·is je⭑ mi mem⭑ pro⭑ mi⭑·a mal·kuraĝ⭑·o ; ja⭑ mil⭑·oj
          da⭑ german⭑·aj labor⭑·ist·oj dezir⭑·us trans·migr⭑·i ĉi⭑ tie·n, pro⭑
          mal·kuraĝ⭑·o, pro⭑ dezir⭑·o evit⭑·i kun·puŝ⭑·iĝ·on kontraŭ⭑ la⭑ kapital¹·ist·a
          mond⭑·o ; unu·j riproĉ⭑·is al⭑ ili mal·kuraĝ⭑·on kaj⭑ tim⭑·em·on, ali⭑·aj
          asert¹·is, ke⭑ ili ne⭑ vol⭑·as batal⭑·i ; tiu ŝajn⭑·a mal·kuraĝ⭑·o li·n tre⭑
          sufer⭑·ig·is . {ced⭑·em·o} , {tim⭑·em·o}

mal·kuraĝ⭑·ig·i, sen·kuraĝ⭑·ig·i

          Sen·ig⭑·i je⭑ kuraĝ⭑·o, tim⭑·ig·i, de·admon⭑·i, {mal·instig⭑·i} : li⭑·a
          mal·sukces⭑·o tut⭑·e sen·kuraĝ⭑·ig·is li·n;  eĉ⭑ ne⭑
          mal·kuraĝ⭑·ig·is la⭑ sen·oficial⭑·ajn vizit⭑·ojn de⭑  .

mal·kuraĝ⭑·ul·o

          Hom⭑·o ne⭑ kuraĝ⭑·a, facil⭑·e rezign³·em·a antaŭ⭑ mal·facil⭑·aĵ·oj: nur⭑
          mal·kuraĝ⭑·ul·o akcept⭑·as sen·batal⭑·e bat⭑·on . {tim⭑·ul·o}

sen·kuraĝ⭑·a

          Ne⭑ hav⭑·ant·a kuraĝ⭑·on, energi⭑·on; de·pri·mit¹·a: Mi du⭑·on·e sid⭑·is sur⭑ la⭑
          angul⭑·o de⭑ grand⭑·a tabl⭑·o, [...] kun⭑ sen·kuraĝ⭑·a kaj⭑ sen·okup⭑·a mien⭑·o .

tro·kuraĝ⭑·a

          {Aŭdac⁸·a} : sen·sci⭑·o far⭑·as la⭑ hom⭑·ojn tro·kuraĝ⭑·aj, sed⭑ rezon¹·ad·o
          zorg⭑·em·aj .

tro·kuraĝ⭑·o

          {Aŭdac⁸·o} : ŝi re·ven⭑·is en⭑ pens⭑·o al⭑ la⭑ antaŭ⭑·a vesper⭑·o kaj⭑
          re·memor⭑·is la⭑ tro·kuraĝ⭑·on de⭑ la⭑ provinc⭑·estr·o, kiu·n ŝi dign³·e
          re·puŝ⭑·is .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.47 2023/12/03 09:59:04 ]
     __________________________________________________________________